Υφίσταται και με βρίσκει γενικώς σύμφωνο η άποψη ότι είναι σημαντική η διατήρηση αποστάσεων με στόχο την αντικειμενικότητα στην παρουσίαση της ζωντανής εμφάνισης ενός συγκροτήματος.
Ασφαλώς και σε μία συναυλία αυτό που μετρά και βαραίνει περισσότερο από κάθε περιγραφή ή οποιαδήποτε τεχνική, μουσική, σκηνική ή άλλη ανάλυση είναι ο ψυχικός αντίκτυπος, η συναισθηματική ηχώ , ο εσωτερικός απόηχος που δημιουργεί στον μεμονωμένο θεατή, την στοιχειώδη δομική μονάδα του ακροατηρίου.
Στις περιγραφές όμως πρέπει να κρατάμε αποστάσεις. Σαφώς, παίζει ρόλο η διάθεση που μας δημιουργεί αυτό που βλέπουμε αλλά είναι πολλά ακόμα τα στοιχεία που μετράνε και πρέπει να περάσουν στο χαρτί για να εξιστορηθεί στον απόντα η εμπειρία ενός live. Για αυτό , επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσω, οφείλουμε να είμαστε αποστασιοποιημένοι, κι αυτό αρκετές φορές είναι δύσκολο.
Οι Afformance, ωστόσο, με διευκόλυναν. Με απορρόφησαν εκμηδενίζοντας θέλοντας και μη τις αποστάσεις, με κατάπιαν, με τράβηξαν βαθιά μέσα στον πυρήνα της θυμωμένης instrumental (post) rock τους και με κράτησαν εκεί, αιωρούμενο ανάμεσα στους ήχους τους και τις όμορφες, εξαιρετικά μονταρισμένες εικόνες που προβάλλονταν στο πανί πίσω τους για 50 περίπου λεπτά, όσο διήρκησε η εμφάνιση τους σύμφωνα με μαρτυρίες τρίτων, ούτε για αυτό μπορώ να είμαι σίγουρος.
Για την ιστορία, πρόκειται για μία τετραμελή μπάντα αποτελούμενη από τρία μέλη με κιθάρες, loopers και άπειρα λοιπά πεταλάκια και έναν drummer με πολύ καλή αντίληψη του ύφους της μουσικής υποκατηγορίας στην οποία επιδίδονται οι Afformance.
Πιο επιθετικοί, ίσως με λιγότερο illustrated ήχο από τις περισσότερες post rock μπάντες που έχει τύχει να παρακολουθήσω , όχι τόσο πολύπλοκοι στις δομές τους, αλλά με ικανότητα να χτίζουν μία ιδιαίτερα γεμάτη και ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα πάνω σε πληθώρα από επικαλυπτόμενες κιθαριστικές λούπες. Και πάνω από όλα αυτά δοσμένα με συναίσθημα και ψυχή.
Οι νεαροί Σουηδοί Dorena πήραν στην συνέχεια την θέση τους επί σκηνής, άνετοι στυλιστικά σαν να έχουν έρθει για τις διακοπές τους, ευγενικά αμήχανοι στα λόγια τους, όμως ιδιαίτερα οργανωμένοι, δεμένοι και μελετημένοι στις εκτελέσεις των κομματιών τους.
Ακόμα περισσότερο, έδειξαν να ζουν έντονα την μουσική τους ψυχή τε και σώματι ειδικά στα σημεία όπου η ένταση της ξέφευγε λίγο προς τα πάνω σε σχέση με τα συνήθη επίπεδα συγκροτημάτων γειτονικών μουσικών πεδίων. Στα σημεία αυτά μπορεί να μην πρόδωσαν ακριβώς την screamo προϋπηρεσία κάποιων μελών τους άφησαν ωστόσο κάποιες νύξεις αρκετά σκληρών υφολογικά καταβολών.
Ο ήχος τους, προερχόμενος από τρεις κιθάρες, ένα μπάσο και τύμπανα, υπήρξε καθαρός και σαφώς ορισμένος, οι συνθέσεις τους αρκετά πολύπλοκες δομικά και τα φωνητικά τους όμορφα, σε αρκετά υψηλές νότες, με την συμμετοχή όλων των μελών σε κάποια σημεία, όσο κοντά ή μακριά κι αν βρίσκονταν από τα μικρόφωνα.
Άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη τους εμφάνιση επί ελληνικής γης, χειροκροτήθηκαν έντονα και ειλικρινά από το όχι ιδιαίτερα πολυπληθές κοινό που βρέθηκε στο Six D.O.G.S. δίνοντας ένα τίμιο live όπως ακριβώς αρμόζει σε μία πολύ καλή post rock μπάντα. Ίσως δεν “απογείωσαν” την εμφάνιση τους αλλά άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον που και ηλικιακά φαίνεται να τους ανήκει. Συγχαρητήρια, καλή τους συνέχεια και εις το επανιδείν!
Dorena setlist
Till Våning Tretton
Semper
Stars In The Ceiling
Her Comforting Touch
Young Hearts Of Summer
At Sea
The All-Clear
My Childhood Friend
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
420 
