Πέντε χρόνια πήρε στους Midnight να επιστρέψουν στη χώρα μας και επιτέλους το ιδιαίτερο σχήμα του Athenar μας επισκέφτηκε ξανά.
Ας ξεκινήσω με ένα Hot Take, oι Midnight δεν παίζουν Black Metal αλλά εκρηκτικό, “ορθόδοξο” και τσαμπουκαλίδικο R’nR από αυτό που άμα υπάρχει παράδεισος, ο Lemmy το ακούει με περηφάνια. Και η εμφάνιση τους στο Κύτταρο ήταν το λιγότερο επική. Ήρθε η ώρα λοιπόν να αδράξω την ευκαιρία να μιλήσω για αυτόν τον χείμαρρο από απανωτά ηχητικά “κλωτσομπουνίδια” και “σφαλιάρες”.
Τη νύχτα την άνοιξαν οι Αθηναίοι Cursed Blood, με έναν αρκετά καλό ήχο, το death-thrash τους ήταν αρκετά “βαρύ και ασύκωτο” και παρότι είναι “νέωπες” ακόμα, έκαναν ο,τι καλύτερο μπορούσαν για να ανοίξουν μια καταπληκτική μέρα. Ιδρύθηκαν το 2019 και στη μικρή δισκογραφία τους έχουν δύο EPs, το ένα εξ’αυτών έχει αποκλειστκά covers και νομίζω συγκεντρώνει ότι αγαπάω περισσότερο στον σκληρό ήχο, οπότε bonus πόντους για αυτό. Τα παιδιά μου φάνηκαν ίσως λίγο αγχωμένα, χωρίς να επηρεάζει αυτό την όλη παρουσία τους, μιας που όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος μαζεύοταν όλο και περισσότερο. Θα τους ξαναέβλεπα ευχαρίστως.
Κυρίως πιάτο και Midnight, με τρεις “τρελούς” με κουκούλες να βγαίνουν στη σκηνή, μέσα στα σκοτάδια ανάμεσα από φωνές και εμένα να μην περιμένω το πρώτο χαστούκι της βραδιάς που θα σκάσει με υπεραλήτικο και αρχοντικό “Vomit Queens” και δώσε μετά “Lust Filth And Sleaze” και πάρε τον σβέρκο σε μια πιατέλα που έγραφε “Black Rock n Roll” και “Expect Total Hell”.
Με τους Athenar και με τον κιθαρίστα να κάνουν κακό χαμό πάνω στην γη, παίζοντας και από την τελευταία τους και φετινή album-αρα (“Hellish Expectations”) αλλά και παλιότερα άσματα στην “σατανιάρικη” αλητεία που μας έχουν συνηθίσει αρχής γενομένης το 2003. Και δώσε “FOAL”, “FUCKING SPEED AND DARKNESS”, στο “Sezx Wytchery” ήθελα να πάω από κάτω και του φωναξώ “ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑΑ, ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ”, αλλά το πιτ και ο χώρος γενικά ήταν τόσο φίσκα που δεν έπεφτε καρφίτσα, οπότε αποφάσισα ότι plan aborted και έκατσα να πιω την μπυρίτσα μου και να συνεχίζω να κοπανιέμαι και να τραγουδάω.
Και οι Midnight εντελώς αμείλικτοι χωρίς να δέιχνουν κανένα έλεος, μας σέρβιραν ακόμα μια σφαλιάρα με τα “Evil Like A Knife” και “Prowling Leather”. Τι να πεις για εκείνη τη βραδιά, είναι από τις λίγες βραδιές που είπα αυτό είναι αυθεντικό αγέρωχο Rock And Roll, ήταν λες και η ψυχή του Lemmαρου “έσπασε” speed μέσα σε ουίσκι και τους πότισε μια νταμιτζάνα από την “ανίερη αυτή ένωση” και δεν τελειώνει καν εκεί το πάρτυ, η συνέχεια γράφτηκε λαμπρή με “White Hot Fire”, “Satanic Royalty”, “You Can’t Stop Steel”, “Unholy And Rotten”.
Τα μυαλά μας μπήκανε στα μπλέντερ και ακόμη και τώρα με διέπει μία εσσάνς αγνού μουσικού χουλιγκανισμού και εκέι που λες ότι φεύγεις και μαζεύεσαι σιγά σιγά, σκάει εκ του πουθένα ένα encore που κανείς δεν ζήτησε αλλά όλοι είχαμε ανάγκη… Απλά θα πω ένα track “Violence On Violence”.
Η περιοδεία λέγεται Hellish Expectations, κόλαση μας τάξανε, κόλαση μας δώσανε. Αμα λείπει κάτι από τη σημερινή εποχή της μουσικής αγκαβλίας, των προκάτ τραγουδιών και του crystal-clear “φλωροτζουτζέδικου” ήχου, είναι ακριβώς αυτή η υγιής ατσουμπαλοσύνη, η ένεργεια και το πάθος για το underground, η αγάπη για τη “βρωμιά” και την “αλητεία” και αυτό ακριβώς είναι οι Midnight και αυτό ακριβώς κάνανε στις 30/4, χωρίς ναι-μεν-αλλά και σούξου μούξου. Μπάντα που πρέπει να δεις, πριν πεθάνεις έστω και μια φορά!
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης
289 
