Therion, Imperial Age, Null Positiv, The Devil (9/3/2018) Piraeus 117 Academy

Είναι τρομερό το πόσο μεγάλες προσδοκίες δημιούργησε προ 6 σχεδόν ετών η εξαγγελία του ιθύνοντος νου των Therion, του Σουηδού Christofer Johnsson, για την απόσυρσή του προκειμένου να συνθέσει και να υλοποιήσει  ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά του οράματα.

Τελικά και εν έτει 2018, οι Therion παρουσιάζουν ολοκληρωμένη την 3ωρη rock opera τους με τίτλο “Beloved Antichrist”, εμπνευσμένη από το έργο του Ρώσου συγγραφέα Vladimir Solovyov’s “A Short Tale Of The Antichrist”.  Θα περίμενε κανείς σε αυτή την περιοδεία να αποπειραθούν να μεταφέρουν το έργο, ή σημαντικό μέρος αυτού, αυτούσιο στο κοινό σε μια ειδική παραγωγή. Αυτό δεν έγινε, αν και είναι υπό σκέψη για πολύ περιορισμένες εμφανίσεις στο μέλλον.

Αυτό που έγινε είναι να δούμε τους Σουηδούς σε ένα setlist που ίσως και να αποτελεί το μοναδικό αρνητικό σημείο της εμφάνισής τους. Μαζί τους ακόμη 3 μπάντες, οι οποίες δεν ανοίγουν απλώς τον δρόμο μέχρι την ώρα εμφάνισης των headliners της περιοδείας, αλλά ουσιαστικά προσπαθούν να κερδίσουν ζωτικό χώρο και οπαδούς στην σκηνή. 

Στον τεράστιο συναυλιακό χώρο, στο 117 της Πειραιώς, το κοινό στο οποίο εμφανίστηκαν οι Βρετανοί The Devil, έδειχνε τουλάχιστον απογοητευτικό. Αν και η ώρα ήταν ακόμη 19.00 η κατάσταση δεν άλλαξε δραστικά, όχι τουλάχιστον πριν πλησιάσει αρκετά η ώρα που είχε ανακοινωθεί πως οι Therion θα ανέβαιναν επί σκηνής.

Οι 6 ανώνυμοι μεταλλικοί (επιτρέψτε μου την έκφραση), κέρδισαν την προσοχή μου με το ατμοσφαιρικό gothic metal το οποίο παίζουν παρουσιάζοντάς το με ένα άκρως κινηματογραφικό τρόπο. Δεν έχουν φωνητικά, χρησιμοποιούν όμως πάρα πολλά προηχογραφημένα samples με διαλόγους, μαγνητοφωνήσεις και αφηγήσεις. Επίσης στον χώρο πίσω τους προβάλλεται σχετικό οπτικό υλικό. Μεσαίου ρυθμού, αλλά πολύ μελωδικά κομμάτια, χάνουν από ένα σημείο και μετά από το οποίο το προτέρημα της πρωτοτυπίας αφήνει χώρο στον μπελά της επαναληψιμότητας.

Παρά τις αστείες εμφανίσεις με τα προσωπεία και την, όχι πια και τόσο πρωτότυπη, ανωνυμία που κρατούν, άφησαν την σκηνή αφού έπαιξαν σχεδόν ένα 40λεπτο αποσπώντας ένα ξεκάθαρα θετικό πρόσημο με αυτή τους την εμφάνιση. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την ταλαιπωρία που ακολούθησε.

Η γιγαντιαία frontwoman των Γερμανών Null Positiv έχει χωρίς αμφιβολία μεγάλο εκτόπισμα και άνεση στην σκηνή. Υπερκινητική και τσαμπουκαλεμένη ως σκηνική παρουσία, αλλά μονότονη και περιορισμένη ως τραγουδίστρια στο υλικό των Null Positiv. Βέβαια σε αυτό συμβάλλει σημαντικά το επαναλαμβανόμενο, σε ιδέες, εναλλακτικό metal στο οποίο επιδίδεται το σχήμα της, καθώς και οι στίχοι που είναι τραγουδισμένοι στα Γερμανικά. 

Όμως η Elli Berlin μπορεί πολύ καλύτερα κι αυτό αποδείχτηκε στα σημεία που τραγουδά καθαρά, αλλά κυρίως λίγες ώρες αργότερα όταν έκανε τα κύρια φωνητικά στο “Din” των Therion, το οποίο υποστήριξε περίφημα. 

Null Positiv setlist:

Götter

Unvergessen

Labyrinth

Amok

Trauma

Unschlagbar

Friss dich auf

Koma

Scars

Η συνέχεια ήρθε σαν βάλσαμο στα αυτιά μας, όταν στην σκηνή του Academy ανέβηκε το 6μελές σχήμα από την Μόσχα που παίζει συμφωνικό metal και μάλιστα είναι η πρώτη μπάντα της οποίας δουλειά κυκλοφορεί η νεοσύστατη δισκογραφική του Christofer Johnsson.

Ο ήχος ανέβηκε τουλάχιστον 5 επίπεδα σε ένταση και ανάλυση σε σχέση με ό,τι είχαμε ακούσει ως τότε, ενώ το κοινό ακόμη ήταν το μεγάλο ερωτηματικό της βραδιάς και μόλις είχε αρχίσει να κάνει μια κατά προσέγγιση σοβαρή για την περίσταση προσέλευση. Η μπάντα του Alexander Osipov μοίρασε αρκετές συγκινήσεις, με τους Imperial Age να παρουσιάζουν όπως είναι φυσικό κυρίως υλικό από το “The Legacy Of Atlantis” το οποίο αυτές τις μέρες είναι να κυκλοφορήσει και επίσημα και ήδη υπήρχε διανομή του στο merchandise του χώρου.

