MEGADETH: Metal is my businness... and business is good!

Μέλος της ιερής thrash metal τετράδας του San Franciso Bay Area, που τόσο επηρέασε την πορεία του metal την τελευταία 20ετία του 20ου αιώνα και πήρε τον ήχο από το χέρι, οι Megadeth έχουν σίγουρα ένα σημείο στην ψυχή μας που έχει σκαλιστεί το όνομα τους.

Με σταθερό ηγέτη τον Dave Mustaine, αρχικό μέλος των Metallica, οι Megadeth έχουν πλούσια δισκογραφία και εκατομμύρια φίλους. Με αφορμή την επίσκεψη τους στα πλαίσια του Release Athens Festival 2024, στην Πλατεία νερού την Παρασκευή 14 Ιουνίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), η ομάδα του rockway.gr διαλέγει τα δυο τραγούδια τους που άφησαν μέσα στον καθένα μας, Mega-λο αποτύπωμα. Όσο οι άλλοι περιμένουν τον Πέτρο Γαϊτάνο, εμείς τραγουδάμε τους στίχους των Megadeth.

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΚΙΟΥΡΤΣΙΔΗΣ

“In my Darkest Hour” (“So Far, So Good… So What!”, 1988):

Από το “So Far, So Good… So What!” του 1988, ένα album στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι ο ιθύνων νους και ηγέτης της μπάντας Dave Mustaine έχει (ή έστω, θέλει να) αφήσει πίσω πλέον την ιστορία με τους Metallica και να προσπαθήσει να γιγαντώσει την μπάντα του. Το “In My Darkest Hour”, για τους οπαδούς του (στην ακμή τότε) thrash αλλά και γενικότερα για τους metallers, ήταν αυτό που λέμε “κεραμίδα”. Ένα καταπληκτικό κομμάτι με ακουστική εισαγωγή (σε μια εποχή που επιβαλλόταν όλες οι thrash μπάντες να έχουν τουλάχιστον μια τέτοια σύνθεση στις κυκλοφορίες τους – εκτός από τους Slayer φυσικά), τρομερό intro riff-σχολή, θυμωμένοι ρινισμοί στα φωνητικά και φοβερά τεχνικά solos από τον leader μαζί με τον εξαιρετικό Jeff Young και ακουστικό, ανάλογο της αρχής φινάλε. Κορυφαία στιγμή ολάκερου του heavy metal.

“FFF” (“Cryptic Writings”, 1997):

Οι Megadeth έχουν ξεπεράσει την εφηβεία τους, με τα κορυφαία “Rust In Piece”, “Countdown To Extinction” και “Youthanasia” απολαμβάνουν τη δημοφιλία του παγκόσμιου mainstream και το 1997 επανέρχονται με το “Cryptic Writings” και πιο κοντά στο παραδοσιακό heavy metal παρά ποτέ. Λιγότερο πομπώδης ήχος, μεστές μα εύληπτες και άμεσες συνθέσεις, εφηβικός ενθουσιασμός και το κύκνειο άσμα του Nick Menza πίσω από το drum kit των ‘Deths. Το “FFF”, τελευταίο κομμάτι του album επαναφέρει λίγη από την thrashίλα του παρελθόντος, είναι γρήγορο, καραheavy, με φοβερό ρεφρέν και σολάρα από τον Friedman. Εγγυημένο headbanging.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΣΕΛΟΣ

“Hangar 18” (“Rust in Peace”, 1990):

Τι μας κρύβουν; Αυτή είναι η βασική θεματική του τραγουδιού. Ιπτάμενοι δίσκοι. Περίεργα όντα. Κρυμμένες τεχνολογίες. To κομμάτι δημιουργήθηκε με τα από ιδέα του Nick Menza που τότε βρισκόταν πίσω από τα τύμπανα και σε αυτόν τον δίσκο για πρώτη φορά, λαμπει το άστρο του Marty Friedman. Στο εξώφυλλο του “Rust in Piece”, οι Γκόρμπατσεφ, Μπους ο γηραιότερος, με τους ομότιμους τους Βρετανό, Γερμανό και Ιάπωνα, δίνουν μια πιο έντονη ψυχροπολεμική πνοή στον δίσκο και στο κομμάτι το ίδιο, που στοίχιωσε για χρόνια το νεανικό μου μυαλό, που τότε είχε αιxμαλωτιστεί από το bay area thrash metal.

“Selective amnesia’s the story
Believed, foretold, but who would suspect?”

“Á tout le Monde” (“Youthanasia”, 1994):

Από τις σημαντικότερες στιχουργικές στιγμές των Megadeth, σε έναν δίσκο σταθμό για την καριέρα τους, αφού το “Youthanasia” συνεχίζει την εισπρακτική επιτυχία του “Countdown to Extinction” και βάζει τους Megadeth σε περισσότερα σπίτια. Ένα κομμάτι που πάντα μου φάνταζε ως κάποιο μάθημα ζωής, ενός ανθρώπου που έζησε τη ζωή του και φτάνοντας στο τέλος της, μας αποχαιρετά. Ίσως τους στίχους αυτούς να τους έχω στη διαθήκη μου.
“Σας αγαπώ, πρέπει να φύγω!”

