Η τελευταία ημέρα του Rockwave 2013 εκτυλίχθηκε την Τρίτη 9 Ιουλίου.
Χαμηλή προφανώς προπώληση εισιτηρίων οδήγησε στη λήψη αποφάσεων σχετικά με την κατάργηση της Vibe stage και το στρίμωγμα όλων των μπαντών σε μια ροή στο Terra stage.
Η επικοινωνιακή τύφλωση και κώφωση της διοργάνωσης είχε αποτέλεσμα αρκετός κόσμος από όσους παρευρέθησαν να χάσει την μπάλα. Μεγάλοι χαμένοι από τις αλλαγές αυτές οι Chaostar καθώς και οι Acid Death. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Φτάνω στο συναυλιακό χώρο την καθιερωμένη μου πλέον ώρα (λίγα λεπτά μετά τις 12) για να διαπιστώσω πως η μικρή σκηνή δεν υφίσταται πια καθώς και το ότι οι Mahakala μόλις ξεκινούσαν να παίζουν. Με τον ήλιο να ψήνει το ήδη καμένο από τις προηγούμενες ημέρες δέρμα μου πήρα θέση στην σκιά που έκανε ο πύργος ηχοληψίας και από εκεί απόλαυσα ακόμη μια δυνατή εμφάνιση από αυτές που μας καλόμαθαν οι Ελληνικές μπάντες του Fest, δυστυχώς πάλι χωρίς προσέλευση κόσμου.
Καμιά 35αρια άτομα τους παρακολουθήσαμε να παίζουν το occult stoner metal υλικό τους παρμένο κυρίως από το πρόσφατο “Devil’s Music”. Έπαιξαν με όρεξη, κέφι και επαγγελματισμό το set τους που κράτησε λίγο λιγότερο από το προκαθορισμένο (μισή ώρα περίπου) και την θέση τους επί σκηνής πήραν οι Tardive Dyskinesia.
Για άλλο τόσο μας κράτησαν παρέα οι progressive post metallers, οι οποίοι υπήρξαν αρκετά επικοινωνιακοί με την παρέα από κάτω (ε, δεν το λες και κοινό) απαιτώντας σε μια στιγμή σαρκασμού υποθέτω, της φάσης και… wall of death.
Αρκετά πιο ακατάλληλο μουσικό περιεχόμενο για το ήδη ακατάλληλο της ώρας, από τους προκατόχους τους στην σκηνή, κατέβαλαν και μεγαλύτερη προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον μας και το κατάφεραν. Την τιμητική του φυσικά είχε το φετινό “Static Apathy In Fast Forward”.
Την ώρα που αποχωρούσα από το Terra Vibe για τη μεσημεριανή ανάπαυλα οι διοργανωτές ανακοίνωναν στο internet τις αλλαγές που ήδη είχαν εφαρμοσθεί, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει ένα μικρόφωνο και να μας ενημερώσει και εμάς που παρευρεθήκαμε από νωρίς. Αποτέλεσμα αυτού να χάσω τους Acid Death που ακολούθησαν λίγη ώρα μετά τους TD. Μια από τις πολλές πληγές που άφησε η φετινή διοργάνωση.
Επιστρέφοντας στον συναυλιακό χώρο στις 4.30 για να δω (υποτίθεται) τους Acid Death έμαθα προς μεγάλη μου έκπληξη και φυσικά απογοήτευση ότι οι Chaostar θα εμφανίζονταν στις 5 (αντί 7.40 που ήταν προγραμματισμένο) και πως οι AD είχαν ήδη τελειώσει την εμφάνιση τους.
Πραγματικά απόρησα για το πόση ουσιαστική σχέση με την μουσική έχει ο άνθρωπος που βάζει ένα έτσι κι αλλιώς “δύσκολο” project όπως αυτό των Chaostar να παίξει, όχι στις 7.40 που ήταν προγραμματισμένοι αρχικά (και που πάλι ήταν νωρίς) αλλά στις 5! Οι συμφωνικές, ambient, avant – garde και ethnic καταβολές της μουσικής τους προϋποθέτουν και τον κατάλληλο συναυλιακό χώρο, με ανάλογο φωτισμό και ατμόσφαιρα καθώς και το ανάλογο κοινό.
Παρόλα αυτά και μετά από αρκετή καθυστέρηση λόγω του ότι από την ζέστη ξεκουρδίζονταν τα παραδοσιακά όργανα που χρησιμοποιούν (περίπου ένα 18λεπτο) ξεκίνησαν το set τους.
