Είδος: Melodic hard rock
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Μαΐου 2023
Τι σύμπτωση! Αυτές τις μέρες, που το Ντένβερ συγκεντρώνει πάνω του πολλά φώτα χάρη στον πληθωρικό Nikola Jokić, έπεσε στα χέρια μου η νέα δουλειά της μπάντας που φέρει το όνομα του μεγαλύτερου rock star που έβγαλε ποτέ η μεγαλούπολη του Κολοράντο. Ασφαλώς, μιλάω για τον Kip Winger και το συγκρότημά του, που στην μετάβαση από τα ‘80s στα ‘90s αποτέλεσε ορόσημο για το glam metal, όταν κυκλοφόρησαν τα πλατινένια πλέον “Winger” και “In the Heart of the Young”.
Το “Seven” είναι το έβδομο full-length album τους και σπάζει οκτώ έτη σιωπής. Οπότε, οι fans ενός από τα πιο επιτυχημένα είδη της rock μουσικής έχουν κάθε λόγο για να χαίρονται. Οι Winger υπήρξαν ξεχωριστό σχήμα για τον ήχο, καθώς διαφοροποιήθηκαν από την decadent γκλαμουριά της σκηνής του Λος Άντζελες, κουβαλώντας έναν νεοϋορκέζικο, πιο σοβαρό αέρα και τολμώντας να πασπαλίσουν λίγη prog-οσύνη στο genre που υπηρέτησε όσο ελάχιστα το iconic τρίπτυχο sex-drugs-rock’n’roll. Μέχρι και ο frontman τους δεν υπάκουγε στο πρότυπο του πρόστυχου μπερμπάντη με την ντεκαπαρισμένη και ξασμένη κόμη, αλλά έμοιαζε να μιλάει στις καρδιές των πιο συνεσταλμένων και ώριμων κοριτσιών, σαν άλλος David Hasselhoff.
Οι Winger του 2023, όμως, δεν θυμίζουν πολύ τον αλλοτινό εαυτό τους. Με το διάχυτο ξεκωλιαριλίκι να έχει υποχωρήσει αισθητά –μην περιμένετε ένα νέο “Seventeen” ή “Can’t Get Enough”– οι γερόλυκοι πλασάρουν ένα πιο σοβαρό προφίλ, που αντανακλάται τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους. Το μελωδικό hard rock τους προσπερνά την ελαφρότητα του hair metal και δεν είναι τόσο FM-oriented. Ωστόσο, καθένα από τα 12 tracks του “Seven” έχει τουλάχιστον μία χτυπητά catchy στιγμή και κάθε chorus είναι φτιαγμένο για να καρφωθεί στα μυαλά μας. Οι Winger του σήμερα είναι πιο κοντά σε κάποιες από τις μπάντες του σκανδιναβικού revival και ηχούν πιο βαριοί και τραχείς για να είναι AOR. Πιο εύκολα θα τραβούσαν το κοινό των Talisman παρά των Skid Row, ενώ σε αρκετά σημεία έχουν να πουν κάτι και στον κόσμο που γουστάρει τους Queensrÿche του “Empire” ή το πρώτο Allen/Lande.
Ο Kip στα 60 του παραμένει ικανότατος τραγουδιστής, κι ας ακούγεται κάπως κουρασμένος. Με το original lineup στο πλευρό του, βγαίνει ένα πολύ δεμένο και στιβαρό αποτέλεσμα. Ο Reb Beach (Whitesnake, Dokken) ξέρει την κιθάρα μέσα-έξω και μπορεί κλέψει τις εντυπώσεις με ελάχιστες νότες, ενώ το τέρας Rod Morgenstein (Dixie Dregs, Platypus, The Jelly Jam) βαρά τα drums του φαινομενικά απλά, όμως με κάποιον τρόπο αντιλαμβάνεσαι ότι κατέχει από southern rock μέχρι prog rock και fusion jazz. Το hard rock των Winger φωνάζει ότι υπάρχουν πολλές οκάδες γνώσης για το πώς γράφεται ένα τραγούδι που ακούγεται εύκολο και μοιάζει ανέμελο, κρύβοντας καλά τη δουλειά που έχει πέσει.
Σαφώς, οι μέρες που οι Winger μεσουρανούσαν και μονοπωλούσαν το airplay του MTV έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και τώρα πια περιοδεύουν ως support act στο παραξεχειλωμένο, μπαγιάτικο αστείο που λέγεται Steel Panther. Κάποτε έλαμψαν ως μεγάλη φίρμα στη μαρκίζα του genre που έβαλε το metal σε όλα τα σπίτια, μετά τους έκαψαν τα νέα trends και σήμερα εκπροσωπούν με νηφαλιότητα και ποιότητα ένα retro, οριακά cult είδος. Το “Seven” έχει το DNA μουσικής για αρένες και στάδια, αλλά γεννήθηκε για να παίζεται στις σάλες των καζίνο του Βέγκας. Κι όμως, αν ποντάρεις ένα μικρό ποσό πάνω του, θα σου το γυρίσει πίσω τουλάχιστον στο διπλάσιο.
Official Site: https://www.wingertheband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/WingerTheBand/
Instagram: https://www.instagram.com/wingertheband/
327 