Παρά τις αστείες στολές τους και τα, σε σημεία, υπερβολικά χαρούμενα φολκλόρ σημεία, η μουσική τους είναι επιβλητική, πομπώδης με όμορφα κιθαριστικά περάσματα, πολλά, μα πάρα πολλά πλήκτρα και συμφωνικά σημεία και φυσικά χορταστικά χορωδιακά φωνητικά. 

Αυτή υπήρξε η πρώτη τους εμφάνιση στην χώρα μας (ουσιαστικά ήταν αυτή της Θεσσαλονίκης η πρώτη) και έδειξαν αρκετά ενθουσιώδεις με το κοινό, κάτι που όσο το σετ προχωρούσε αποκτούσε αδιαμφισβήτητα αμφίδρομη λειτουργία.

Οι Imperial Age στην ουσία ήταν ό,τι πιο “κατάλληλο” θα μπορούσε να δει κάποιος πριν τους Therion, που όσο κι αν έχουν ασκήσει επιρροή, εξακολουθούν να αποτελούν κάτι μοναδικό ως άκουσμα. 

Imperial Age setlist:

The Awakening

The Legacy Of Atlantis

The Escape

The Monastery

Domini Canes (March Of The Holy Inquisition)

Death Guard

Aryavarta

Anthem Of Valour

And I Shall Find My Home

Η εμφάνιση των Σουηδών έχει, για εμένα τουλάχιστον, 2 αναγνώσεις. Η πρώτη, η αρνητική, αφορά στην αποτυχία να αποδώσει το κλίμα και την ατμόσφαιρα του “Beloved Antichrist”. Το έργο είναι concept και έχει μια έκταση άνω των 3 ωρών στην οποία γίνεται προσπάθεια να απλωθεί η opera με τον τρόπο που την έχει συλλάβει στον νου του ο Johnsson.

Τα “Theme Of Antichrist”, “Bring Her Home”, “Night Reborn”, “Temple Of New Jerusalem” και “My Voyage Carries On” που ακούσαμε διάσπαρτα μέσα στο setlist, αν και πήραμε μια γερή δόση, δεν στάθηκαν ικανά να μεταδώσουν το ύφος του δίσκου. 

Από την άλλη πλευρά, η εμφάνισή τους έβγαζε τόση ενέργεια, είχε τόσο καλό ήχο και ερμηνείες, που αν παραβλέψουμε πως δεν είδαμε την επιστροφή που μας είχαν τάξει, η εμφάνιση από εκεί και πέρα ήταν εξαιρετική. Με το κέντρο βάρους του υπόλοιπου σετ των τραγουδιών να ρέπει σαφώς προς την πιο πρόσφατη δισκογραφική τους περίοδο, σαφώς και θα ακουστούν τα σχετικά παράπονα. Όμως αυτή είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχθούμε.

Παρόλα αυτά ακούσαμε και τα κλασσικότατα πλέον “Cults Of The Shadow” και “To Mega Therion” από το θρυλικό “Theli”, καθώς και τα “ Wine Of Aluqah”, “ The Rise Of Sodom And Gomorrah” από το επίσης μνημειώδες “Vovin”. 

O Thomas Vikstrom πραγματικά αειθαλής, αρμένιζε επάνω στην σκηνή και το ίδιο απολαυστικές δίπλα του υπήρξαν οι Lori Lewis και Chiara Malvestiti. Έδειξαν δεμένοι σαν ομάδα που υποστήριξαν άρτια τον μαέστρο Christofer που συνήθως κρατούσε την flying V του και αρκούνταν στα ρυθμικά κιθαριστικά σημεία αφήνοντας όχι λίγα (κάθε άλλο) lead σημεία στον Christian Vidal. Εκείνος και ο Nalle Pahlsson από τον αντίποδα της σκηνής, αποτέλεσαν το δίδυμο που, οπτικά τουλάχιστον μας υπενθύμιζαν ότι πρόκειται επίσης για metal σχήμα. 

Τα μεσάνυχτα βρήκαν τους αρκετούς από τους οπαδούς των Therion που τελικά μαζεύτηκαν στο Academy, να αποχωρούν από τον χώρο εμφανώς ικανοποιημένοι από τα όσα παρακολούθησαν. Σίγουρα δεν ήταν αυτό που περιμέναμε, είδαμε όμως μια καλοκουρδισμένη, κεφάτη ομάδα ταλαντούχων μουσικών, η οποία παρά το πέρασμα των χρόνων μας κρατάει ακόμη ζεστούς, τόσο με τις δισκογραφικές της κυκλοφορίες, αλλά κυρίως με τις εντυπωσιακές της ζωντανές εμφανίσεις. Αυτό που σίγουρα έχει φθαρεί με τον χρόνο είναι οι μασονικές και μυστικιστικές εμμονές του Christofer που έχουν προ πολλού ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του γραφικού, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…

Therion setlist:

Theme Of Antichrist

The Blood Of Kingu

Din

Bring Her Home

Night Reborn

Nifelheim

Ginnungagap

Typhon

Temple Of New Jerusalem

An Arrow From The Sun

Wine Of Aluqah

Lemuria

Cults Of The Shadow

The Khlysti Evangelist

My Voyage Carries On

The Invincible

Der Mitternachtslöwe

Son Of The Staves Of Time

Encore:

The Rise Of Sodom And Gomorrah

To Mega Therion

Φωτογραφίες : Αποστόλης Καλλιακμάνης

569