Δώσε μου λίγες νότες ακόμα να νιώσω, δώσε μου λίγο από την φωνή σου, πιο πολύ να ονειρευτώ. Κάνε αυτά τα λίγα τραγούδια διπλάσια και μην μου πεις πως πρέπει να είμαι ολιγαρκής.
Μέσα σε αυτήν την αποπνικτική ατμόσφαιρα του καλοκαιριού μου αφήνεις την ελπίδα μιας μικρής ανάσας ακόμα. Για πες μου, τι σε έχει αγγίξει και σου έχει δώσει αυτό το χάρισμα της μεταδοτικότητας στο συναίσθημα; Πόσο μακριά μπορείς να πας; Για ποια πάθη τραγουδάς και ποιες ψυχές μεθάς; Dave πως μπόρεσες να ταιριάξεις τους μοναδικούς αυτούς στίχους στην αέρινη μουσική πανδαισία του Rich Machin
Αυτό ακριβώς το συναίσθημα της ακουστικής ευδαιμονίας έχω να το νιώσω σε ένταση από το “Industrial Silence” των Madrugada. Τόσο μοναδικό, που ενώ έχω τόσα να πω, μου είναι σχεδόν αδύνατον να πλησιάσω με λόγια αυτό το μαγικό, εκπληκτικό άλμπουμ. Είναι από αυτούς τους υπέρλαμπρους κομήτες που εμφανίζονται μια στο τόσο, τους θαυμάζεις για την μοναδικότητα τους, το μεγαλείο της ομορφιάς, μα η σπανιότητα τους θα σε κάνουν να τους ποθείς τόσο πολύ. Αυτοί οι δυο δημιουργοί από την Νότια Αγγλία Rich Machin και Ian Glover αποφάσισαν κάποια στιγμή να δώσουν μια φυσαρμόνικα στον Dave Gahan (DEPECHE MODE) για να ανοίξει το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ τους με μια συνέχεια που θα σε συνεπάρει, θα σε συγκινήσει, θα σε κάνει σίγουρα να κολλήσεις. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο άλλο ένα “Τέρας” είχε αναλάβει τα φωνητικά σε προηγούμενες δουλειές τους και δεν ήταν άλλος από τον Mark Lanegan, όπως επίσης και ο Mike Patton. Εδώ η λέξη σνομπισμός δεν υφίσταται και τα σκήπτρα ανήκουν στο αποτέλεσμα. Μοναδικές μελαγχολικές μελωδίες σε ήπιους ροκ σχεδιασμούς, καθαρές φωνητικές γραμμές με συνοδεία γυναικείων χορωδιακών. Επιρροές από gospel, soul, and country κάνουν την γεμάτη συναίσθημα φωνή του Gahan να ηχεί σαν σε εξομολόγηση. Έγχορδες παρεμβάσεις γεμάτες από χρώμα σε απολογία. Το “The Light the Dead See” σου στέλνει αυτό το φως που χωρίς να κοιτάξεις, μπορείς να δεις. Αν μπορέσεις να ξεφύγεις από την πεζή πραγματικότητα να χωρέσεις στο σύμπαν του άπιαστου και φευγαλέου, οι μουσικές του θα σου γίνουν εμμονή για αρκετό καιρό. Αυτή η απόκοσμη ομορφιά, η εσωστρέφεια, και η ωριμότητα δίνουν σε αυτά τα 12 κομμάτια μια δύναμη αλλόκοτη και ταυτόχρονα την λαχτάρα σε σένα να μην τελειώσουν ποτέ. Η απόδοση του Gahan σου βγάζει σαν σκέψη ότι πιο μεστό έχει κάνει ποτέ. Αφήγηση μεταξύ συναισθηματικής εξωτερίκευσης σε αυτόν τον μοναχικό δρόμο που διαλέγει να πορευτεί. Η ελπίδα μιας μελλοντικής συνεργίας (ξανά), μουσικού και στιχουργού, σου αφήνει την καλύτερη ελπίδα πως τελικά η μουσική μπορεί να συνεχίζει να ζει ταπεινά ανάμεσα μας, αρκεί να είμαστε σε θέση να το αναγνωρίζουμε και να το εξυψώνουμε. Soulsavers & Dave Gahan ήρθατε την πιο κατάλληλη στιγμή. Αφηνόμαστε στην κάθε σας νότα και οδηγήστε μας εκεί που πολύ καλά ξέρετε. Στο απόλυτο συναίσθημα. 
417
