Το Σάββατο 20 Απριλίου βρεθήκαμε με τον Κώστα Κονταράκη, το φωτογράφο του Rockway.gr, και καλή παρέα στο Gagarin 205 Live Music Space στα πλαίσια της εμφάνισης του David Eugene Edwards μαζί με τους Mani Deum για το δικό μας μεγάλο Σάββατο και για την οποία είχατε διαβάσει το προηγούμενο διάστημα (ΕΔΩ).
Από την πρώτη στιγμή μπορούσες να ακούσεις και να διακρίνεις ανάμεσα στο κοινό πρόσωπα που ανυπομονούσαν να δουν μετά από χρόνια τόσο τον Αμερικάνο θρύλο της folk/americana σκηνής που έγραψε τη δική του ιστορία με τους 16 Horsepower και τους Wovenhand, με το νέο του πλέον προσωπικό project, όσο και την ιστορική αθηναϊκή dark folk ‘n’ roll μπάντα στα πλαίσια του reunion show τους.
Η αναμονή για όλους τελείωσε γύρω στις 21:00 όταν στη σκηνή ανέβηκε η core 3αδα του συγκροτήματος και κάθισαν μπροστά μας ώστε να παρουσιάσουν το ακουστικό-ambient setlist τους. Από τις πρώτες νότες και λέξεις του opening track “The Room Falls Silently”, θαρρείς σημειολογικά, απλώθηκε ησυχία σε όλο το χώρο ανάμεσα στο κόσμο. Ήταν τέτοια η προσμονή μετά από 8 χρόνια συναυλιακής απουσίας που αφενός η προσέλευση του ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική για το opening act της βραδιάς αφετέρου ήταν ευδιάκριτο ότι όλοι ήταν προσηλωμένοι στην γεμάτη λυρισμό ατμόσφαιρα που ανέβλυζε η μπάντα.
Επιλέγοντας να μας παρουσιάσουν 8 τραγούδια, όσα και τα συναυλιακά χρόνια απουσίας, από όλο το εύρος της δισκογραφίας τους, έδωσαν κυρίως τη βαρύτητα τους στο δίσκο “When Beauty Ends” με 5 από αυτά (“Walk In The City”, “Bourbon Bedtime Story”, “Bloodbath in E Minor”, “Summer Ocean Death” και “My Fears Are Birds”). Άρτια εκτελεσμένα όλα και αφήνοντας μια μελαγχολία να πλανάται στον αέρα προετοίμασαν ιδανικά το έδαφος, κάνοντας ο καθένας μας τις δικές τους αναφορές και παραλληλισμούς, ώστε να ανέβει στη σκηνή o David Eugene Edwards και να μας ταξιδέψει και πάλι στον μυστικό αμερικάνικο νότο του. Με την ελπίδα να δούμε ξανά σύντομα τους Mani Deum και η επιλογή των περισσότερων κομματιών του setlist από το “When Beauty Ends” να μην ήταν κάποιο έμμεσο μήνυμα προς τα εμάς σχετικά με το τέλος της όμορφης (συναυλιακής) μουσικής, μας αποχαιρέτησαν ύστερα από σχεδόν 35’ έχοντας εκπληρώσει στο έπακρο το χρέος τους για την βραδιά.
Setlist:
The Rooms Falls Silently
Walk in the City
Bourbon Bedtime Story
Bloodbath in E Minor
Summer Ocean Death
Love Like Berlin
My Fears Are Birds
The Light Inside
Στις 22:15 είχε έρθει η ώρα του David Eugene Edwars να πάρει θέση επί σκηνής συνοδευόμενος από έναν και μόνο μουσικό, εξαιρετικός σημειωτέον στο ρόλο του, ο οποίος τον συνόδευσε σε όλα τα τραγούδια του παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα ανά περίσταση (κιθάρα και κρουστό). Με την εμβληματική του παρουσία να δεσπόζει και να τραβάει τα βλέμματα με το χαρακτηριστικό ντύσιμο με το καπέλο, τα γυαλιά και τις μπότες και ύστερα από ένα γρήγορο soundcheck-ιεροτελεστία στο vintage μικρόφωνο του, πράγμα συνηθισμένο για όποιον τον έχει ξαναδεί, ξεκίνησε το setlist με το αγαπημένο “Hutterite Mile” σε μια διαφορετική εκτέλεση από ό,τι έχουμε συνηθίσει από το κλασσικό τραγούδι των 16 Horsepower στηριζόμενο στο “A Riverwood Arts Session” που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2022.
