Πες τα αστεία σου, παλιάτσο, φέρε πίσω το χαμόγελο! Το σύνδρομο του παλιάτσου έχεις ως βασικό σύμπτωμα το να λες άφοβα τη γνώμη σου, μας λέει ο Δημήτρης Νικολόπουλος, κιθαρίστας και τραγουδιστής των Jester Syndrome, στον Δημήτρη Μαρσέλο που άκουσε το νέο του πόνημα “Shape” και αποφάσισε να μάθει περισσότερα για τον γελωτοποιό.
Κατ’ αρχάς, αν δεν απαντηθεί το ακόλουθο, η συνέντευξη θα λήξει. Τι συμπτώματα συναντιούνται σε ασθενείς που πάσχουν από το Σύνδρομο του Γελωτοποιού;
Στην αρχή νιώθεις φοβισμένος. Σαν τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου να είναι μεγαλύτερα από σένα. Σε λίγο ακυρώνει τον φόβο μια παράδοξη ευφορία. Σαν να είναι μονόδρομος και να μην αξίζει να αντισταθείς, αφήνεσαι στο θάρρος της γνώμης σου, με τρομερές συνέπειες πότε- πότε. Λες τη γνώμη σου ασυγκράτητα και ξεδιάντροπα ακόμα και στην απόλυτη εξουσία. Στον Βασιλιά. Κι αν δεν σου πάρει το κεφάλι τραγουδάς και περιμένεις εκστατικός, την επόμενη φορά.
Τώρα που έμαθα, καλησπέρα! Σας συναρπάζει η κρυμμένη θλίψη εκείνων που έχουν ως πεπρωμένο να κάνουν τους άλλους να γελούν; Πώς προέκυψε το όνομα σας;
Ο Jester δεν πιστεύει στη μοιρολατρία. Το να κάνεις τους άλλους να γελούν είναι πρόθεση επιλογής. Λίγο παράδοξη επιλογή αν σκεφτείς ότι παίζει να είναι η πρώτη που κάνεις αποκτώντας συνείδηση. Πήραμε το όνομά μας από το λογότυπο που σχεδίασε για εμάς ο Ξενοφών Τσακιρίδης και από τη Θεία φώτιση που άστραψε στο κεφάλι του φίλου μας Σωτήρη Νούσα, που ευτυχώς τα έπαθε συχνά κάτι τέτοια, σε όλα τα στάδια αυτής της παραγωγής. Το πρώτο μας live είναι το Σάββατο 13 Απριλίου στο Bums, μετά το live θα ακολουθήσει πάρτι οπότε ο Σωτήρης, aka Sonic Noise, θα μοιραστεί μαζί μας τις τεράστιες γνώσεις του. Να έρθετε όλοι.
Ο ήχος σας κινείται στα ευρεία νερά του post-punk, άλλοτε ακούγεστε old school σαν τους Gang of Four ή τους Joy Division, άλλοτε πιο σύγχρονοι, ενώ στο ΕΡ το garage ήταν κάπως πιο εμφανές. Ποια ήταν οι κοινή αφετηρία που θέσατε όταν πρωτοξεκινήσατε την μπάντα;
Εύστοχη περιγραφή του ήχου μας, όντως κάπως έτσι πήγε. Έχουμε πολλά και μεταξύ τους και μεταξύ μας διαφορετικά ακούσματα. Αυτή ήταν η κοινή μας αφετηρία. Κατά τα άλλα είμαστε όλοι πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας. Κι αυτό είναι πολύ ωραίο.
”Shape” λοιπόν. Πόσος χρόνος χρειάστηκε από τη σύλληψη ως την κυκλοφορία; Ποιοι σας βοήθησαν να φτάσετε εκεί που θέλετε;
Υπάρχουν τραγούδια που ξεκίνησαν να γράφονται πριν δύο χρόνια, όπως το “War”, που ξεκινήσαμε να το γράφουμε μετά τον εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το “Sisyphus” του μόχθου και της αθανασίας και το “Shape”, του έρωτα και της ανυπαρξίας. Το “Dearly Beloved” και το “Whistleblower” είναι στιγμές αγανάκτησης που το σύνδρομο μας κυριεύει, οπότε γράφτηκαν πολύ πιο γρήγορα. Είναι μεγάλη τύχη το περιβάλλον μας, οι φίλοι μας, η οικογένεια που επιλέξαμε και τα σχετικά… Οι άνθρωποι που μας βοηθούν στα βήματά μας είναι οι φίλοι μας. Καθένας με τον τρόπο του μας άνοιξε τον δρόμο. Για παράδειγμα, η Γιώτα Σήμου μας έφτιαξε αυτό το υπέροχο εξώφυλλο (και τόσα άλλα, που δεν ξέραμε τι να διαλέξουμε). Η Ντόρα Χάλαρη μας φωτογραφίζει ακούραστα. Ο Μιχάλης δημιούργησε το video clip και το intro του show. Η Έλενα Τσιμογιάννη μας έδωσε το animation που θα χορέψει στις πλάτες μας live. Αυτοί και πολλοί ακόμα άνθρωποι μας έχουν βοηθήσει, τουλάχιστον να βρούμε τον δρόμο που θα μας οδηγήσει εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Έχουμε δρόμο ακόμα.
