Agnes Vein, Dreamlongdead, BUS, Seer of the Void (19/4/2024) An Club

LIVE REPORT

Όπου γιορτή και χαρά, το Rockway.gr πρώτο.

Έτσι λοιπόν και εμείς δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από τη underground γιορτή που έστησαν οι Agnes Vein την Παρασκευή 19 Απριλίου στο An Club, την αγαπημένη μας υπόγα στα Εξάρχεια, με αφορμή την συμπλήρωση 20 ετών παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα.

Σε κάθε γιορτή όμως αν δεν υπάρχουν καλοί φίλοι να την πλαισιώσουν δεν έχει την ίδια χάρη και έτσι λοιπόν όσοι πιστοί-τυχεροί βρέθηκαμε το βροχερό βράδυ της Παρασκευής εκεί, δεν μείναμε παραπονεμένοι και θα εξηγήσουμε παρακάτω γιατί. Όσον αφορά τον doom/black καιρό, εν μέσω καλοκαιρινών ημερών το τελευταίο διάστημα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μοιραίο να συμβεί και σχεδόν ταιριαστό όταν οι Agnes Vein σβήνουν τα κεριά της doom/ black τούρτας τους και το οποίο σε συνδυασμό με μία φορτωμένη συναυλιακή βραδιά στην Αθήνα ενδεχομένως απέτρεψε κάποιους από το να κατέβουν τα σκαλιά του An Club. Κάτι το οποίο βέβαια έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στο event και σε όσους αποφάσισαν να βρεθούν εκεί τιμώντας μια εκ των κορυφαίων μπαντών την τελευταία 20ετία σε εγχώριο και όχι μόνο επίπεδο.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Γυρώ στις 20:30 στην σκηνή ανέβηκαν οι Seer Of The Void, η 3μελής doom μπάντα από την Αθήνα. Ξεχωρίσαμε αμέσως την μπλούζα Candlemass του frontman Γρηγόρη και στη μισή περίπου ώρα που έμειναν στην σκήνη, μας παρουσίασαν 7 κομμάτια, μοιράζοντας τα ισομερώς ανάμεσα στα 2 album τους. Τα 3 πρώτα (“Astride”, “Electric Father” και “Demon’s Hand”) προέρχονται από την πιο πρόσφατη δουλειά τους “Mantra Monolith”, η οποία κυκλοφόρησε στις αρχές τους 2023, ενώ στη συνέχεια κινήθηκαν σε πιο παλιά μονοπάτια (“Lysergus Mons”,  “Evil Orchids” και “Venom Black”) από τον δίσκο “Revenant” του 2020.

Αρκετά δουλεμένο σαν συγκρότημα και με χαρακτηριστική άνεση επί σκήνης απέδωσαν πολύ καλά όλα τα τραγούδια δείχνοντας το υψηλό επίπεδο που βρίσκεται η underground doom σκηνή στα μέρη μας. Αποτέλεσαν έτσι ιδανική επιλογή σαν opening act ώστε να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ μας με βραδύκαυστο υλικό και να ζεστάνουν τη μηχανή ενόψει των επόμενων συγκροτημάτων.

Setlist:
Astride
Electric Father
Demon’s Hand
Lysergus Mons
Evil Orchids
Silver Knife
Venom Black

Στη συνέχεια ήταν η ώρα των DreamLongDead να πάρουν θέση μπροστά μας. Το 5μελές death/doom συγκρότημα από την Αθήνα γέμισε από άκρη σε άκρη τη σκηνή του An και τις ψυχές με σκοτάδι. Με τελετουργικές και πολύ μελετημένες διαδικασίες έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Έπαιξαν αργά. Πολύ αργά. Ήταν σαν να έδεσαν σιδερένιες μπάλες στα πόδια μας και μας παρέσυραν να τους ακολουθήσουμε σε ένα μονοπάτι το οπόιο έμοιαζε να είναι στρωμένο με πηχτή, φρεσκοστρωμένη πίσσα.

