MAYFAIR

Αν και όπως λένε, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται, διαδικτυακά επιβεβαιώνεται μόνο το δεύτερο. Το Rockway δεν έχει κρύψει στο ελάχιστο την τεράστια αδυναμία που τρέφει για τους Αυστριακούς progsters και δεν χάνει ευκαιρία να φέρνει στο φως οτιδήποτε τους αφορά. Έτσι και αυτή τη φορά σας μεταφέρουμε τα τελευταία νέα τους δια στόματος Johannes Leierer, του εδώ και μια 5ετία μπασίστα του σχήματος. To παρελθόν, το παρόν και φυσικά το μέλλον των Mayfair πέφτει στο τραπέζι σε μια χαλαρή κουβέντα που περιστρέφεται τόσο γύρω από την ιδιότητα του ως μουσικός, όσο και την ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα του.

Καλησπέρα από την Ελλάδα, πάντα πρόθυμοι να μάθουμε νέα από τους Mayfair…
Γεια χαρά! Έπειτα από αρκετούς μήνες αναζήτησης, καταφέραμε να βρούμε νέο χώρο για πρόβες, να τον κάνουμε σπίτι μας και να συνεχίσουμε επιτέλους να δουλεύουμε σε νέα τραγούδια. Κάποια από αυτά είναι σχεδόν έτοιμα, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές ιδέες και μέρη που θέλουμε να επεξεργαστούμε και να τους δώσουμε μορφή πριν την ηχογράφηση, οπότε υποθέτω αυτό θα μας πάρει ακόμη λίγο χρόνο.

Να ανατρέξουμε λίγους μήνες πίσω, τι αποκομίσατε από την δεύτερη σας περιοδεία εδώ;
Για ακόμη μια φορά περάσαμε θαυμάσια κατά την παραμονή μας στην Ελλάδα. Συναντήσαμε αρκετούς ανθρώπους και φυσικά φίλους που είχαμε κάνει κατά την πρώτη μας επίσκεψη. Ο Φίλιππος από την Alive Art Performances έκανε πολύ καλή δουλειά με την οργάνωση των συναυλιών και μας συνόδεψε στο ταξίδι μας σε όλους τους σταθμούς της περιοδείας και περάσαμε όμορφα, ιδιαίτερα κατά τις διασκεδαστικές αλλά ενδιαφέρουσες συζητήσεις μας σε κάποιες νυχτερινές διαδρομές… τουλάχιστον κάποιοι από εμάς (γέλια). Τα club στα οποία παίξαμε ήταν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, το καθένα με την δική του γοητεία. Στο Tin Pan Alley, στην Αθήνα, ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι, αλλά ο κόσμος μας έδωσε τόσο θερμή υποδοχή σε ένα χώρο που μας άρεσε πολύ κι έτσι είχαμε το καλύτερο ξεκίνημα που θα μπορούσαμε. Στο 8ball της Θεσσαλονίκης ο κόσμος υπήρξε εξίσου καλός, αλλά το club αυτό καθεαυτό ήταν ο ορισμός του rock bar, θυμίζοντας μου το “Titty Sister”. Το Stage club στην Λάρισα ήταν σαν μια επιστροφή στο σπίτι μας. Έχουμε μερικούς πολύ κοντινούς φίλους εκεί και το νιώθουμε πολύ οικείο. Στο τέλος επισκεφτήκαμε την Καβάλα, οι άνθρωποι εκεί ήταν πραγματικά αφοσιωμένοι και έδωσαν την καρδιά τους, κάτι που μας εντυπωσίασε αρκετά.

Αν ζητούσα να συγκρίνεις τις 2 περιοδείες σας;
Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε στην πρώτη και ήμασταν κάπως συγκρατημένοι στην αρχή, αλλά όταν χρειάστηκε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού δεν θέλαμε να φύγουμε. Την δεύτερη φορά ήμασταν ενθουσιασμένοι που θα ξανασυναντούσαμε τους φίλους μας και που θα παίζαμε ξανά για το φανταστικό Ελληνικό κοινό. Η αναμονή για την δεύτερη επίσκεψη υπήρξε αρκετά πιο έντονη.

Πως κύλησαν τα πράγματα στις υπόλοιπες εμφανίσεις σας μετά την Ελλάδα;
Οι εμφανίσεις μετά την Ελλάδα κύλησαν ομαλά, είχαμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο και είχαμε τα κομμάτια καλά προβαρισμένα. Όπως και  να έχει όμως, το κοινό στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί.

Το “Schlage…” ήταν μια θαυμάσια κυκλοφορία. Έπειτα από τόσα χρόνια, τι κρατάει τον ήχο σας τόσο γνήσιο χωρίς να αυτοανακυκλώνεστε;
Στο βαθμό που μπορώ να κρίνω (σ.σ. ο Johannes μπήκε στην μπάντα το 2010 μετά την επανασύνδεσή της) οι Mayfair απλά συνεχίζουν να κάνουν αυτό που τους αρέσει, χωρίς να επηρεάζονται ιδιαίτερα από μόδες. Σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Πως θα περιέγραφες αυτό τον εσωτερικό πνευματικό μηχανισμό που λειτουργεί από την σύλληψη ενός τραγουδιού μέχρι και την αποτύπωσή του σε μια ηχογράφηση στο στούντιο;
Αυτό διαφέρει σε κάθε κομμάτι. Μερικές φορές ξεκινά ως ένα εύκολο τζαμάρισμα και τελειώνει σε ένα απόγευμα, ενώ κάποιες άλλες φορές απαιτεί διαδικασία αρκετών εβδομάδων ή και μηνών για να αναπτυχθεί. Συχνά είναι θέμα διάθεσης και αν όλα και όλοι είμαστε εκεί που το τραγούδι χρειάζεται να είμαστε, τότε είναι έτοιμο.

