Οι Agnes Vein, οι αγαπημένοι Θεσσαλονικείς black/doomsters, κατηφορίζουν στις 19 Απριλίου μαζί με καλή παρέα στο An Club, ενόψει της συμπλήρωσης 20 χρόνων παρούσιας στα μουσικά δρώμενα (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
Με αφορμή αυτή τη τόσο σημαντική στιγμή στη πορεία ενός εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων εντός των τειχών, και όχι μόνο, από τα 00s και μετά, ο Χρήστος Δεληγιάννης βρήκε την ευκαιρία να έχει μια χαλαρή μα πάρα πολύ απολαυστική κουβέντα με τον drummer της μπάντας Φοίβο Χατζή κάνοντας μια αναδρομή σε στιγμές-σταθμούς όλα αυτά τα χρόνια. Enjoy!
Καλησπέρα παιδιά! Με λένε Χρήστο Δεληγιάννη και σας καλωσορίζω στις σελίδες του Rockway.gr. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας.
Καλησπέρα και από εμάς Χρήστο! Εμείς ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και για το ενδιαφέρον!
Αναλογιζόμενοι τις 2 δεκαετίες της μπάντας, ποιες είναι μερικές ξεχωριστές στιγμές ή ορόσημα για την πορεία της;
Ξεκάθαρα η κορυφαία στιγμή στην πορεία μας (και το λέω τελείως αντικειμενικά αυτό) ήταν όταν μπήκα στη μπάντα, χαχαχαχαχαχαχα. Πέρα από τις χαζομάρες πάντως, είχαμε κάποιες πολύ όμορφες στιγμές στη σαθρή κατά τα άλλα πορεία μας: Από τα openings και τη γνωριμία μας με καλλιτέχνες θρύλους της μουσικής (Mark Shelton μέχρι Neurosis) μέχρι και τις φιλίες που δημιουργήσαμε μέσω της μουσικής κατά τις δεκαετίες αυτές, τις στιγμές που λάβαμε ολοκληρωμένο ένα δίσκο στα χέρια μας, τα ταξίδια και ΦΥΣΙΚΑ οι εκάστοτε επισκέψεις σε ταβέρνες που πραγματοποιήθηκαν με αφορμή κάποια συναυλία μας!
Πως άλλαξε η μουσική βιομηχανία από τότε που δημιουργήθηκε το συγκρότημα και πως επηρέασε το ταξίδι σας;
Η είσοδος του streaming και του internet στο παιχνίδι άλλαξε αρκετά τις ισορροπίες και τις εκάστοτε αγοραστικές συνήθειες, κυρίως όμως για τους καλλιτέχνες άλλου βεληνεκούς. Για τις μικρές μπάντες του λόγου μας, που δεν έχουν κάποιο, έστω και μικρό σταθερό εισόδημα από τη μουσική, δε νομίζω να έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο, σε βαθμό τουλάχιστον που η αλλαγή αυτή να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τη διαιώνιση μιας μπάντας. Βέβαια είναι γεγονός πως η πίτα πλέον έχει να μοιραστεί σε πάρα μα πάρα πολλά μικρά κομμάτια (απόρροια της τεχνολογικής εξέλιξης στο τομέα της ηχογράφησης και των διευκολύνσεων που παρέχει – θα μπορούσα να αρχίσω τη κλάψα για τις παλιές καλές μέρες τότε που κάναμε το σκατό μας παξιμάδι για να μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε και έπρεπε να το αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις μπλα-μπλά αλλά βαρέθηκα ήδη).
Επίσης κάτι άλλο που άλλαξε με την είσοδο του διαδικτύου, είναι ότι πλέον σχεδόν επιβάλλεται ακόμα και στο underground να έχεις οπτική απεικόνιση της μουσικής σου μέσω από βιντεάκια, λυρικ βιντεάκια, σκατάκια κτλ επομένως η ίδια η μουσική βιομηχανία πλέον απαιτεί οι μπάντες να έχουν τέτοια εκπροσώπηση. Τέλος πλέον υπάρχει και η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας της ύπαρξης μουσικής βιομηχανίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη τεράστια κουβέντα.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας αξέχαστες ιστορίες απο περιοδείες ή συναυλίες όλα αυτά τα χρόνια;
Ποίες περιοδείες ωρέ, μέχρι τη Σόφια έχουμε φτάσει, χαχαχαχα. Ευτυχώς βέβαια για να μην είμαι τελείως άδικος έχουμε υπάρξει σχετικά ενεργοί συναυλιακά ,έστω και ανα περιόδους, με αποτέλεσμα να έχουμε συλλέξει αρκετές αναμνήσεις όλα αυτά τα χρόνια στη γύρα. Δύσκολο και επικίνδυνο να αναφερθούν επιγραμματικά πάντως!
