DIY: Draw It Yourself (αφιέρωμα σε visual artists της underground σκηνής)

Έχουμε πάθος με την μουσική και συζητάμε, γράφουμε, αγοράζουμε, διαφωνούμε για αυτή αλλά επιμένουμε να αμελούμε να αναφέρουμε ή να συζητάμε για το artwork που όχι απλά συντροφεύει αλλά είναι κομμάτι της μουσικής που τόσο αγαπάμε.

Το εξώφυλλο ενός δίσκου ή η αφίσα μιας συναυλίας, εικονοποιεί όλο αυτό που θέλει να εκφράσει μια μπάντα ή ένας καλλιτέχνης για αυτό το θεωρούμε πολύ σημαντικό και φροντίζουμε να αναφέρουμε τον δημιουργό του artwork στα reviews των δίσκων που κάνουμε.

Έτσι θελήσαμε να ξεκινήσουμε την γνωριμία με visuals artists που κινούνται στον χώρο του ελληνικού underground. Θέλουμε με να δούμε τον χώρο που δημιουργούν, τον τρόπο που καταλήγουν στο τελικό αποτέλεσμα αλλά και να δείξουμε την δουλειά τους έτσι ώστε αν κάποιο συγκρότημα ταυτιστεί με το στυλ κάποιου να επικοινωνήσει μαζί του.

Alice Wanderland

H Alice Wanderland είναι το alter ego της Χριστίνας Χρυσανθοπούλου. Όταν δεν πιάνει τα πινέλα, βρίσκεται στα φωνητικά των Breeding The Shadows και η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που τραγουδάει και η μουσική του σχήματος συμβαδίζει με το στυλ που ζωγραφίζει. Παχιές γραμμές, έντονα χρώματα συνθέτουν έργα που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε παρόμοια στην μουσική και ειδικότερα στις πιο σκοτεινές γωνίες της.

–Γεια σου Alice. Πως λέγεται το design label που έχεις;
Γεια σας κι εσάς! Μετά από πολύ σκέψη τελικά κατέληξα στο πρώτο πράγμα που μου είχε έρθει στο μυαλό όταν σκεφτόμουν να ξεκινήσω. “Grim by design”, είμαστε βλοσυροί από κατασκευής, με σήμα μια νεκροκεφαλή να αντιπροσωπεύει το grimness, πλαισιωμένη από τρίγωνα να “μιλούν” για το design.

–Στο προφίλ σου στα social είδαμε ότι ασχολείσαι αρκετά με την ζωγραφική; Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς και με την δημιουργία εξωφύλλων;
Προέκυψε όταν ήταν να βγάλουμε το άλμπουμ με τους Breeding the Shadows, καθότι ήθελα πάρα πολύ να ασχοληθώ με την εικαστική ταυτότητα του συγκροτήματος, οπότε αρχικά έκανα το logo και μετά το εξώφυλλο. Στην συνέχεια μου έγιναν κι άλλες δύο προτάσεις, μια από τον Mauve Zone, έναν μουσικό που ασχολείται με ambient και noise, όπου σχεδίασα το εξώφυλλο για μια συνεργασία του παρόμοιας μουσικής αισθητικής ονόματι Morphian, κι έπειτα από τον Spectral Lore για την φετινή του κυκλοφορία, το 11 Days. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να “εικονογραφώ” την μουσική ενός άλμπουμ, σου δίνει έμπνευση και μπορεί να σε πάει σε μονοπάτια που δεν θα πήγαινες φτιάχνοντας έναν πίνακα.

–Το είδος της μουσικής του συγκροτήματος έχει σημασία για εσένα για το αν τελικά θα συνεργαστείς μαζί τους;
Μόνο αν πρόκειται για μπάντες τύπου NSBM, ή με αντίστοιχες αντιλήψεις λέω ξεκάθαρα όχι- για μένα η ηθική των καλλιτεχνών έχει μεγαλύτερη σημασία από το είδος της μουσικής που παίζουν. Αν λοιπόν οι συνεργαζόμενοι καλλιτέχνες δεν είναι “dodgy” που λένε και στο χωριό μου, και με εμπνέει η μουσική και το όραμά τους, είμαι διαθέσιμη για συνεργασία. Ακόμα και για κλαρίνα! Το επόμενο που ετοιμάζω παραδείγματος χάριν είναι για τους The Man & His Failures, που είναι darkwave / electro goth. Ίσως θα δυσκολευόμουν να σχεδιάσω εξώφυλλο για κάτι μουσικά “χαρωπό”, αλλά σίγουρα θα το δοκίμαζα, προσπαθώντας να ενσωματώσω ένα τόσο δα μικρό σκοτεινούλι στοιχείο!

