Soul Cages (2,3/11/13) Stage club, Κύτταρο club

“Αναζητώντας τα συναισθήματα στην καρδιά και την ψυχή, διευθετώντας το χάος μέσα στο νου μου”, η μεταφρασμένη αυτή εισαγωγή από το “Moments” είναι ίσως ο ιδανικός τρόπος να ξεκινήσω αυτό το άρθρο αφού περιγράφει με ακρίβεια αυτό ακριβώς που μου συμβαίνει όλες αυτές τις ώρες που προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να σας γράψω δυο λέξεις για αυτό το μαγικό διήμερο που ζήσαμε όσοι παρευρεθήκαμε στις δύο εμφανίσεις των Γερμανών σε Λάρισα και Αθήνα.

Μετά τις 2 διαδοχικές ακυρώσεις/ αναβολές η υπόθεση Soul Cages live στην Ελλάδα είχε αρχίσει να μοιάζει με κακόγουστη φάρσα. Τελικά όλα πήγαν καλά και χάρη στον Κ. “Eat Metal” Γ. Βαρσάμη μας δόθηκε η ευκαιρία στους, λίγους δυστυχώς, φίλους της μπάντας να απολαύσουμε δυο βραδιές από εκείνες που χαράζονται βαθιά μέσα στον ψυχισμό του μουσικόφιλου κοινού.

Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο 2 Νοεμβρίου με την άφιξη της μπάντας στην Λάρισα…

02/11 Stage club (Λάρισα)
Στην πρώτη εμφάνιση των Soul Cages είχαμε την ευκαιρία να δούμε ως support σχήμα τους “ντόπιους” power/progressive metallers, Black Fate.

Αν και ο Βασίλης Γεωργίου τραγούδησε με φαρυγγίτιδα (από ότι ανακοίνωσαν οι ίδιοι από σκηνής) δεν με έκανε ούτε στιγμής να μετανιώσω γι’ αυτό που είχα γράψει πριν ένα χρόνο περίπου όταν τον παρακολούθησα με τους Innocence που έκαναν support τότε στους Mayfair, πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους τραγουδιστές που έχει βγάλει η χώρα μας.

Οι Black Fate παίζουν βέβαια πιο straight heavy υλικό σε σύγκριση με τους Innocence κι έτσι το 50λεπτο set τους υπήρξε απολαυστικό παρά τον απαράδεκτο φωτισμό και τον επιεικώς μέτριο ήχο. Αυτήν την φορά την παράσταση δεν έκλεψε τόσο ο Γεωργίου όσο ο υπερκινητικότατος κιθαρίστας τους Gus Drax, ο οποίος απέδωσε άριστα το υλικό τους σε συνδυασμό με μια πολύ καλή σκηνική παρουσία, ενώ και οι Λιάκος (μπάσο) και Τζιτζιλώνης (ντραμς) τα έσπαγαν από πίσω και δεξιά του. Κλείνοντας την πολύ καλή εμφάνιση τους με το “Reign of Silence” έκαναν χώρο στην σκηνή γι’ αυτό που οι 90 περίπου παρευρισκόμενοι περιμέναμε να παρακολουθήσουμε… τους Soul Cages.

Black Fate setlist:
Rhyme of the False Orchestra
Thorn in my Hands
Into the Night
Blood Red Sky
Call of the Wild
Charade
Inner Warning of my Soul
Perfect Crime
Fallen
Reign of Silence

Βαθιά πλήκτρα στο βάθος και τα πρώτα αρπίσματα από την εισαγωγή “Incommunicado” ακούγονται επιτέλους. Πριν καν το καταλάβουμε έχουν ξεκινήσει να παίζουν το “Soul Cages” από το ντεμπούτο και πλέουμε ήδη μέσα στο όνειρο. Ένα όνειρο που παραλίγο να καταλήξει σε εφιάλτη καθώς με το τέλος του κομματιού ο Ingo Vieten (μπάσο και δεύτερα φωνητικά) μας ευχαριστεί για το χειροκρότημα και ζητάει να γίνει κάτι επειδή δεν δουλεύει κανένα monitor! Ναι, καλά διαβάσατε. Και φυσικά αυτό ήταν κάτι που δεν διορθώθηκε σε όλη την διάρκεια του set.