20 χρόνια μετά, ποιό πιστεύετε ότι ήταν το κλειδί για την μακροζωία και την επιτυχία του συγκροτήματος;
Θα σου πω για τη μακροζωία γιατί για την επιτυχία σίγουρα δεν είμεθα οι κατάλληλοι να ρωτήσεις! Για μας λοιπόν, θεωρώ πως κομβικό σημείο έπαιξε το γεγονός οτι ήμασταν και είμαστε καλοί φίλοι. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις η μπάντα αποτελεί την αφορμή και το έναυσμα ώστε να διατηρήσουμε τις συχνές επαφές μεταξύ μας, μιας και όλοι ξέρουμε πλέον πως μπορείς άθελα σου να αποκοπείς από τον περίγυρο σου μέσα στο αδυσώπητο τρέξιμο της ενήλικης ζωής. Βάσει αυτής της παραδοχής λοιπόν, οι ταχύτητες ακολουθούν τις εκάστοτε δυνατότητες μας και έτσι η μπάντα παραμένει ως επί το πλείστον ένα όχημα εκτόνωσης, δημιουργίας, ψυχοθεραπείας και διασκέδασης και όχι μια υποχρέωση ή μια εν μέρει “αγγαρεία” αν θες. Τώρα βέβαια που το ξανασκέφτομαι, αν είχαμε πάει περιοδεία πχ τύπου ένα μήνα, πιθανότατα να μη μιλιόμασταν πλέον μεταξύ μας! Επομένως φιλίες my ass, απλά δε παραζοριζόμαστε αυτό είναι το μυστικό!
Πόσο έχει εξελιχθεί η μουσική σας με τα χρόνια και ποιες επιρροές έχουν διαμορφώσει αυτή την εξέλιξη;
Αρκετά αν αναλογιστείς πως η μπάντα ξεκίνησε από αμιγώς καθαρές doom metal καταβολές και στη πορεία εμπλουτίστηκε (ή και φασεοποιήθηκε θα μπορούσε να πει κάποιος κακεντρεχής) με διαφορά εξωμεταλλικά στοιχεία, διαμορφώνοντας έτσι αυτό το crossover ύφος που αποτελεί ευχή και κατάρα μαζί. Σίγουρα οι μουσικές που ακούμε τις εκάστοτε χρονικές περιόδους χρωματίζουν το ηχητικό μας στίγμα τη δεδομένη στιγμή. Τρανταχτό παράδειγμα η κυκλοφορία του Monotheist των Celtic Frost και πώς “έσπρωξε” τη μπάντα προς πιο ακραία ηχητικά μονοπάτια.
Υπάρχουν τραγούδια ή albums που έχουν ξεχωριστή σημασία για το συγκρότημα ή ιδιαίτερη απήχηση στους θαυμαστές σας;
Κοίτα, συνολικά έχουμε πάνω κάτω 25 τραγούδια στη καριέρα μας άρα όλα έχουν ξεχωριστή σημασία χαχαχαχα. Και τα 3 άλμπουμ έχουν για μας ιδιαίτερο ειδικό βάρος: Το Duality ηταν το ντεμπούτο μας αρα φέρει πάντα τον αέρα της πρώτης αγάπης, το Soulship αποτέλεσε μια τελείως DIY απόπειρα μας, ενώ τέλος το Deathcall σηματοδότησε το τέλος μιας δύσκολης εποχής και την ουσιαστική επαναδραστηριοποίηση της μπάντας. Όσον αφορά το κοινό τα κομμάτια που έχουμε αφουγκραστεί ότι έχουν πέραση ανάμεσα στους Veiners (έτσι λέμε τα αντίστοιχα maggots μας) είναι σίγουρα τα March Of The Netherworld, Melkor, Vultures Hymn, ενώ για τους αγνούς σπαθοφόρους υπάρχει πάντα και το πρώτο demo, πριν χαλάσει η μπάντα.