–Θα σου κάνω την ίδια ερώτηση που έκανα και στον Δημήτρη Νικολή. Σε βρίσκουμε και πίσω από τον μικρόφωνο σε μπάντες. Ποιες είναι οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες στις δύο μορφές τέχνης;
Έτσι όπως τραγουδάω και ζωγραφίζω εγώ, μάλλον δεν έχει και πολλές διαφορές! Έχω επιλέξει αρκετά συνειδητά στην ζωγραφική να σχεδιάζω έτσι χειρονομιακά, με μεγάλες πινελιές, να ξύνω τους πίνακες με τα νύχια, γενικά να μπαίνω σε μια τρανς κι ό,τι βγει. Δεν έχω καθόλου την υπομονή πλέον, ενώ παλιότερα έκανα μόνο αυτό, να πω ότι θα κάτσω να σχεδιάσω κάτι ρεαλιστικό, με λεπτομέρειες κλπ. Δεν το απολαμβάνω κιόλας όταν προκύπτει, θέλω να νιώθω ότι ρέει η εικόνα, και τα συναισθήματά μου μαζί της. Αναφορικά με το τραγούδι η διαφορά έγκειται στο ότι δεν πέρασα από το στάδιο του να τραγουδάω αρχικά “καθαρά” (όπως ας πούμε ότι συνέβη στην ζωγραφική) για να πω “οκ καλό, αλλά θέλω να κάνω μπρούταλ” – ξεκίνησα απευθείας ουρλιάζοντας! Αυτό που θέλω να πω εν τέλει, είναι πως εκφράζομαι με παρόμοιο τρόπο μέσα από τις δύο αυτές μορφές τέχνης. Η μόνη διαφορά είναι ότι ανάλογα με το τι θέλω να εκφράσω επιλέγω μέσον. Είναι πράγματα που δεν θα μπορούσαν να μεταφραστούν στην μία ή στην άλλη μορφή τέχνης με τον ίδιο τρόπο, κάτι θα χανόταν.

-Μπορείς να περιγράψεις την διαδικασία δημιουργίας ενός εξώφυλλου; Μιλάς με την μπάντα; Περιμένεις να σε εμπνεύσει η μουσική;
Μιλάω με την μπάντα ή τον καλλιτέχνη, ζητάω οπωσδήποτε να ακούσω τον δίσκο, και σίγουρα τον ακούω ενώ σχεδιάζω. Για το δικό μας εξώφυλλο, των Breeding the Shadows, όπου δεν μεσολαβούσε άλλος, σκέφτηκα απλά να οπτικοποιήσω το κόνσεπτ του δίσκου – την διττότητα της προσωπικότητας, την απόγνωση της ψυχικής διαταραχής. Για το Morphian που είναι και αρκετά αφαιρετικό, απλά άκουγα τον δίσκο και χωρίς να έχω καν προσχέδιο, έπιασα πινέλα, άκουγα και ζωγράφιζα. Στο 11 Days μιλήσαμε εκτενώς με τον Spectral Lore για να μου πει πώς το φαντάζεται, το συζητήσαμε πάνω σε ένα προσχέδιο που έγινε, και εν συνεχεία προχώρησα στην υλοποίηση. Οπότε πάει κατά περίπτωση.

-Αν σου ζητούσαν οι Lamb of God να τους φτιάξεις ένα εξώφυλλο, τι χρώματα θα χρησιμοποιούσες;
Καλέ πού μαντέψατε ότι είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες! Θα έλεγε κανείς ότι κάποιος εκεί στο Rockway με ξέρει πολύ καλά! Πέρα από τα αστεία, φοβερή ερώτηση, και πάρα πολύ δύσκολη. Η αλήθεια είναι ότι οι Lamb of God έχουν μια γήινη παλέτα στα εξώφυλλά τους. Ακόμα και το Wrath που είναι κόκκινο, είναι ένα βαρύ, βρώμικο μπορντό κι όχι πχ το κόκκινο που χρησιμοποιώ εγώ που είναι το default κόκκινο, αναλλοίωτο συνήθως από προσμίξεις. Οπότε δεδομένου ότι αγαπώ να δουλεύω με αυτά που λέμε “βασικά χρώματα”, και του ότι οι Lamb of God σε κάθε δίσκο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασκούν κοινωνικοπολιτική κριτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα χρησιμοποιούσα μπλε, κόκκινο και άσπρο, κι αν η θεματική του δίσκου ταίριαζε, θα δημιουργούσα κάτι που να παραπέμπει σε μια πολύ ματωμένη και σάπια εκδοχή της αμερικανικής σημαίας.