Στο ξεκίνημα του “Always Meet Twice” από το καινούργιο album “Moon”, ο κόσμος χειροκροτεί ρυθμικά και ο Ingo ψιθυρίζει “you are so beautiful”, ενώ ενθουσιασμός επικρατεί στις εκφράσεις και των υπολοίπων μελών με τον Thorsten Staroske (κιθάρα, πλήκτρα και φωνητικά) ειδικά να δείχνει να μην μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Επιστροφή πάλι στο “Soul Cages” με το “The Narrow Path of Truth” και στη συνέχεια έπαιξαν το “Elegy” από την δισκάρα “Moments”, ένα από τα καλύτερα prog metal album. H Beate Kuhbier (φωνητικά και πλήκτρα), εμφανώς τρακαρισμένη και στις 2 εμφανίσεις τους, έντυσε με την φωνή της δίπλα στον Thorsten αυτό το καταπληκτικό κομμάτι.

Ακόμη μια σύνθεση από το πρώτο album, το “Reflections” και πραγματικά δεν πατάω κάτω στην γη, ενώ το κομμάτι που ακολουθεί είναι και εκείνο που έδωσε το όνομα του στη νέα τους δουλειά, “Moon”. Ατμοσφαιρική εισαγωγή και δυναμική εξέλιξη, διαμαντάκι που έλαμψε και ζωντανά κι ας έδειξαν οι περισσότεροι από το κοινό να μην το γνωρίζουν, το θερμό χειροκρότημα ήταν και η απόδειξη.

Στο επόμενο κομμάτι “Waiting”, επίσης από το νέο δίσκο, σταμάτησαν και ξαναξεκίνησαν μιας και χάθηκαν μεταξύ τους, ζητώντας συγγνώμη και κατανόηση μιας και ήταν πολύ δύσκολο να παίξεις με τις συνθήκες που έπαιξαν, και τον Thorsten να μας λέει μετά το τέλος με τρεμάμενη πραγματικά φωνή “I love you so much”.

Για αυτόν το μουσικό θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες σχετικά με τον πόσο τον θαυμάζω. Η καρδιά και η ψυχή της μπάντας. Τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα, έτρεχε στα πλήκτρα και ξανά πίσω στο μικρόφωνο. Ναι, έκανε και λάθη. Ακόμη και τα λάθη του Thorsten όμως έχουν περισσότερο συναίσθημα από το καλύτερο σε feeling solo πολλών εκεί έξω. Να σημειώσω επίσης πως η μπάντα δεν έλαβε ολόκληρο τον εξοπλισμό που είχε ζητήσει και ειδικά ο Thorsten έπαιξε με άλλη κεφαλή από αυτήν που έπρεπε, γεγονός που του προκάλεσε αρκετή δυσκολία επί σκηνής. Γιατί μπορεί και η μπάντα να μην ήταν τόσο προβαρισμένη όσο θα περιμέναμε, αλλά η γκρίνια για ένα τέτοιο live θεωρώ ότι είναι όχι απλά περιττή, αλλά και κακεντρεχής.

“Moments”. Θα μπορούσα να γράψω μόνο αυτό για το επόμενο κομμάτι. Η δεύτερη καλύτερη στιγμή της βραδιάς (η πρώτη είναι στο τέλος που το ξανάπαιξαν). Μαγεία πραγματικά. Η ανατριχίλα που ένιωθα όλο το βράδυ είχε φτάσει στο αποκορύφωμα. Οι άνθρωποι τιμούν αυτό που ονομάζεται προοδευτική metal μουσική όσο ελάχιστοι. Τραγουδήσαμε τους στίχους του δυνατά, ζήσαμε τις στιγμές αυτές σαν να είναι οι τελευταίες.