“Don’t remember where I was I
realised life was a game
The more seriously I took things
The harder the rules became ”

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

“Trust” (“Cryptic Writings”, 1997):

Η δεκαετία του 90′ και η ηχητική της επανάσταση δεν άφησε ανεπηρέαστους τους μουσικούς και τα συγκροτήματα, τα οποία προσπάθησαν να συμβαδίσουν με τις ανάγκες και τις επιταγές της. Κάπως έτσι και οι Megadeth στον δίσκο “Crypting Writings” τοποθετήσανε στο περιθώριο σε έναν ρόλο ευχάριστου παρία τις Thrash καταβολές τους και πορευθήκανε σε ποιο straightforward Metal και mainstream μονοπάτια.
Η σύνθεση ακολουθεί μία σχετικά ανορθόδοξη (για τα δεδομένα των Megadeth) προσέγγιση με Walking Guitars και υποτυπώδη πλήκτρα ενδιάμεσα. Χάρη στο Trust, η μπάντα κέρδισε βραβείο Grammy, συμπεριλήφθηκε σε ταινίες και για πρώτη φορά έκανε την είσοδό της στο χώρο του αθλητικού θεάματος και στις επαγγελματικές αθλητικές αρένες.
Ο frontman των Megadeth, Dave Mustaine, έγραψε αυτό το τραγούδι με τον τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος Marty Friedman και οι στίχοι έχουν να κάνουν με το να μην μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον που αγαπάς.
“Why does trust have to equal pain?”

“Rust in Peace…Polaris” (“Rust in Peace”, 1990):

Το “Rust in Peace” άλμπουμ έχει περάσει στο πάνθεον των κορυφαίων και επιδραστικότερων Metal δίσκων και έχει στρογγυλοκαθίσει στο θρόνο του μέχρι το τέλος των ημερών μας. Κάθε μία σύνθεση ξεχωρίζει, για τον γράφοντα όμως το “Rust in Peace…Polaris” βρίσκεται σε περίοπτη θέση.
Η κατακλείδα του δίσκου είχε πρόθεση να ενισχύσει την γενικότερη κλιμάκωση του άλμπουμ, και όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Mustaine αποτέλεσε “το Grande Finale”. Δεν υπάρχει σόλο κιθάρας στο κομμάτι, μόνο μερικές γρήγορες νότες κιθάρας στην αρχή για να φτιάξουν τη διάθεση.
Η σύνθεση είναι γραμμένη από την οπτική γωνία ενός πυρηνικού όπλου. Ο Polaris ήταν ένας πυρηνικός πύραυλος στο οπλοστάσιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Dave Mustaine των Megadeth πήρε την ιδέα για το τραγούδι αφού πήγε για skydiving και στο δρόμο για το σπίτι παρατήρησε ένα αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα ενός αυτοκινήτου που έγραφε «Μακάρι όλες οι κεφαλές σου να σκουριάσουν εν ειρήνη».
Διατηρεί ένα Old school vibe, δεδομένου ότι γράφτηκε κατά την διάρκεια των ημερών του Mustaine στους Metallica και πιθανόν και λίγο πιο πριν. Βέβαια η αρχική σύνθεση βελτιώθηκε κατά πολύ και η Jazzy προσέγγιση του τότε drummer Nick Menza και η εκπληκτική ικανότητα στην χρήση των κάτω άκρων, σε συνδυασμό με τη ρυθμική ριφολογία, αποτέλεσε πεδίο έμπνευσης για τις μετέπειτα μελλοντικές Hardcore γενιές μουσικών με επικρατέστερες αυτές των Converge και των Cave In.
Επιπρόσθετα αποτελεί σύνθεση όπου εκτός από την ηχητική πλευρά, σου δίνει και τροφή για περαιτέρω σκέψη και κοινωνική ενσυναίσθηση, κάτι που σου δίνει έναν επιπλέον λόγο να λατρέψεις αυτό το κομμάτι.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ

“The Skull Beneath the Skin” (Killing Is My Business… and Business Is Good!,1985):