Contact Grim By Design
Webpage: https://www.grimbydesign.com/
Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61552266444629
Instagram: https://www.instagram.com/grim.by.design/

Μιχάλης Putrefurnaced

Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με την DIY σκηνή της Ελλάδας και να μην έχεις δει εξώφυλλο του Μιχάλη. Όντας και ο ίδιος μέλος πολύ ιστορικών σχημάτων του χώρου, ξέρει πολύ καλά πως να κάνει εικόνα το concept αλλά και την κουλτούρα της κάθε μπάντας. Τα σχέδιά του θυμίζουν πολύ την τεχνική του tattoo, καθώς χρησιμοποιεί ένα πενάκι και με πολύ απλές γραμμές και τελείες καταλήγει σε σχέδια που ακόμα και αν τα βλέπεις από πολύ μακριά καταλαβαίνεις τι αφορά.

–Γεια σου Μιχάλη. Πως λέγεται το design label που έχεις;
Καλησπέρα και ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Όσες δουλειές έχω κάνει μέχρι στιγμής τις υπογράφω ως Mike S. Putrefurnaced – παλιότερα ως Putrefurnaced Guerrilla Graphics. Αρκετά δύσχρηστο σαν ψευδώνυμο, αρχικά ήταν η αγγλική μετάφραση του τίτλου ενός κομματιού από μία μπάντα που έπαιζα εκείνο τον καιρό. Τότε μου είχε φανεί good enough, αλλά πλέον θα το χρησιμοποιώ μόνο σε ότι αφορά δουλειές του ακραίου –κυρίως- ήχου. Όσο κι αν με διασκεδάζει να βλέπω κόσμο να προσπαθεί να το προφέρει, σε γενικές γραμμές προτιμώ απλά το “Μιχάλης”.

-Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στο DIY, θα βρεις από κάτω σχέδιό σου. Πως ξεκίνησε αυτή η σχέση;
Η πρώτη μου επαφή με την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή έγινε στη Πάτρα, όπου έμενα κάποια χρόνια λόγω σπουδών, αρχικά μέσω της μουσικής και συγκεκριμένα μέσω συγκροτημάτων στα οποία έπαιζα. Τα πολιτικά προτάγματα, οι οριζόντιες δομές και οι μη εμπορευματοποιημένες ανθρώπινες σχέσεις ήταν κάτι που μας κέρδισε και ένα πολύ καλό περιβάλλον για να παίξουμε τις μουσικές μας. Αφενός μέσα από την πιο ενεργή συμμετοχή μου σε αντίστοιχους χώρους και στη διοργάνωση κοντσέρτων, βρήκα γόνιμο έδαφος για να κάνω αφίσες και σιγά σιγά εξώφυλλα για άλλες μπάντες του χώρου. Αφετέρου σημαντικός παράγοντας ήταν και φίλοι που έκαναν παρόμοια πράγματα (Admc07, Ultragrim), που και βοήθησαν στα πρώτα βήματα και ήταν καλή αφορμή να ασχοληθώ πάλι με το σχέδιο, κάτι που έκανα πάρα πολύ ως πιτσιρικάς αλλά το είχα παρατήσει για χρόνια.

-Τα περισσότερα σχέδια σου που έχω δει είναι με ένα μαρκαδοράκι (ink and pen), ασχολείσαι και με άλλες τεχνικές ή σε έχει κερδίσει αυτή;
Σε ό,τι αφορά το εικαστικό μέρος μέχρι στιγμής δουλεύω σχεδόν αποκλειστικά με μελάνια. Θέλω σίγουρα να εξερευνήσω περισσότερο κι άλλα μέσα όπως μολύβι, πινέλα, κάρβουνο και όποια μίξη των παραπάνω, αλλά δυστυχώς μόνο όσο μου το επιτρέπει ο ελεύθερος μου χρόνος. Πιθανότατα το πρώτο βήμα θα είναι να πιάσω γραφίδα για να δουλεύω κατευθείαν στο pc και να επιταχύνω τις διαδικασίες σε ορισμένα projects, αλλά δεν βλέπω κάποιο ρεαλιστικό σενάριο στο οποίο να εγκαταλείπω τα πενάκια μου.

