Οι Σουηδοί (με άρωμα Φινλανδίας) Perkele επιστρέφουν στην χώρα μας για δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ξεκινώντας απ’ το Κύτταρο την Παρασκευή 26 Απριλίου, κι εμείς για ακόμα μια φορά ανυπομονούμε να τους δούμε από κοντά.
Γι’ αυτόν τον λόγο και θα σας πω μερικά από τα χρήσιμα συμπεράσματα (σαν αυτά που βγάζουν οι προπονητές το καλοκαίρι στα φιλικά προετοιμασίας με διάφορες μπιραρίες) από την τελευταία φορά που τους είδα επι σκηνής. Πάνε σχεδόν δύο χρόνια από τότε, αλλά δεν νομίζω να έχουν αλλάξει και πολλά.
Το πρώτο είναι και το σημαντικότερο, και αν είσαι φαν της μπάντας αυτής που έχει ξεπεράσει πλέον τα τριάντα χρόνια ζωής και μουσικής δραστηριότητας το ξέρεις καλά. Αν όμως δεν έχεις ασχοληθεί μαζί τους όσο θα έπρεπε κι έχεις μείνει σε ό,τι έχεις ακούσει σε κανά μπαρ από δω κι από κει, μπορεί να σου έχει διαφύγει.
Έχουν πολλά και υπέροχα τραγούδια.
Ναι, δεν λέω κάτι φοβερό, αλλά αν έχεις μείνει στο “Heart full of Pride”, κομμάτι – εμμονή για την αθηναϊκή (πανκ) νύχτα εδώ και πολλά χρόνια, μπορεί να σου έχουν ξεφύγει διαμάντια και είναι κρίμα. Θέλετε παραδείγματα? “Miss U”, “Leaders of Tomorrow”, “Winner”, “Smash the Scum”, “No Shame”, “Forever”, “Moments”, και ξύνουμε μόνο την επιφάνεια. Τρεις δεκαετίες και πάνω από δέκα δίσκους μετράνε οι άνθρωποι, μαζί με το περσινό τους “Back in Time”, είναι γεμάτοι από κομματάρες που απαιτούν και αξίζουν την προσοχή σου.
Oi! Metal
Ο ήχος των Perkele χαρακτηρίζεται από την μεγάλη τους επιρροή από την βρετανική πανκ. Oi! με μπόλικο από first wave, και ουσιαστικά μόνο απ’ το όνομα (και την προφορά) καταλαβαίνεις ότι δεν είναι από κάποια εργατική συνοικία του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρ’ όλα αυτά, σε πολλά σημεία δεν κωλώνουν να δείξουν τις έντονες heavy metal επιρροές τους, ειδικά στα μεταγενέστερά τους άλμπουμ. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο στα live, όπου ανάμεσα στην πανκίλα ξεπηδάνε γαμάτα μεταλοσόλοζ, και τονίζεται ακόμα περισσότερο με κάποια μικρά περάσματα από τραγούδια-ύμνους του metal – hard rock, όπως το “Breaking the Law”, το “Aces High” και το “Detroit Rock City” που μας έπαιξαν τότε στην συμπρωτέυουσα. Θυμάμαι είχα ξαφνιαστεί αρκετά τότε, αλλά ήταν απολαυστικότατο!
Παίρνουν σκαλπ στο σανίδι
Όσοι τους έχουν απολαύσει, ξέρουν, και οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να μάθουν. Κάθε εμφάνισή τους είναι μια ομαδική εμπειρία μπάντας και κοινού, με παθιασμένα sing alongs, γροθιές υψωμένες, πόγκο και τίμιο ίδρωτα. Στο Street Mode την τελευταία φορά είχαν κάνει χαμούλη, και μάλιστα από προσωπική εμπειρία ξέρω πως κερδίσανε και κοινό που δεν τους είχε ακούσει. Αυτό το είδα ξεκάθαρα από κοντινούς μου ανθρώπους που τους άκουγαν/έβλεπαν πρώτη φορά, αλλά και από διάσπαρτο συναυλιακό κοινό του πολυμορφικού Street Mode Festival που ενώ έμοιαζαν περαστικοί και πήγαιναν σε κάποια άλλη σκηνή να ακούσουν αυτά τα ελληνικά χιπ χοπ των νέων (ένα κρακ ακούστηκε απ’ την μέση), στάθηκαν και φυτεύτηκαν στις θέσεις τους.
Εν ολίγοις, αν δεν το έχεις ζήσει την εμπειρία ενός live Perkele, μην κάνεις το λάθος να το χάσεις είτε τους ξέρεις και τους ακολουθείς, είτε όχι. Θα φύγεις γεμάτος, και θα θες κι άλλο. Γι αυτό και για αρκετούς ακόμα λόγους θα πάμε από νωρίς στο Κύτταρο την Παρασκευή να απολαύσουμε τους Σουηδούς μαζί με τους παριανούς punk rockers The Beggar Belief, τους οποίους είχα δει πριν από έξι χρόνια στο Vive Le Punk Rock! και είμαι γεμάτος περιέργεια να τους ξαναδώ. Έχω κρατήσει και από τότε το set list τους, οπότε θα το φέρω για υπογραφές!
Τα υπόλοιπα τα λέμε εκεί.
Bonus συμπερασματάκι σε μορφή υστερόγραφου
Αγαπούν πολύ το ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποια ποδοσφαιρική φανέλα φορούσαν τότε, αλλά απ’ ότι κατάλαβα και είδα το συνηθίζουν!
212 