Ήταν άλλωστε και η έμμεση προτροπή του frontman Γιαννη ο οποίος φορούσε μια μπλούζα Entombed η όποια έγραφε στο πίσω μέρος “I AM THE WAY”. Δημιουργώντας μια καθηλωτική και επιβλητική ατμόσφαιρα, απλώνοντας καταχνιά σε όλο το μέρος, κράτησαν το ενδιαφέρον μας σε όλο το setlist τους και έκαναν τα περίπου 40’ που έμειναν επί σκηνής να περάσουν χωρίς να το καταλάβουμε δικαιώνοντας απόλυτα την επιλογή να βρίσκονται ανάμεσα στα σχήματα της βραδιάς.

Στις 22:10, έχοντας φτάσει στα μισά περίπου της διαδρομής και έχοντας κάψει το περισσότερο από το slowburn/ doom καύσιμο από τις 2 πρώτες μπάντες ήταν ώρα για refill τόσο σε οκτάνια ενόψει του γρήγορου heavy metal τέμπο των Bus The Unknown Secretary όσο και στις μπύρες μας. Η 4μελής μπάντα από την Αθήνα έβαλε με το καλήμερα φωτιά στη σκηνή και πατώντας γκάζι, μας έδωσε την ώθηση που θέλαμε για να υποδεχτούμε λίγο πιο μετά τους Agnes Vein που ήδη ετοιμάζονταν. Όπως μας συστήθηκε και ο Bill, ο frontman του συγκροτήματος: “Είμαστε οι BUS και παίζουμε heavy metal.” Και το απέδειξαν στα περίπου 40’ του setlist τους ότι συνδυάζουν ιδανικά το heavy metal με το rock ‘n’ roll με χαρακτηριστικά riffs και περίσσεια ενέργεια.

Στα πλαίσια της παρουσίας τους επέλεξαν να μας παρουσιάσουν 9 κομμάτια από όλο το εύρος της δισκογραφίας τους δίνοντας μας μια πολύ καλή γεύση του ρεπερτορίου τους. Έχοντας λοιπόν πάρει μια γερή δόση ενέργειας από τα παιδιά ήμασταν έτοιμοι να υποδεχτούμε τους οικοδεσπότες της βραδιάς.

Setlist:
We Are The Night
The Hunt
Criminal
Demon
First Life Suicide
Under My Skin
Amass Empathy
The Cross
Fallen

Πράγματι λίγο μετά τις 23:00 ήταν η ώρα των headliners Agnes Vein να ανέβουν στη σκηνή ώστε να ξεκινήσει το κυρίως μέρος της γιορτής. Έχοντας στις αποσκευές τους 10 κομμάτια από όλο το φάσμα της μουσικής τους πορείας όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας κυρίως έμφαση στο τελευταίο τους δίσκο “Deathcall” με 4 εξ αυτών (“Vultures Hymn”, “Rara Null”, “Sovereign Star” και “Deathcall”), όπως επίσης και με 3 από το μακρινό πλέον “Duality” (“Melkor”, “Fall” και “Earendil”, σαν closing track μάλιστα το τελευταίο) άπλωσαν από τις πρώτες νότες ένα πυκνό σκοτάδι σε όλο το χώρο με τον χαρακτηριστικό βαρύ ήχο τους.

Προετοιμασμένοι σαν καλοί οικοδεσπότες, αποτέλεσμα σίγουρα αρκετών ωρών πρόβας, και ξεδιπλώνοντας το ταλέντο τους μας βύθισαν πολύ γρήγορα στον κόσμο τους με τις αργές, μαύρες μελωδίες τους. Με τον Σάκη στη κιθάρα και τα καθηλωτικά φωνητικά, τον Φοίβο να δίνει τον απαραίτητο ρυθμό μέσα από τα τύμπανα και τον Λευτέρη να κρατάει το ειδικό βάρος με το μπάσο του ξέραμε ήδη από τα 2 πρώτα κομμάτια πως ήμασταν μπροστά σε μια εμφάνιση που θα τη συζητάμε για καιρό.

Όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου η χαρά και η γιορτή είναι αληθινή μόνο όταν μοιράζεται, πόσο μάλλον με καλούς φίλους, οπότε στη συνέχεια τα φωνητικά ανέλαβαν 5 εκλεκτοί του συγκροτήματος.