-Κάποια εξώφυλλά σου έχουν χρώμα (π.χ. Zebu) και κάποια είναι μονόχρωμα (π.χ Mass Culture). Εσύ προτιμάς να ζωγραφίζεις με χρώμα ή μονόχρωμα;
Κοίτα, σίγουρα γουστάρω τα ασπρόμαυρα εξώφυλλα με τερματισμένο το contrast και το πόσο αιχμηρό μπορεί να βγει το αποτέλεσμα – δεν ξεπλένεται έτσι εύκολα το crust. Σε γενικές γραμμές όμως δεν έχω κάποια προτίμηση. Ανάλογα με το τι θα μου ζητηθεί και τι θεωρώ κι εγώ πως ταιριάζει σε κάθε δουλειά, με εξιτάρει το να μπορώ να έχω διαφορετικές προσεγγίσεις με διαφορετικές προκλήσεις κάθε φορά (κάτι που δεν περιορίζεται στο χρώμα), μιας και θα έλεγα πως βαριέμαι λίγο εύκολα.

-Μπορείς να περιγράψεις την διαδικασία δημιουργίας ενός εξώφυλλου; Μιλάς με την μπάντα; Περιμένεις να σε εμπνεύσει η μουσική;
Σε γενικές γραμμές, αφού συνεννοηθούμε για το τι θα απεικονίζεται στο εξώφυλλο, αρχίζω να δουλεύω με μολύβια το σχέδιο σε μια rough μορφή του, αν χρειαστεί διορθώνω κάτι και, μόλις πάρω το οκ από τη μπάντα, περνάω τα μελάνια και –αν χρειαστεί- το χρώμα στο τέλος. Ανάλογα το project πάντα, κοιτάω να έχω κάποιο δημιουργικό input και στα αρχικά στάδια με νέες ιδέες ή εναλλακτικές προτάσεις και εκεί τόσο η μουσική όσο και οι στίχοι είναι κομβικές πηγές έμπνευσης. Σε ό,τι αφορά την προσέγγιση θεωρώ ότι όλα μπορούν να δουλέψουν, είχα πολύ καλές συνεργασίες και με μπάντες που είχαν κάτι πολύ συγκεκριμένο κατά νου, αλλά και με μπάντες που με άφησαν ελεύθερο να κάνω ό,τι θέλω. Το σημαντικό είναι να υπάρχει οργανωμένη επικοινωνία με τη μπάντα και αυτή να ξέρει τι θέλει, ή έστω να ξέρει ότι δεν ξέρει τι θέλει.

-Η τεχνική σου μοιάζει πολύ και με την τεχνική των tattoo. Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με το tattoo;
Έχει περάσει από το μυαλό μου, αλλά δεν είναι κάτι που με βλέπω να καταπιάνομαι. Σίγουρα δεν το αποκλείω, αλλά κυρίως από βιοποριστική σκοπιά, κάτι που δεν θα με “σπρώξει” όσο δεν είμαι με την πλάτη στο τοίχο οικονομικά. Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν αναρίθμητοι tattoo artists εκεί έξω που θεωρώ ότι θα κάνουν άνετα καλύτερη δουλειά από μένα. Οι φιλοδοξίες μου αυτή τη στιγμή στα visual arts προσανατολίζονται περισσότερο προς video,animation, comics, murals μεριά, όπου παίζει το ενδιαφέρον, άρα και όρεξη για ψάξιμο, παιχνίδι και τριβή…

Contact Mike Putrefurnaced
Webpage: https://www.mikesfurnace.com/
Facebook: https://www.facebook.com/PutrefurnacedGuerrillaGraphics
Instagram: https://www.instagram.com/mike.s.putrefurnaced

Δημήτρης Νικολής

Ο Δημήτρης εκτός από το σχέδιο ασχολείται και με την μουσική κάνοντας φωνητικά στους Kiva και πλέον και στους Mass Culture. Είναι από τους πιο minimal σχεδιαστές που έχω δει και του αρέσει να χρησιμοποιεί αρκετά το κενό είτε κάνει κάποιο σχέδιο είτε κάποιο logo. Με ελάχιστες γραμμές μπορεί με μια ματιά κάποιος να καταλάβει την αισθητική που προσπαθεί να αποδώσει.