Από εκεί και πέρα το set περνούσε σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μας, “Imprisoned” και “Beautiful” ακολούθησαν πριν παίξουν το “The Naked Word” και μας αποτελειώσουν. Οι Γερμανοί, παρά τη φήμη που έχουν ως λαός, κατάφεραν να μας ζεστάνουν τις καρδιές με την μουσική τους. “The Curse” από το “Moon” που είχε την τιμητική του κι εδώ θα σταθώ να κάνω ένα σχόλιο για το setlist. Σίγουρα δεν υπήρξε παράπονο για κάποια από τα κομμάτια που έπαιξαν, αλλά δε  μπορώ να φανταστώ σε τι επίπεδα θα έφτανε το live αν έπαιζαν ένα δυο ακόμη από το “Moments”. Αυτό απλά ως σκέψη και σε καμιά περίπτωση ως παράπονο.

Το “Freezing” που ακολούθησε αρκεί ως επιχείρημα για την σκέψη που μόλις διατύπωσα. Απογείωση, η Beate βγαίνει μπροστά στην σκηνή και χειροκροτά ρυθμικά μαζί με το κοινό στην εισαγωγή, ενώ ούτε ο Jorg Nitscke (ντραμς) δε μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Η ψυχή της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τον Thorsten, και από τους βασικούς υπαίτιους που η μπάντα υπάρχει ακόμη και σήμερα. Μέχρι κι o αδερφός του Jorg, ο Knutt (κιθάρα) χαμογέλασε ο οποίος ήταν ο πιο συγκρατημένος από όλους (έπαιζε και τα πιο απαιτητικά πράγματα στην κιθάρα του με τα χίλια μύρια προβλήματα που προανέφερα). Επίσης ο Knutt είναι υπεύθυνος για τους περισσότερους από τους ιδιαίτερους στίχους των κομματιών τους.

Η βραδιά ήταν να κλείσει με τα “Falling” και “Spiritual Home” που έπαιξαν έπειτα, όμως η επιμονή μας να παραμείνουν στην σκηνή επικράτησε κι έτσι κερδίσαμε 2 ακόμη κομμάτια αφού οι Cages έπαιξαν τα “Moments” και “Freezing” για δεύτερη φορά (μιας και όπως απολογήθηκε ο Thorsten ταπεινά, δεν είχαν προετοιμάσει κάποιο επιπλέον). Έτσι η βραδιά έκλεισε όπως της άρμοζε, με ένα αληθινό encore, εκτός προγράμματος (κρίμα που δεν επαναλήφθηκε και στην Αθήνα την επομένη) και τη μπάντα να αποχωρεί καταχειροκροτούμενη κι εμάς να μένουμε άφωνοι από αυτό που μόλις είχαμε παρακολουθήσει.

Δεν ήταν απλά το hype της πολύχρονης προσμονής, οι άνθρωποι είναι πραγματικά χειρούργοι της ψυχής, σε ανοίγουν, μπαίνουν μέσα σου, αλωνίζουν και φεύγουν αφήνοντας σε κενό και μόνο, αντιμέτωπο με τον εσωτερικό σου κόσμο.

Soul Cages setlist:
Incommunicado/Soul Cages
Always Meet Twice
The Narrow Path of Truth
Elegy
Moon
Waiting
Moments
Imprisoned
Beautiful
The Naked Word
The Curse
Reflections
Freezing
Falling
Spiritual Home
Moments
Freezing

03/11 Κύτταρο club (Αθήνα)
Με καμιά 40αρια άτομα παραπάνω στην προσέλευση του κοινού, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εμφάνιση των Γερμανών.

Τη βραδιά ξεκίνησαν οι Πειραιώτες progressivαδες Agnosia σε ένα σχεδόν άδειο από ανθρώπους Κύτταρο. Στο ημίωρο set τους έπαιξαν 6 κομμάτια εκ των οποίων το ένα ήταν διασκευή στους θεούς Fates Warning (“A Pleasant Shade of Gray Pt 7/8”) και από τα 5 δικά τους παρουσίασαν 2 νέα τραγούδια (“Noetic Healing” και “A Blessing In Disguise”).

Η συγκεκριμένη δεν πρέπει να ήταν και η πιο τυχερή τους βραδιά αφού ο τραγουδιστής τους μόλις που πρόλαβε την εμφάνιση λόγω τρακαρίσματος, ενώ ταυτόχρονα ήταν και το πρώτο τους live με μια κιθάρα και νέο μπασίστα στην σύνθεση τους. Με καλό ήχο και διάθεση μου άφησαν θετικότατες εντυπώσεις, ιδιαίτερα ο τραγουδιστής τους.