Ποιοι είναι οι λόγοι που σας σπρώχνουν στο να γράψετε μουσική και στίχους; Τι ιστορίες μας λένε τα τραγούδια σας;
Γράφουμε όταν έχουμε κάτι να πούμε, να σχολιάσουμε ή να θυμηθούμε. Είναι μερικές φορές ασυγκράτητη ανάγκη, το κάτι, να το κάνουμε τραγούδι. Αυτό το album είναι λίγο υπαρξιακό. Τα τραγούδια μας μιλούν όλα για το ίδιο ανθρώπινο παράδοξο. Είναι εικόνες και όλα μαζί συνθέτουν ένα χρονογράφημα, μιλούν για όσα μόλις έγιναν κι όσα συνεχίζουν να συμβαίνουν.
Το κομμάτι (αγαπημένο μου στο album) “Silence” είχε την ευτυχία να οπτικοποιηθεί. Γυρίστηκε σε κάποια ερειπωμένη βιομηχανική περιοχή, από όσα καταλαβαίνω. Τι πραγματεύεται το κομμάτι;
Γυρίστηκε στην Καλών Τεχνών, ένα εντυπωσιακό location που βρήκε για εμάς η φωτογράφος μας, η Ντόρα Χάλαρη και ο σκηνοθέτης μας Μιχάλης Μινακούλης. Το κομμάτι είναι βιωματικό και μιλάει για την αγωνία της απώλειας. Για κείνη τη στιγμή που σαλταρισμένος από τον πόνο, στέκεις χωρίς ανάσα κι αμίλητος, πατώντας στα νύχια, μπας και δεν σ’ ακούσει το κακό και δεν έρθει καταπάνω σου… Silence.
Πως είναι η εμπειρία του να συμμετέχει στην παραγωγή ενός clip; Το αποτέλεσμα δικαιώνει τον κόπο; Πείτε μας δυο λόγια για τους συντελεστές.
Έχει πάρα πολύ πλάκα, ειδικά όταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους που γουστάρουν τη μουσική σου και τους εμπνέει ώστε να δημιουργήσουν κάτι τόσο ωραίο. Ο Μιχάλης Μινακούλης είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης . Μας είπε την ιδέα του για αυτό το clip και ενθουσιαστήκαμε. Η Ντόρα φρόντισε την παραγωγή κι έκανε την φωτογραφία. Είναι και οι δύο τρομερά ταλαντούχοι και πολύ μας καλοί φίλοι.
Τώρα η ώρα του παιδιού. Ένα μικρό μουσικό ψυχογράφημα.
Ποιους 5 δίσκους χρησιμοποιεί ο γελωτοποιός για να διασκεδάσει τη θλίψη του;
Ο γελωτοποιός ακούει πολλά και διαφορετικά πράγματα και επηρεάζεται από όλα. Πέντε albums που έχει πάνω πάνω είναι τα: “Crawler” των Idles, “Paranoid” των Black Sabbath, “Machine Head” των Deep Purple, αλλά και τα “No More Shall We Part” του Nick Cave και “Goo” των Sonic Youth.
Ποιο τραγούδι ακούει πριν πάει να διασκεδάσει τον βασιλιά; Ποιο θα τραγουδήσει μετά τη δουλειά;
Το “Dearly Beloved” πριν πάει να γλεντήσει τον βασιλιά και το “Wicked Wish” της ισορροπίας και της λαγνείας, αν καταφέρει να κρατήσει το κεφάλι του.
Ποιους στίχους σας θα τύπωνε στην μπλούζα του για να ξεκινήσει το σημερινό του performance;
“How did I get here…? Am I lost?”
Αν σας ζητούσαν να πάρετε μέρος σε ένα punk festival, πού θα θέλατε να λάβει χώρα και ποιοι άλλοι θα συμμετείχαν;
Πρέπει να είναι οπωσδήποτε punk το festival; Θέλω να πω, τα ίδια αυτιά που ακούν εμάς, είναι πολύ πιθανό να γουστάρουν να έρθουν σε ένα festival για τους Idles, τους 1000Mods, τους Viagra Boys,τους Nightstalker και τους The Same River. Θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε μια τέτοια συνάντηση, σ’ ένα ουτοπικό καυτό festival στην Κροατία ας πούμε.
Ποια είναι τα σχέδια σας για φέτος; Μήπως έχετε και 5-year plan;
Τα σχέδιά μας για φέτος είναι μουσική. Προωθούμε τη δουλειά μας και ταυτόχρονα ετοιμάζουμε ένα καινούριο EP για το φθινόπωρο. Και το πενταετές πλάνο μας κάπως έτσι πάει. Η Εύα θα γράφει στίχους και θα παίζει τύμπανα, εγώ θα συνθέτω, θα τραγουδάω και θα παίζω κιθάρα, η Στέλλα θα τραγουδάει, θα παίζει τσέλο, πιάνο, ίσως και πλήκτρα, ίσως και βιολί και ο Τζέρι θα σολάρει κάνοντάς μας να ανατριχιάζουμε κάθε φορά. Σ’ αυτόν τον δίσκο παίζει μπάσο ο Βασίλης Λαγός, ο οποίος ήρθε να μας βοηθήσει αλλά φαίνεται ότι το σύνδρομο είναι κολλητικό κι έτσι θα συνεχίσει να εμφανίζεται μαζί μας.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Αφήστε μας με λόγια του γελωτοποιού προς τους αναγνώστες μας!
Ένα χαρακτηριστικό του Jester είναι η τάση του να τσαλακώνεται. Είναι κι αυτή μια απόδειξη τόλμης. Αγαπητοί αναγνώστες, νιώστε και τσαλακωθείτε άφοβα, γιατί τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε το δράμα, ούτε η κωμωδία.
361 