-Γεια σου Δημήτρη. Πως λέγεται το design label που έχεις;
Γειά σου Βαγγέλη. Το προσωπικό μου label είναι το DN design και αναλαμβάνω σχεδιασμό λογοτύπου, αφίσας, εξωφύλλου δίσκου, t-shirt και ότι άλλο μπορεί να ζητήσει κάποιος.

-Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον χώρο;
Επαγγελματικά με τη γραφιστική άρχισα να ασχολούμαι την περίοδο 2009-2010.

-Θεωρείς ότι έχεις κάποιο συγκεκριμένο στυλ που σχεδιάζεις;
Είμαι γενικά μεγάλος φαν του μινιμαλισμού και των “καθαρών” γραμμών, οπότε μ’ αρέσει να κινούμαι προς αυτή την κατεύθυνση όταν σχεδιάζω.

-Από όσα σχέδιά σου έχω δει μέχρι τώρα, βλέπω ότι σου αρέσουν οι λιτές γραμμές και ότι χρησιμοποιείς αρκετά το κενό. Είναι κάτι που σε εκφράζει ή είναι η έμπνευση της στιγμής;
Ναι ακριβώς. Είναι κάτι που με εκφράζει και πάντα προσπαθώ να αποδώσω το κάθε τι, είτε είναι λογότυπο, είτε είναι artwork, όσο πιο λιτά γίνεται αλλά μέσα απ’ αυτή την λιτότητα να μπορεί να καταλάβει κάποιος το concept που κρύβεται από πίσω.

-Έχεις αρνηθεί να συνεργαστείς με κάποιον; Βάζεις κριτήρια στις συνεργασίες σου;
Δεν έχω αρνηθεί να συνεργαστώ με κάποιον μέχρι στιγμής, όχι. Κριτήρια… όχι ακριβώς. Το βασικό είναι να υπάρχει συνεννόηση και απ’ τις 2 μεριές, να ξέρει ο πελάτης τι θέλει και να υπάρχει εμπιστοσύνη προς τον designer, ώστε να έχει και εκείνος τον χώρο να μπορέσει να δημιουργήσει με μια άλφα ελευθερία και να βάλει και τον δικό του χαρακτήρα στο εικαστικό. Δεν υπάρχει πάντα αυτό βέβαια…

-Μπορείς να περιγράψεις την διαδικασία δημιουργίας ενός εξώφυλλου; Μιλάς με την μπάντα; Περιμένεις να σε εμπνεύσει η μουσική;
Υπάρχει σίγουρα μια συνεννόηση με την μπάντα, η οποία ενδεχομένως να σου έχει δώσει μια κεντρική ιδέα και κάποια references για το τί περίπου θέλει. Η μουσική βοηθάει επίσης αρκετά, τουλάχιστον εμένα προσωπικά, ώστε να μπεις στο feeling και να οπτικοποιήσεις αυτό που ακούς. Στη συνέχεια προχωράω σε κάποια προσχέδια, τα βλέπει ή μπάντα και μέτα υπάρχει ένα back & forth με διορθώσεις ίσως, αλλαγές, μέχρι να πάρει την τελική του μορφή το σχέδιο.

-Σε βρίσκουμε και πίσω από το μικρόφωνο σε μπάντες. Ποιες είναι οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες στις δύο μορφές τέχνης;
Ναι σωστά, τελευταία στους Kiva. Μουσική και γραφιστική… Η αλήθεια είναι ότι το κομμάτι της μουσικής και της μπάντας είναι ομαδίκο σπόρ, σε αντίθεση με τα γραφιστικά που στην ουσία είναι ένα solo project. Η ομοιότητα που έχουν όμως και οι δύο αυτές μορφές τέχνης είναι ότι σου γεννούν έντονα συναισθήματα και ερεθίσματα, είτε ακούγοντας ένα κομμάτι, είτε κοιτώντας ένα design.

-Πες μου τρία συγκροτήματα που θα ήθελες να κάνεις το artwork.
Tool, Amenra και The Ocean