Agnosia setlist:
Intro/Another Promise
Noetic Healing (New Song)
The Curtains Rise
A Blessing In Disguise (New Song)
A Pleasant Shade of Gray Pt 7/8 (Fates Warning Cover)
Adrift Into lie

Η δεύτερη μπάντα που εμφανίστηκε επί σκηνής ήταν οι Fortress Under Siege. Το μουσικό καράβι του Φώτη Σωτηρόπουλου (κιθάρες) είχε νεοεπιβιβασθέντα τραγουδιστή τον Αλέξη Μπαλακάκη (Hannibal, ex-Spitfire) με τον οποίο ολοκλήρωσαν πριν λίγες ημέρες και τις ηχογραφήσεις για το νέο τους album, το οποίο όπως είπαν και από σκηνής άγνωστο πότε θα κυκλοφορήσει.

Με ακόμη καλύτερο ήχο έπαιξαν 8 κομμάτια μπροστά σε ελάχιστους θεατές. Η κιθάρα του Φώτη για ακόμη μια φορά σκέτη μαγεία, ενώ μου πήρε λίγη ώρα να συνηθίσω τον Μπαλακάκη να τραγουδάει τα “Soldier Boy” και “A Legacy in Stone”. Νιώθω ότι κάτι έχασαν, αλλά και κάτι κέρδισαν με αυτή την αλλαγή στην θέση πίσω από το μικρόφωνο μετά την αποχώρηση του Μιχάλη Σμέρου. Σίγουρα κέρδισαν σε δύναμη και σκηνική παρουσία, αλλά είναι και αυτό το “κάτι” στην φωνή του Μιχάλη που μου έλειψε εκείνη τη βραδιά.

Σε αυτή την πρώτη εμφάνιση τους με τον A. Μπαλακάκη (που έδειχνε να μην έχει μελετήσει και ιδιαίτερα τους στίχους) έπαιξαν με προηχογραφημένα πλήκτρα και με τους Γ. Κριθάρη (μπάσο) και Γ. Δημουλά (ντραμς) σε ένα αλάνθαστο ρυθμικό μέρος. Όπως όλα δείχνουν και από το νέο κομμάτι που έπαιξαν οι FUS μπαίνουν σε μια νέα εποχή για την μπάντα στην οποία ο Μπαλακάκης δείχνει να είναι η επιλογή που θα τους δικαιώσει για το ύφος προς το οποίο δείχνουν να θέλουν να κατευθυνθούν. Το set τους τελείωσε μετά από 45 λεπτά κι αφού έπαιξαν και μια εκτέλεση του “Sirens” των Savatage.

Fortress Under Siege setlist:
Soldier Boy
A Legacy in Stone
Last Temptation
Gods of War
My Foulest Sin
Don’t Let Go
Blind Faith
Sirens (Savatage cover)

H δεύτερη εμφάνιση των Soul Cages ευτυχώς δεν είχε τα παρατράγουδα της Λάρισας με τα κλειστά monitor και τον τραγικό φωτισμό. Εδώ τους απολαύσαμε 100% με κρυστάλλινο ήχο και με λίγο μεγαλύτερο κοινό το οποίο υπήρξε και πιο εκδηλωτικό. Με λύπη διαπίστωσα επίσης πως τα περισσότερα μέλη από τις μπάντες που εμφανίστηκαν νωρίτερα δεν παρευρέθηκαν την ώρα που έπαιξαν οι Γερμανοί. Όσοι πάντως ήμασταν εκεί σταθήκαμε μάρτυρες μιας μπάντας που παίζει με ψυχή κι εκεί ποντάρει κυρίως.