Την αρχή έκανε η Χρύσα Τσαλταμπάση η οποία ερμήνευσε το “Melkor”. Ντυμένη σαν ιέρεια με ολόμαυρη ενδυμασία συμπλήρωσε ιδανικά με τα εξαιρετικά φωνητικά της που έσκιζαν την ατμόσφαιρα και την συνολική παρουσία της ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου κομμάτια της μπάντας με τον αργό και βαρύ ρυθμό του. Με το ανελέητο headbanging της, μέσα στον ήδη γεμάτο από καπνούς χώρο, έμοιαζε λες και έχουμε πέσει στα πλοκάμια μιας μέδουσας η οποία μας τρυπάει το σώμα με το δηλητήριο της, καθώς κινείται, όντας ανήμποροι να αντιδράσουμε κάνοντας τους σβέρκους μας να πονέσουν καθόλη τη διάρκεια του κομματιού. Μοναδικό αντίδοτο σε όλο αυτό η μουσική των Agnes Vein. Εκπληκτική εκτέλεση!

Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκαν κατά σειρά ο Μάνθος Στεργίου από τους Calyces ώστε να ερμηνεύσει το “Rara Null”, o Γιάννης Πούσιος των DreamLongDead για το “Soulship”, ο Γρηγόρης Κωνσταντάρας των Seer Of The Void για το “Voice To The Void” και στο τέλος ο Ηλίας Αποστολάκης των Sun Of Nothing για το “Fall”. Όλοι τους εξαιρετικοί, ο καθένας με το προσωπικό του χαρακτηριστικό ύφος και με πολύ πάθος φάνηκαν να δίνουν μια άλλη διάσταση στα τραγούδια της μπάντας που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν συνεχίζοντας να μας προκαλούν πονοκέφαλο από το συνεχές headbanging.

Φεύγοντας έπαιρναν για λίγα δευτερόλεπτα τον λόγο εκφράζοντας τις ευχαριστίες τους στο συγκρότημα παράλληλα με τις ευχές τους δείχνοντας την όμορφη σχέση που διατηρούν με όλα τα μέλη. Για το τέλος η μπάντα κράτησε 2 τραγούδια ώστε να μας αποχαιρετήσει με το δικό της μοναδικό τρόπο κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο ιδανικά μια γιορτή-ύμνο στην underground σκηνή που έστησαν για την συμπλήρωση των 20 χρόνων τους. 

Άψογοι σε όλα τους, ανεπιτήδευτοι όπως άλλωστε είχε φανεί και στην προ ημερών συνέντευξη τους (ΕΔΩ), και εξαιρετικοί μουσικοί έδειξαν πως το μόνο που χρειάζεται για να μακροημερεύσεις σε αυτό το χώρο και να μπορείς να γιορτάζεις τέτοιες στιγμές σαν μπάντα είναι αγάπη για αυτό που κάνεις, αφοσίωση και καλή διάθεση. Από την πλευρά μας δεν έχουμε να ευχηθούμε τίποτα παραπάνω από Χρόνια Πολλά και μακάρι για τα επόμενα 20 χρόνια να συνεχίζουμε σαν κοινό να αποτελούμε μέρος της ιστορίας των Agnes Vein. Πάντα τέτοια!

Setlist:
To Know The God Within
Vultures Hymn
Melkor (Chrysa Tsaltampasi – Spineless)
Rara Null (Manthos Stergiou – Calyces)
Soulship (Yiannis Poussios – DreamLongDead)
Voice To The Void (Grigoris Konstantaras – Seer Of The Void)
Sovereign Star
Fall (Ilias Apostolakis – Sun Of Nothing)
Deathcall
Earendil

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης

437

Avatar photo
About Χρήστος Δεληγιάννης 14 Articles
Ο Χρήστος από λάτρης του μπάσκετ και του pick ‘n’ roll μέχρι τα 15 του αποφάσισε να περάσει στη μουσική και το rock ‘n’ roll και δεν είναι υπερβολή πως η μουσική τον έσωσε από το αθλητισμό. Αρνείται τις μουσικές ταμπέλες χωρίζοντας τη μουσική σε 2 κατηγορίες: “αυτη που σου αρέσει” και “αυτή που δεν σου αρέσει” και πιστεύει ότι ο καθένας πρέπει να επισκεφτεί, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, τη μπυραρία “Warpigs” στην Κοπεγχάγη.