Είδος: Desert Rock
Δισκογραφική: Argonauta Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 18 Μαρτίου 2022
Εφαρμόζεις τη συνήθη διαδικασία επιλέγοντας αυτό που θέλεις να ακούσεις, ανοίγοντας την συσκευασία και βγάζοντας το cd τοποθετώντας το στο player σου ή αφαιρώντας το εσωτερικό εσώφυλλο του βινιλίου πάντα με θρησκευτική ευλάβεια τοποθετώντας το δίσκο στο pick-up λίγο πρωτού κατεβάσεις την βελόνα, ή ακόμα πιο απλοϊκά και ρεαλιστικά στις μέρες μας πατώντας play στο pc.
Αφότου κάνεις όλα αυτά, περιμένεις οι πρώτες νότες να ξεχυθούν στην ατμόσφαιρα και όντως μόλις συμβεί, συνειδητοποιείς ότι κάτι σου θυμίζει αυτό που ακούς, αναρωτιέσαι τι σου θυμίζει ή αν έχεις βάλει κατα λάθος κάτι άλλο από αυτό που έχεις επιλέξει και απλά σηκώνεσαι ιδίοις όμασι να ξεκαθαρίσεις το τοπίο και να σιγουρευτείς για αυτό που ακούγεται από τα ηχεία σου.
Αυτήν την εμπειρία βιώνεις με το που ξεκινήσουν οι πρώτες νότες του τρίτου album των Temple of Deimos, “Heading To Saint Reaper”, καθώς ένας Καλιφορνέζικος ζεστός αέρας με ξερές μελωδίες σου ανεβάζει την λίμπιντο και την ευρύτερη θερμοκρασία του χώρου. Και εκεί που περιμένεις να δεις το κόκκινο εξώφυλλο του “Song for The Dead” με την δίαινα και να αποφανθείς ότι όντως έχεις κάνει λάθος επιλογή, χαζεύεις το b-movies αισθητικής artwork των Ιταλών με την πράσινη απόχρωση και την καρτουνίστικη φιλοσοφία.
Η μπάντα εφαρμόζει το γνωμικό “Una faccia Una Razza” με τους Αμερικάνους QOTSA και ο καινούριος δίσκος αποτελεί ένα tribute και μία ωδή ειδικότερα στους ιδίους και γενικότερα στους ευεργέτες την Desert σκηνής, πασσάροντάς μας ένα άκουσμα που αντλεί στοιχεία τόσο από όλη τη δισκογραφία του ξανθού και της παλιοπαρέας του, όσο και από τους Master of Reality, Big Business και τους Yawning man, με το κομμάτι “Yawning Girl” να κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια όσον αφορά τους τελευταίους.
Το συγκρότημα επιβιβάζεται και μας προσκαλεί σε μία Chevy Convertible του 70 και μας παρασέρνει με την εύθυμη διάθεση του “Down With The Flow” με ό,τι συνεπάγεται αυτό, φέρνοντας κατά νου τη διαδρομή του “Fear and Loathing in Las Vegas”, μόνο που αντί για την πόλη των Καζίνο, τοποθετούμε αυτήν της Genoa (γενέτειρα της μπάντας) για ένα trippy ηχητικό οδοιπορικό.
Χαρούμενες συνθέσεις, χαλαρή διάθεση και ανεβαστικό tempo συνθέτουν ένα σκηνικό εγγυημένης απόλαυσης, με το χιούμορ να ξεχειλίζει διάχυτο από παντού. Το χιούμορ είναι δείκτης ευφιΐας και οι Ιταλοί εκ του αποτελέσματος δείχνουν ότι το κατέχουν το άθλημα, αρκεί να ρίξεις μία ματιά στην ευφάνταστη ονοματοδοσία των κομματιών που απαρτίζουν το album για να κατατοπιστείς επ’ αυτού.
Το “Heading To Saint Reaper” απευθύνεται σε αρρωστάκια της σκηνής, ή για να το θέσω πιο ορθά και κομψά, σε ακροατές που θέλουν να έχουν σφαιρική εικόνα και εμπεριστατωμένη άποψη για την Desert και stoned σκηνή. Δεδομένου ότι για τους λοιπούς θα ακουστεί σαν β’ διαλογής πιστή αντιγραφή QOTSA δίσκος και με κίνδυνο αν το ακούσει ο Joshua να αιτηθεί το αζημίωτο για τα πνευματικά δικαιώματα.
Με μία…άντε βαριά δύο ακροάσεις, ο δίσκος έχει επιτελέσει το έργο του, καθώς δεν ενδείκνυται για κάτι παραπάνω. Το σίγουρο πάντως είναι ότι για ακόμα μία φορά θα παραδεχτούμε την επιδραστικότητα και το αστείρευτο ταλέντο του “ξανθού Elvis” στη μουσική και θα ξεσκονίσουμε για νιοστή φορά τη μουσική του κληρονομιά.
Facebook: https://mobile.facebook.com/Temple.Of.Deimos
Bandcamp: https://templeofdeimos.bandcamp.com/album/heading-to-saint-reaper
852 