Βέβαια σε αυτή την εμφάνιση έγιναν και λάθη τα οποία δεν μπορούν να αποδοθούν ούτε σε κλειστά monitor ούτε πουθενά αλλού, παρά σε μέτρια προετοιμασία. Αυτό όμως δεν μπόρεσε να της στερήσει τον τίτλο μιας από τις πιο μαγικές εμφανίσεις που έχουν κάνει μπάντες μπροστά μας. Ειδικά ο Thorsten (τον οποίο βλέπαμε και καλύτερα εκείνο το βράδυ) δεν σταμάτησε να εκφράζει τα συναισθήματα του για τον κόσμο που ήρθε να τους παρακολουθήσει.

Στα δικά μου αυτιά η μεγαλύτερη διαφορά και βελτίωση ήταν στα πλήκτρα. Τα κομμάτια απέκτησαν την υπόσταση που τους άρμοζε με ισορροπημένο και δυνατό ήχο. Το setlist δεν είχε καμιά διαφοροποίηση από εκείνο της Λάρισας αν εξαιρέσουμε ότι στην Αθήνα δεν έκαναν εκείνο το encore με τις εκτελέσεις για δεύτερη φορά των “Moments” και “Freezing”. Αλλά κάθε άλλο παρά να παραπονιούνται θα πρέπει οι Αθηναίοι καθώς η δεύτερη εμφάνιση ήταν σαφώς ανώτερη και στον ήχο αλλά και σε παλμό.

Η μπάντα έδειξε να περνά τόσο καλά που όποια λάθη και ατυχίες (όπως το βύσμα που ξεκούμπωσε από το μικρόφωνο της Beaute) τα αντιμετώπιζαν με χιούμορ και χαμόγελο. Ψυχή μεγάλη ο “νέος από τα παλιά” Ingo Vieten που εκτός από το μπάσο είχε αναλάβει και την επικοινωνία με το κοινό. Κάθε τόσο πλησίαζε το μικρόφωνο και έλεγε και από κάτι, όπως πχ προλογίζοντας το “Freezing” έκανε σαρκασμό λόγω της ζέστης που επικρατούσε στο Κύτταρο εκείνη την ώρα.

Η χαμηλή προσέλευση του κόσμου ήταν το αγκάθι σε μια τέλεια βραδιά. Κι όταν ακούς ότι την ίδια στιγμή οι Anathema σχεδόν γέμισαν το μαγαζί που έπαιξαν σε συνδυασμό με το εισιτήριο των 17e που είχαν οι Soul Cages, ε δε μπορώ να το ρίξω πάλι στην κρίση. Δεν θα το κάνω, όχι τουλάχιστον αυτή τη φορά. Πόσες και πόσες ευκαιρίες δεν είχαμε (και θα έχουμε) σαν κοινό να απολαύσουμε τους Anathema. Σε αντίθεση με αυτούς εδώ τους Γερμανούς, πάρα πολλές!

Τελικά θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε ψαγμένοι με την μουσική, αλλά τελικά μόνο τα “σίγουρα” ακολουθούμε και υποστηρίζουμε. Δεν πειράζει, κάποιοι είναι ικανοποιημένοι βλέποντας και συζητώντας μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Με αυτή την πικρία στο νου πήρα το δρόμο της επιστροφής κρατώντας στο νου μου το χαμόγελο του Thorsten και κάποιους από τους στίχους του “Moments”…

“the highest aim of a human being
is to fill up everybody’s heart with
security, calm and real true loving
the calmness of everybody’s soul”

Soul Cages setlist:
Incommunicado/Soul Cages
Always Meet Twice
The Narrow Path of Truth
Elegy
Reflections
Moon
Waiting
Moments
Imprisoned
Beautiful
The Naked Word
The Curse
Freezing
Falling
Spiritual Home

Ευχαριστώ πολύ όλους αυτούς που συνετέλεσαν ώστε να δούμε αυτά τα 2 πολύ σημαντικά live στην Ελλάδα και φυσικά να γραφτεί αυτό εδώ το άρθρο. Τους Γιώργο, Βιβή και Δανάη Γεωργίου, το Γρηγόρη Βαρσάμη, τον Κώστα Τσεργά και την Karren καθώς και τους Jorg, Beate, Thorsten, Knutt και Ingo από τους Soul Cages. Εις το επανιδείν λοιπόν!

Photos: Αναστασία Βερτεούρη

428