Είναι πολύ καλό μπάντες να έρχονται για συναυλίες όταν είναι στα καλύτερά τους και ακόμα περισσότερο όταν τις γουστάρω και κάργα. Γιατί μάλλον έχει πρόβλημα όποιος μου πει ότι οι Amon Amarth δεν είναι στα ντουζένια τους, αυτήν την εποχή ειδικά μετά από τις τελευταίες δισκάρες που έχουν κυκλοφορήσει τη μια μετά την άλλη τα τελευταία χρόνια.
Φαινόταν από νωρίς πως θα ήταν μια καλή βραδιά. Μπαίνοντας μετά από αρκετό καιρό σε ένα σχεδόν γεμάτο χώρο και ακούγοντας τους Karma Violens που είχαν ήδη βγάλει τις πριονοκορδέλες καταλάβαινες ότι κάτι καλό εκτυλισσόταν. Έχασα 2-3 κομμάτια από Karma Violens αλλά και αυτά που είδα ήταν αρκετά για να καταλάβει κανείς ότι τα παιδιά είναι το επόμενο όνομα που θα εξάγουμε στην Ευρώπη και θα μας εκπροσωπήσει επάξια. Κολασμένο death-thrash στο ύφος των Death είναι η δουλειά τους και την κάνουν πολύ καλά. Δεμένοι και ογκώδεις σαν τανκ και με φοβερό αέρα επί σκηνής, άνοιξαν το δρόμο για την πυροβολαρχία που θα ακολουθούσε και κόλλησαν αρκετά μυαλά στους τοίχους δείχνοντας πως σε λίγους μήνες θα μπορούν να φτιάχνουν moshpit και να χτίζουν wall of death σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θελήσουν. Congrats guys!
Ήταν λες και το mjolnir (το σφυρί ντε…) του Thor χτύπησε το Fuzz, η αντήχησή του κράτησε για κανένα δύωρο μέσα από τις επιθέσεις που εξαπέλυαν, και έμεινε για πολλές ώρες μετά να αντηχεί μέσα στα αυτιά. Πέντε μουσάτες σουηδόφατσες καρα- αντιπροσωπευτικές της φυλής, με μαύρα ρούχα για στολή και τα μακριά ξανθά μαλλιά στον αέρα σαν λάβαρα αλλά και με κεκτημένη άνεση από τις εμφανίσεις ολόκληρης περιοδείας που έκλεινε (προσωρινά) αυτό το βράδυ, έκαναν το κλαμπ μαλλιοκούβαρα εξαπολύοντας περισσότερους κεραυνούς και από ηλεκτρική καταιγίδα.
Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει το πόσο κοντά είναι οι έλληνες με τους παιάνες των σουηδών αλλά αυτό που έγινε είχα καιρό να το δω. Με μπροστάρη το χαρισματικό Johan Hegg (φωνητικά) ο οποίος (κατά τα πρότυπα Chuck Billy) γεμίζει μία σκηνή και κερδίζει ένα κλαμπ μόνος του, αλλά και με άξιους συμπολεμιστές τους υπόλοιπους τέσσερις Vikings, έχτιζαν και ζωγράφιζαν ένα ογκώδη μεταλλικό τοίχο. Είχαν στα πόδια τους μια χιλιάδα ετοιμοπόλεμους ακόλουθους έτοιμους να καταστρέψουν ευχαρίστως ότι βρεθεί μπροστά τους με ένα πρόσταγμα. Το μόνο που άλλαζε ήταν ο ρυθμός προέλασης της ορδής. Τα μαλλιά και τα μούσια γύριζαν στον αέρα και έκαναν σχεδόν περιττή τη χρήση εξαερισμού από το ρεύμα που δημιουργούσαν.
Το σε ποιά κομμάτια τραγουδήσαμε πιο δυνατά ή το σε ποιά έγινε μεγαλύτερο moshpit ή το που έπεσε ο κάθε κεραυνός, ελάχιστη σημασία έχει, ειδικά αυτή τη φορά. Όλο το set τους ήταν μια καλοστημένη επίθεση με σκοπό να φύγεις από εκεί και να έχεις ξεχάσει το χριστιανικό σου όνομα ή να θυμηθείς πως σε έλεγαν στη ζωή που είχες σαν Viking μερικούς αιώνες πίσω.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Όσοι τους είδαν καταλαβαίνουν ακριβώς τι θέλω να μεταφέρω. Είδαμε μια αρχηγική εμφάνιση μιας μεγάλης μπάντας στα καλύτερά της.
Amon Amarth setlist:
War of the Godz
Runes to my Memory
Destroyer of the Universe
Live Without Regrets
Thousand Years of Oppression
The Pursuit of Vikings
For Victory or Death
The Hero
Valhall Awaits Me
Slaves of Fear
The Fate of Norns
Under the Northern Star
Free Will Sacrifice
Cry of the Blackbirds
Death in Fire
Victorious March
Twilight of the Thunder God
Guardians of Asgaard
452 