Πραγματικά όμορφες μουσικές και στα 6 κομμάτια που ακούστηκαν (όλα από το πρόσφατο album “Anomima”, αριστούργημα αν μου επιτρέπετε) με πολλούς μουσικούς να κατακλύζουν τη μεγάλη σκηνή και την σοπράνο Ανδρονίκη Σκουλά να δεσπόζει ανάμεσά τους. Λίγα μέτρα πίσω της ο ιθύνων νους των Chaostar Χρήστος Αντωνίου (synth) αλλά και τα υπόλοιπα μέλη τους, μεταξύ των οποίων o Γιώργος Διαμαντόπουλος (παραδοσιακά όργανα, αυτός έφαγε όλο το πακέτο με τα κουρδίσματα), ο Φώτης Bernardo (ντραμς), ο Χαράλαμπος Παρίτσης (ηλεκτρικό βιολί), ο Διονύσης Χριστοδουλάτος (στο έτερο synth).
Συνοδευόμενοι από την μικτή χορωδία τζιτζικιών Μαλακάσας μάγεψαν όσους από τους λιγοστούς παρευρισκόμενους είχαν την παραμικρή επαφή με την μουσική τους, ενώ δεν άφησαν ασυγκίνητους και τους υπόλοιπους.
Από τις πιο παράξενες συναυλιακές στιγμές που έχω παρευρεθεί αναμφισβήτητα με το ακραίο αντιφατικό συναπάντημα της ώρας/συνθηκών και της μουσικής. Κορυφαία στιγμή η απόδοση του “Sorrow Descending” με την Ανδρονίκη να το προλογίζει λέγοντας “Θλιβερή μου κατάβαση, η ψυχή μου ανυψώνεται..”. Περίμενα να ακούσω και το “L’Idee Fixe”, αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα (ίσως να μην πρόλαβαν να το παίξουν λόγω των καθυστερήσεων). Δεν είχε πάει καλά καλά 6 όταν μας αποχαιρέτησαν για την ημέρα, εκτός από τον Χ. Αντωνίου και Φ. Bernardo που θα τους ξαναβλέπαμε 3μιση ώρες αργότερα.
Chaostar setlist
MA
Sorrow Descending
Dilate The Time
Truth Will Prevail
Misery’s King
Un Pensiero Per Il Destino
Λίγο μόλις πριν 9.30 λοιπόν, κι ενώ η νύχτα είχε ρίξει το σκοτεινό της πέπλο επάνω από την Μαλακάσα, είχε έρθει η στιγμή να παρακολουθήσω για 7η φορά τους συμπατριώτες μας και σημαιοφόρους της συγκεκριμένης σκηνής για την χώρα μας (μαζί με τους Rotting Christ), Septic Flesh.
Αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα όμως ήταν πως για πρώτη φορά τους είδα μαζί με τον Σωτήρη Βαγενά (καθαρά φωνητικά και κιθάρες στα 2 τελευταία κομμάτια). Επίσης πρώτη φορά τους απόλαυσα με τόσο ποιοτικό και δυνατό ήχο, αλλά δυστυχώς και με τόσο (αναλογικά) “ανενεργό” κοινό. Πραγματικά τώρα που είδα Septic Flesh με Βαγενά ξενερώνω για την επόμενη φορά που θα τους παρακολουθήσω “σκέτους”.
Το setlist ήταν βασισμένο (για ακόμη μια φορά) στις πιο πρόσφατες δισκογραφικές τους δουλειές αψηφώντας κατά κάποιο τρόπο την επιθυμία των πιο παλιών οπαδών τους να ακούσουμε και υλικό από τη δεκαετία του ’90. Αυτό όπως δεν μας εμπόδισε σε τίποτα από το να απολαύσουμε αυτή την πανδαισία συμφωνικού death για την μια περίπου ώρα που διήρκεσε η εμφάνισή τους.
Ο Σπύρος Αντωνίου (brutal φωνητικά και μπάσο) για ακόμη μια φορά με έκανε να απορήσω πως γίνετε να αποπνέει κάποιος με τόσα χρόνια στη σκηνή, ταυτόχρονα και σε ισορροπία, τόσο επαγγελματισμό και γνησιότητα metalhead. Ο ίδιος ανακοίνωσε επίσης πως θεωρούσε εκείνη τη βραδιά την πιο σημαντική ημέρα ως καλλιτέχνης καθώς έπαιζαν πριν τους Dead Can Dance. Ανανέωσε το ραντεβού με τους οπαδούς τους για την επόμενη χρονιά οπότε και θα κυκλοφορήσει και το καινούργιο τους album.
Septic Flesh setlist
Vampire From Nazareth
Communion
Great Mass Of Death
Pyramid God
Virtues Of The Beast
Unbeliever
Oceans Of Grey
Lovecraft’s Death
We The Gods
Persepolis
Anubis
Five Pointed Star
Μετά από αυτή την ηγετική εμφάνιση των SF οι τόνοι έπεσαν, τα φώτα χαμήλωσαν και αράζοντας κάπου πιο άνετα περίμενα για να παρακολουθήσω τους DCD (λόγω του ότι ανήκαν στην Terra σκηνή μπορείτε να βρείτε το αντίστοιχο report σε άλλο άρθρο εδώ).
photos: ΑΠοστόλης Καλλιακμάνης
659 