Παράλληλα εξαφανίστηκε από το πανί που βρισκόταν στο πίσω μέρος της σκηνής το logo “DEE” με τα αρχικά του ονόματος του και τη θέση του πήρε ένα πολύ όμορφο κινούμενο visual που εναλλασσόταν σε κάθε τραγούδι δένοντας αρμονικά με κάθε τραγούδι του set. Στα πλαίσια αυτού ο David επέλεξε να μας παρουσιάσει σχεδόν ολόκληρο το τελευταίο του δίσκο “Hyacinth” μην ξεχνώντας ταυτόχρονα το παρελθόν του τόσο με τραγούδια των 16 Horsepower όσο και των Wovenhand από την εκδοχή τους στο “ A Riverwood Arts Session”.
Υπερβατικός όπως πάντα με τη δυναμική του παρουσία επί σκηνής και τη βαθιά χαρακτηριστική φωνή του μας παρέσυρε στο κόσμο του απλώνοντας ένα πέπλο μελαγχολίας και λυρισμού από πάνω μας. Σαν άλλος ιεροκήρυκας κήρυττε το λόγο του μέσα από τις ιστορίες των τραγουδιών του κάνοντας το κοινό να τον κοιτάει ευλαβικά. Δύσκολα μπορούσες να ακούσεις κάποιον να μιλάει, δείγμα της μοναδικής ικανότητας του να καθηλώνει τα βλέμματα δίνοντας παράλληλα με την εξαιρετική μουσική του σε αρκετούς την ευκαιρία να κινούνται και να χορεύουν υπό τους στοιχειωμένους ήχους του.
Είναι τέτοιο το καλλιτεχνικό του εκτόπισμα του και η κατανυκτική εμπειρία που δημιουργεί κάθε φορά που τον βλέπουμε live, που δείχνει πως ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από τα μέρη μας υπάρχει ένα πιστό κοινό που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας και λυτρωτικής διαδικασίας αναζητούμε μέσω των τραγουδιών του και της παρουσίας του γενικότερα τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που γεννάει η καθημερινότητα. Ανήκει δε ο ίδιος στο πολύ κλειστό γκρουπ των καλλιτεχνών που έχει τύχει να δω όλα αυτά τα χρόνια ο οποίος το καταφέρνει στο μέγιστο βαθμό. Θα μιλούσαμε για την τέλεια μουσικοπνευματική εμπειρία αν και ο φωτισμός στο χώρο, κυρίως στο πίσω μέρος με τις διαφημιστικές πινακίδες ήταν πιο διακριτικός και σκοτεινός, ώστε να συνάδει πλήρως με το σκοτεινό σύμπαν που δημιουργεί κάθε φορά ο Edward. Όπως και να έχει εμείς θα είμαστε εκεί και την επόμενη φορά που θα βρεθεί στα μέρη μας τιμώντας τον για όσα μας έχει προσφέρει σε προσωπικό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια.
Thank you DEE!
Setlist:
Hutterite Mile (16 Horsepower)
Seraph
Howling Flower
Celeste
Through The Lattice
Outlaw Song (16 Horsepower)
Apparition
Bright Boy
Kingdom Of Ice (Wovenhand)
Hyacinth
Lionisis
The Speaking Hands (Wovenhand)
Weavers Beam
Triptych
All Your Waves (Wovenhand)
Whistling Girl (Wovenhand)
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης
397 
