Αυτό είναι το νέο full length των τεσσάρων, και πρώην τριών, Πλουτόνιων (μάλλον Αθηναίων) μουσικών με τα εξίσου εξωτικά ονόματα, και νιοστό για την Inner Ear.
Με τέσσερις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες στις αποσκευές τους -εξ’ ου και ο τίτλος το παρόντος, “IV”-, κάποια EP, ένα soundtrack, κάποιες διακρίσεις στο εξωτερικό και με ζωντανές εμφανίσεις από το 2010 η μπάντα είναι υπερδραστήρια, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα.
Το ανεξάρτητο κιθαριστικό pop του κουαρτέτου αντλεί επιρροές και στοιχεία από πολλά σημεία της σύγχρονης, μετά του ‘60, μουσικής. Η βάση είναι πάντα το rock’n’roll προηγούμενων δεκαετιών, αλλά προφανώς, όντας έξυπνοι παίκτες, η μπάντα μπολιάζει τις επιρροές που έχει από καλλιτέχνες όπως οι Velvet Underground και οι Zombies με τα πρώιμα ηλεκτρονικά στοιχεία του Brian Eno και των Kraftwerk, ενώ σε πολλά σημεία είναι αισθητή η υπεροχή της Motown κι η έντονη τριβή με το afrobeat και γενικά με το χαρακτηριστικό αφρικανικό ήχο, πράγμα, μάλλον, το οποίο προωθούν και οι ίδιοι. Η αφρικανική επιρροή γίνεται ορατή ήδη από το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, “Bluebird Picnic”, πέραν των πάντα παρόντων και ευδιάκριτων κρουστών καθ’ όλη η τη διάρκεια του δίσκου, αλλά η μπάντα ενδίδει πλήρως στο πρωτόλειο funk του “Hotel Rwanda”.
Η παραγωγή είναι καθαρή και λιτή και είναι αξιομνημόνευτη η όποια χρήση και επιμέλεια στα πλήκτρα, πράγμα που συνεισφέρει στην ευρύτερη chill out ατμόσφαιρα του δίσκου.
Όχι άσχημα.
521 