Κοιτάζοντας πίσω, υπάρχει κάτι που θα κάνατε διαφορετικά ή κάποια συμβουλή που θα δίνατε στους νεότερους εαυτούς σας;
Σίγουρα περισσότερη πειθαρχία και προσήλωση στους στόχους μας. Η “ωρίμανση” στη λειτουργία μας σα μπάντα επήλθε σχετικά πρόσφατα (αν μπορούμε να πούμε πως επήλθε ποτέ!) με αποτέλεσμα να έχουμε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο πετώντας χαρταετό για μεγάλα διαστήματα. Επομένως παιδάκια ωραίο να vibαρετε σε ψυχεδελικά χασιματικά τζαμαρίσματα μέχρι τις 4 το πρωί, αλλά κάνουμε και κάνα practice, θυμόμαστε να πάρουμε merch στη συναυλία μας, εντάξει;
Πως πιστεύετε ότι έχει αλλάξει ή εξελιχθεί η δυναμική της μπάντας από την ίδρυση της;
Σίγουρα έχουμε μια πιο σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουμε και μια αντίστοιχη συνέπεια από μεριά κοινού. Αυτό και σε συνδυασμό με το γεγονός οτι στην πορεία αυτοστεφθήκαμε με το παράσημο του βετεράνου, έδωσε ένα ιδιαίτερο βάρος στο ήδη “ιστορικό” όνομα των Agnes Vein, χαχαχαχα. Θέλω να πιστεύω πάντως πως εν τέλει καταφέραμε να κερδίσουμε μια μικρή ανήλιαγη γωνίτσα στη Μεσή Γη της εγχώριας Σκηνής.
Ποιες είναι οι ελπίδες και οι φιλοδοξίες σας για το συγκρότημα ώστε να προχωρήσει την πορεία του;
Ξέρεις ότι ενώ είμαστε τρίο το άθροισμα των ηλικιών μας συνολικά αγγίζει τα 150 χρόνια ε; Τι φιλοδοξίες μπορούμε να έχουμε πλέον χαχαχαχα; Ρεαλιστικά η μεγαλύτερη φιλοδοξία μας είναι να συνεχίσουμε να είμαστε ενεργοί και να βγάζουμε δίσκους, οι οποίοι θα είναι κάθε φορά και καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα. Αα επίσης, μεγάλη φιλοδοξία είναι να υπάρχει και ένας καρμίρης σα το Μάρκο και τη Venerate Industries που να έχει τη δυνατότητα να πετάει λεφτακια στις ασύμφορες οικονομικά (αλλά τόσο soulrewarding) Τέχνες, χαχαχαχα (spare no expenses που έλεγε και στο Jurassic Park)
Πως νιώθετε για τον αντίκτυπο που είχε η μουσική σας στους θαυμαστές σας τα τελευταία 20 χρόνια;
Περήφανοι το λιγότερο! Μπορεί να μην είχε το ιδιο αντίκτυπο με ενα Dark Side Of The Moon ή ενα Thriller, αλλά μια στο τόσο μας σταματάνε άγνωστοι στο δρόμο και μας ευχαριστούν για τη μουσική μας που τους άλλαξε τη ζωή! Ομολογουμένως πάντως θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι αν κάποιος έβρισκε στη μουσική μας ” αυτό το κάτι που θέλει”. Κατά καιρούς μας έχουν αναφέρει αντίστοιχα σχόλια η αλήθεια είναι, όμως πάντα πιστεύω ότι είναι απλά πολύ καλοί και ευγενικοί μαζί μας!
Υπάρχουν συνεργασίες ή κάποιες ξεχωριστές αναφορές που αναγνωρίζετε σαν μπάντα και τις οποίες θα τις χαρακτηρίζατε ως αξιομνημόνευετες;
Είχαμε τη χαρά και τη τιμή να γνωρίσουμε και να συνεργαστούμε με πολύ κόσμο ανά τα χρόνια. Επιπλέον θεωρούμε ευτύχημα οτι ο κύκλος των ανθρώπων που μας πλαισιώνει σα μπάντα είναι καλοί φίλοι και όχι απλά συνεργάτες. Έτσι με το φόβο του να αδικήσουμε πολλούς φίλους μη μνημονεύοντας τους, θα θέλαμε απλά να πούμε ενα εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που μας βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια. You know who you are, thanks for keeping it real μπλα μπλα μπλα.
Πως εξισορροπείτε το να παραμείνετε πιστοί στις μουσικές σας ρίζες, ενώ παράλληλα εξερευνάτε νέους ήχους και κατευθύνσεις;
Νομίζω πως είναι κάτι που έρχεται αβίαστα, δηλαδή δε γίνεται συνειδητά. Ίσως η μοναδική συνειδητή κίνηση είναι το να περιορίζουμε τη συνθετική τυρίλα που μερικές φορές εμφανίζεται απρόσκλητη, στο μίνιμουμ. Από εκεί και πέρα θέλουμε να κρατάμε κάποια trademarks του σχήματος όπως είναι η βαρύτητα το doom στοιχείο και το κόμπο βρώμικα/καθαρά φωνητικά. Έχοντας διασφαλίσει την ύπαρξη των άνωθεν στοιχείων και έπειτα αφήνουμε απλά τις μούσες να μας καθοδηγήσουν.