Ποιον ορισμό δίνεις στο progressive metal; Συμφωνείς στο ότι η μοναδικότητα στην σύνθεση και στα συναισθήματα που αυτή δημιουργεί θα έπρεπε να είναι μέρος του; Εννοώ, ποιος είναι ο λόγος για όλα αυτά τα άλμπουμ από γκρουπ που προσπαθούν να ακούγονται π.χ. σαν τους Dream Theater και παραδίδουν ανέμπνευστα σεμινάρια εκτελεστικής δεινότητας, ή εκείνα που βαλτώνουν στην προσπάθεια να αντιγράψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους, να τα εντάσσουμε στην “προοδευτική” μουσική;
Ω θεέ μου, οι προσδιορισμοί στο heavy metal είναι τόσο ευρέως απλωμένοι που έχω χάσει την εστίαση μου σε αυτούς εδώ και αρκετά χρόνια. Αλλά όταν ερχόμαστε στον όρο progressive νομίζω πως έχεις δίκιο. Πολλές μπάντες παίζουν με υψηλό τεχνικό επίπεδο, αλλά επί της ουσίας η μουσική τους δεν περιέχει καινοτομίες. Αλλά αυτή είναι η πορεία του χρόνου, καινοτόμησε και μιμήσου. Ίσως οι ακροατές θα μπορούσαν να αποφασίσουν για κάθε μπάντα αν είναι progressive ή όχι. Και αναρωτιέμαι αν παίζει κανένα ρόλο πραγματικά από την στιγμή που σου αρέσει αυτό που οι μουσικοί δημιουργούν; Ίσως να έπρεπε να το αντιστρέψουμε και να χρησιμοποιούμε τον όρο περισσότερο για τους ακροατές κι όχι τόσο για τις μπάντες; (σ.σ.!!!)

Ποια είναι τα στοιχεία που σας εμπνέουν, πέρα από την ίδια την μουσική; Ποια είναι ίσως τα βιβλία, κινηματογραφικές ταινίες, οι πίνακες ή άλλες μορφές τέχνης που σε έχουν σημαδέψει; Ποια είναι για εσένα η σημασία της φιλοσοφίας, της θρησκείας, ή άλλων ηθικών κωδικών στην ζωή σου;
Για εμένα είναι λίγο από όλα. Βιβλία που έχουν μείνει μαζί μου είναι το “100 Years Of Solitude” του Gabriel Garcia Marquez, το “House Of Spirits” της Isabel Allende ή το “Cloud Atlas” του David Mitchells. Παρόλα αυτά την τρέχουσα περίοδο διαβάζω περισσότερο φαντασία, όπως Tad Williams. Οι ταινίες είναι αρκετές, αλλά ξεχωρίζω τον Jim Jarmush, ο οποίος έχει κάνει κάποιες πολύ καλές όπως το “Dead Man”, ή το “Down By The Law”. Είναι η πνευματική συμπεριφορά του κάθε ατόμου που το καθορίζει. Υπάρχουν παντού θετικά και αρνητικά χωρίς να έχει σημασία το ηθικοθρησκευτικό, ή οποιοδήποτε άλλο φόντο και πολύ συχνά είναι δύσκολο να διαφοροποιήσεις τις σκιές του γκρι. Και θρησκεία, ποια θρησκεία; Οι Bad Religion; (γέλια)

Γιατί θεωρείς ότι οι Mayfair δεν έφτασαν στο πιο ευρύ κοινό του prog metal, τουλάχιστον μέχρι σήμερα; Εμφανώς άνιση η αναγνώριση ως προς την ποιότητα της μουσικής σας, τι είναι αυτό που στέκεται εμπόδιο;
Προς το παρόν νιώθουμε οκ με την κατάσταση. Προσπαθούμε να κυκλοφορούμε καλή μουσική και φυσικά προχωράμε μπροστά βήμα βήμα. Όμως, σκοπός μας είναι κυρίως να παίζουμε την μουσική που μας αρέσει. Θα δούμε που θα μας οδηγήσει αυτός ο δρόμος. Και με τόσες υποτιμημένες μπάντες εκεί έξω, θεωρώ πως είναι προνόμιο για εμάς να έχουμε αυτό τον πυρήνα οπαδών των Mayfair.

Από την προσωπική σου επαφή με αυτό τον “πυρήνα” οπαδών, είτε από κοντά είτε μέσω του διαδικτύου, πως θα περιέγραφες το προφίλ των ανθρώπων που ακούν την μουσική σας;
Έχουμε γνωρίσει όλα τα είδη των ανθρώπων και όλοι με τόσες διαφορές που δε μπορείς να φανταστείς. Μετά τις εμφανίσεις μας είχα κάποιες πραγματικά καλές συζητήσεις από τις οποίες πήρα αρκετά πράγματα και νομίζω πως ένα σημείο επαφής είναι η ανοιχτή σκέψη. Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουμε έχουν μια ευρεία θεώρηση, όχι μόνο της μουσικής, αλλά και της ζωής γενικότερα και για το ότι συμβαίνει γύρω τους.

234