Το “The Skull Beneath the Skin” δεν είναι απλά ένα ακόμη thrash κομμάτι των Megadeth. Είναι ένα προσεκτικά δομημένο αριστούργημα που αποδεικνύει την ευφυΐα του συγκροτήματος. Ξεκινάει αργά και απειλητικά, παρασύροντάς σε έναν κόσμο σκότους με τους ανησυχητικούς στίχους και το μινιμαλιστικό intro του. Έπειτα, εκρήγνυται σε μια thrash μανία. Η φωνή του Mustaine ξεστομίζει την εφιαλτική αφήγηση,που ουσιαστικά είναι η δημιουργία της μασκότ της μπάντας Vic Rattlehead, ενώ το συγκρότημα παίζει έναν σφιχτό, καταιγιστικό ρυθμό. Το μεγαλείο του τραγουδιού έγκειται στην τέλεια ισορροπία επιθετικότητας και μελωδίας. Πιασάρικα riffs και απίθανα σόλο συνδυάζονται με σκοτεινά λυρικά θέματα, αιχμαλωτίζοντας από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η ικανότητα των Megadeth να δημιουργούν μουσική που χτυπάει δυνατά το κεφάλι ενώ ταυτόχρονα διεγείρει τη σκέψη.Το “The Skull Beneath the Skin” είναι ένα αδιαμφισβήτητο thrash metal διαμάντι.

“Ashes in Your Mouth” (Countdown to Extinction,1992):

Το “Ashes in Your Mouth” των Megadeth αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το οποίο θεωρούνται πρωτοπόροι του thrash metal.Ανοίγει με ένα riff που σε αρπάζει αμέσως, μεταβαίνοντας σε καταιγιστικούς στίχους και ένα στοιχειωτικά πιασάρικο ρεφρέν. Η φωνή του Mustaine είναι γεμάτη ωμή ενέργεια καθώς εξερευνά τα περίπλοκα συναισθήματα του πολέμου – εκεί που η νίκη συνοδεύεται από ένα βαρύ τίμημα, αφήνοντας μια πικρή επίγευση (εξού και ο υποβλητικός τίτλος).Το “Ashes in Your Mouth” όμως δεν βασίζεται μόνο στην απλή thrash δύναμη. Όλοι οι μουσικοί των Megadeth αγγίζουν το απόγειο τους στο “Ashes in Your Mouth”. Η κιθάρα του Mustaine φλέγεται με περίτεχνες πινελιές, ενώ τα solos του Marty Friedman αγγίζουν μελωδικές κορυφές. Η ρυθμική βάση από τους David Ellefson και Nick Menza προσφέρει μια στιβαρή θεμελίωση στο κομμάτι, με τα τύμπανα του Menza να ξεχωρίζουν ιδιαίτερα.Ενώ το “Ashes in Your Mouth” δεν συγκαταλέγεται στα πιο γνωστά κομμάτια των Megadeth, αποτελεί ένα κρυμμένο διαμάντι που αξίζει να ανακαλύψουν οι λάτρεις του thrash metal και όχι μόνο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Tornado of Souls (“Rust in Peace”, 1990):

Πιστεύω δεν υπάρχει άνθρωπος που ακούει metal και δεν έχει ακούσει το Tornado of Souls. Ένα από τα πιο iconic κομμάτια των θρυλικών Megadeth, για να μην πω το πιο iconic. Βασικά θα το πω, ΤΟ ΠΙΟ ICONIC ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ MEGADETH. Αποτελεί σήμα κατατεθέν της μπάντας από το μακρινό 1990 όπου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Rust in Peace, κατά την γνώμη μου ο καλύτερος thrash metal δίσκος όλων των εποχών. Το Tornado of Souls γράφτηκε από τον Dave Mustaine και τον Marty Friedman και πέραν από το υπέροχο riff που κυριαρχεί στο κομμάτι και τα φοβερά lyrics που παρομοιάζουν μια τοξική σχέση με ανεμοστρόβιλο, το Tornado περιέχει ένα από τα πιο γνωστά guitar solos όλων των εποχών. Όσοι δεν το έχετε ακούσει, που είμαι σίγουρος πως το έχετε ακούσει όλοι, ΤΡΕΧΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ.

Holy Wars (“Rust in Peace”, 1990):

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το κομμάτι. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που οι Megadeth επιλέγουν να το παίζουν τελευταίο στα Live τους τα τελευταία χρόνια. Ο Dave Mustaine είπε ότι εμπνεύστηκε να γράψει το τραγούδι στη Βόρεια Ιρλανδία, όταν ανακάλυψε ότι πωλούνταν πειρατικά μπλουζάκια των Megadeth και τον απέτρεψαν από το να πάρει μέτρα για την αφαίρεσή τους, με το επιχείρημα ότι αυτά ήταν μέρος των δραστηριοτήτων συγκέντρωσης κεφαλαίων για “Το Αίτημα” (δηλαδή το Προσωρινό Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό). Το “The Punishment Due” βασίζεται στο δημοφιλές κόμικ της Marvel, τον Punisher. Το Holy Wars χαρακτηρίζεται από γρήγορα και επιθετικά Riffs, εντυπωσιακά Solos από τον Marty Friedman αλλά και ένα Acoustic bridge που ακούγεται στα δύο περίπου λεπτά.