Τι ρόλο παίζουν το κοινό και οι θαυμαστές σας στο ταξίδι του συγκροτήματος και πως συνέβαλαν στην επιτυχία του;
Για να quotάρουμε και τον Luke Skywalker:. Every word of what you just said was wrong, χαχαχαχαχαχα. Ομολογουμένως ποτέ δεν έχουμε αναλογιστεί κάτι τέτοιο, μιας και ποτέ δε σκεφτήκαμε ότι έχουμε “θαυμαστές” επομένως φαντάζομαι πως οι όποιες διεργασίες γίνονται σε υποσυνείδητο level. Αν το καλοσκεφτείς πάντως το θετικό feedback του κόσμου αποτελεί ένα είδος high που “φορτίζει τις μπαταρίες της καλλιτεχνίας” ενώ ακόμα και το αρνητικό feedback μερικές φορές μπορεί να σε πεισμώσει στο να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που αγαπάς (και συνάμα ενίοτε είναι και αφάνταστα διασκεδαστικό). Πάντως σίγουρα όσο γινόμαστε όλο και πιο δύσκαμπτοι λόγω ηλικίας, η θετική ενέργεια που τυχόν δίνει ο κόσμος αποτελεί έναν καταλύτη, ενώ και σε μη θεωρητικό επίπεδο, η έμπρακτη υποστήριξη των “”θαυμαστών”” (διπλά εισαγωγικά όπως φορούσαμε διπλή μάσκα τα παλιά καλά χρόνια) με την αγορά merch κτλ είναι απόλυτα καίρια και ζωοδότρια!
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας τις πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργική διαδικασία πίσω από τη μουσική σας;
Είμαστε αρκετά old-school/ boomers/ μπαρμπάδες στη διαδικασία με την οποία συνθέτουμε. Έτσι συνήθως ο Σάκης (κιθάρα/φωνή) φέρνει όλα αυτά τα περίεργα ριφφ που συνθέτει στην ακουστική κιθάρα του στην ηρεμία του σπιτιού του (φορώντας αποκλειστικά κασκορσέ για το inspirado) και αφού τα αποκρυπτογραφήσουμε (προσπαθούμε δηλαδή να καταλάβουμε τι παίζει ενώ ταυτόχρονα αυτός αλλάζει το riff την ώρα που μας το δείχνει) δοκιμάζουμε διαφορετικές προσεγγίσεις μέσω συνεχούς τζαμαρίσματος. Μετά από αρκετό παίξιμο τα κομμάτια φτάνουν επιτέλους στη τελική τους μορφή (αυτό δεν είναι 100% μιας και πολλές φορές αλλάζουμε τη δομή των κομματιών και μετά θάνατο, δηλαδή αφού ηχογραφηθούν).
Θα θέλατε να μας πείτε κάποια λόγια για την επιλογή των υπόλοιπων συγκροτημάτων που θα σας πλαισιώσουν σε αυτό το τόσο ξεχωριστό live σας στο An Club;
Μαζί με τα παιδιά της 10 out of ten προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα πολύ δυνατό billing με Αθηνέζικες μπάντες που με τη παρουσία τους θα έδιναν το απαραίτητο κύρος στο event, κρατώντας ανέπαφο το concept Ροκ εν Ρολ, Σατανάς και φιλότιμο. Θέλω να πιστεύω οτι τα καταφέραμε με το παραπάνω!
Τέλος, ποιο μήνυμα θα θέλατε να μοιραστείτε με το κοινό σας καθώς γιορτάζετε αυτή την επέτειο ορόσημο και ενόψει του live σας στις 19 Απρίλιου;
Ευχαριστούμε όλους εσάς που μας υποστηρίξατε όλα αυτά τα χρόνια, παραβλέποντας το τελείως αντιτουριστικό μας image (ή μάλλον καλύτερα στην έλλειψη οποιουδήποτε image) καθώς και το εν μέρει αταξινόμητο ηχητικό μάς πλαίσιο, εστιάζοντας σε αυτό που θεωρούμε προσωπικά το πιο σημαντικό: Τη μουσική καθαυτή.
Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα! Θα τα πούμε στις 19 του μήνα στο An Club.
Εμείς ευχαριστούμε για τη συνέντευξη! Ξεχάσαμε να αναφέρουμε οτι πέραν των στραβομουτσουνών μας, στο live στις 19 Απριλίου θα έχουμε μαζί μας και μεγάλο μέρος απο την αφρόκρεμα (ή το κατακάθι όπως το δει κανείς) του εγχώριου αντεκραου να μας συντροφεύει σε εκλεκτές εκτελέσεις των ήδη διαχρονικών ασμάτων μας! Θα χαρούμε να σας δούμε όλους εκεί! Δεν λέω και στα επόμενα 20 χρόνια γιατί ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται…
381 
