Η επιστροφή του Pasi Rantanen συμπίπτει με μια από τις καλύτερες δουλειές των Thunderstone, οι οποίοι, εδώ που τα λέμε, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι απογοητευτικό, ούτως ή άλλως.
Παρότι το “Apocalypse Again” άργησε 7 χρόνια (συμπεριλαμβανομένης και της διετής διάλυσης του 2011-2013), ανταμείβει πλήρως τους fan της μπάντας, ενώ άπαξ κι αρέσκεσαι σε power metal ακούσματα, η νέα δουλειά του συγκροτήματος θα σου δείξει πώς το τρίβουν το μουσικό πιπέρι.
Ο δίσκος ξεκινάει θριαμβευτικά και μέχρι τη μέση του περίπου, τσακίζει κόκκαλα. Στην πορεία, κάνει μια μικρή κοιλίτσα, αλλά επανέρχεται λίγο πριν το τέλος, αφήνοντας πολύ καλή γεύση σε σύνολο.
Εκπλήξεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο πολύ καλά τραγούδια, τα οποία σε κάνουν να απορείς για το πώς οι Thunderstone δεν έγιναν ποτέ μεγάλη μπάντα, στο πλευρό τόσων άλλων στη σκηνή. Ίσως κι αυτό είναι το συστατικό που δεν τους χάλασε τη μαγιά, παραμένοντας τίμιοι συνθετικά και ποιοτικά. Διότι η αναγνώριση υπήρξε, απλά δεν ήταν ευρεία κι ενδεχομένως τους γλίτωσε από τα εμπορικά τερτίπια που μπήκαν άλλα, μεγαλύτερα ίσως, group, μπασταρδεύοντας ήχο και νοοτροπία.
Σίγουρα το album δε θα αλλάξει κανένα μουσικό ρου, αλλά εν τέλει τα σχήματα που δεν αναλώνονται στο να βγάλουν πλατινένια cd, κυκλοφορούν τα πιο ωραία μικρά διαμαντάκια, με τα όποια ψεγάδια μπορεί να έχουν.
Το “Apocalypse Again”, με απλά λόγια, είναι ο δίσκος που όλοι περίμεναν από τους, όχι και τόσο τρανούς πλέον, Masterplan. Κι αν κι είναι νωρίς ακόμα, θαρρώ πως δύσκολα θα βγει κάτι αντάξιο φέτος στο εν λόγω ιδίωμα.
Highlights: “Veterans of the Apocalypse”, “The Path”, “Fire and Ice”, “Days of Our Lives”, “Barren Land”.
459 
