Είδος: Hard Rock
Δισκογραφική: Νuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 1η Σεπτεμβρίου 2023
Μια από τις σπουδαιότερες μορφάρες της μουσικής μας, ο μεγάλος μπάρμπα-Phil Campbell και οι τσογλαναράδες του, επανέρχονται με νέο album. Άκρως δημιουργικοί φυσικά (2 EPs και 3 (+1 live) albums μέσα σε μόλις 7 χρόνια δεν τα λες και αμελητέα ποσότητα) και με πολύ αξιoπρεπή πορεία στα hard rock / heavy metal πράγματα, αυτή η οικογενειακή υπόθεση δεν λέει να κοπάσει. Και από τη στιγμή που η ποιότητα των πεπραγμένων τους βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, γιατί να σταματήσει η μηχανή;
Ο επί τριαντακοετίας (και βάλε) συνοδοιπόρος του μεγάλου Lemmy στους Motorhead είναι σαν το κρασί που παλιώνει. Συνθετικά βρίσκεται στο peak της φόρμας του χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει σε “εμπορικά” κόλπα για να καθιστά πιο δελεαστικές τις δουλειές του. Όχι, ο Phil και οι κανακάρηδές του επιμένουν να κάνουν αυτό που ξέρει ο “πατέρας” να κάνει καλύτερα από όλους. Να επιδίδεται σε σκληροτράχηλο rock, ενθουσιώδες και ζωηρό, με τον αέρα της εμπειρίας πίσω του αλλά χωρίς να απορρίπτει τις επιταγές της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας, τουλάχιστον στον τομέα της παραγωγής. Και το ίδιο πράττει και στο “Kings Of The Asylum” το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο για live καταστάσεις. Τα κομμάτια βρωμάνε σανίδι.
Ίσως να είναι και λίγο πιο αγριεμένος σε σχέση με το επίσης πολύ καλό “We’re The Bastards” μιας και αυτό ακούγεται στα εξαιρετικά riffs που εκχέονται από τα ηχεία. Και φυσικά, ως “διδάσκαλος”, έχει περάσει με άνεση τη φιλοσοφία και στα αγόρια του που εκτελεστικά δίνουν επίσης ρεσιτάλ, είτε στους ρυθμούς είτε στη δομή και τα solos των κομματιών. Ο δε “νέος” Joel Peters πίσω από το μικρόφωνο είναι άριστος performer χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο προκάτοχός του, Neil Starr, ήταν άσχημος. Απλά ο Peters δίνει έναν πιο U.S. αέρα στα κομμάτια του album.
Γενικώς στο album ο ακροατής θα συναντήσει οικειέστατο υλικό που ακροβατεί ανάμεσα στους Motorhead (εννοείται) και σε καθαρό U.S. hard rock. Πέρα από την φοβερή γκρουβιά “Walking In Circles” και τα “Hammer And Dance” και “Schizophrenia” που “δηλώνουν” την ανέμελη αμερικανική τεχνοτροπία, το Lemmy-ικό στοιχείο κάνει εντονότατη την παρουσία του στα φοβερά “Too Much Is Never Enough” (“We are bastards and we are not asjamed!”), στο γρήγορο “The Hunt” και στο εξαιρετικό σερνάμενο ομότιτλο track που είναι η επιτομή του hard & blues. Πολύ καλό και το “Strike The Match” όπως και το punk / rock n’ roll “Maniac” που τα βλέπω στανταράκι στα shows της φαμίλιας
Τελικώς: πολύ καλή και αξιοπρεπέστατη δουλειά το “Kings Of The Asylum” από τον σπουδαίο Phil Campbell και τα μπαστάρδια του. Ένας ορισμός της απλής μουσικής που δεν χρειάζεται να αναλύσει και πολύ το μυαλό του ακροατή για να μπει στο πνεύμα της. Γρήγορη “εφηβική” μουσική ταγμένη για αλκοολικά σαββατόβραδα. Κατεργασμένη εμπειρία για ρόδες, parties και γυναίκες αλλά χωρίς την παρελθοντική αφέλεια. Σοβαρή και ταυτόχρονα διασκεδαστική μουσική. Αρκεί για να την ευχαριστηθείς.
Official website: http://philcampbell.net
Facebook: https://www.facebook.com/PhilCampbellATBS
558 
