Θα μπορούσε άνετα να είναι το soundtrack του βιβλίου “Ο μικρός πρίγκιπας” του Εξυπερύ, αν δεν ήταν ένα απλά καλό progressive άλμπουμ!
Το τρίο από τη Γηραιά Αλβιόνα δημιούργησε ένα ντεμπούτο που είμαι σίγουρος πως θα λατρέψει κάθε progressivάς αυτής της ταπεινής χώρας και αν όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να μη ψαρώσει και να μη ζηλέψει τον απίστευτο τίτλο του δίσκου!
Οι Joe Pearson, Greg Knox και Mark Smith (κιθαρίστας, μπασίστας και ντράμερ αντίστοιχα) είναι οι ηθικοί αυτουργοί των 9 “αφαιρετικών”, καλοδουλεμένων, περιεκτικών και με έμπνευση κομματιών του “The Space Adventures of Pyjama Boy”!
Όμως… Αν ως άτομο μιλάω ή έστω αναφέρομαι με εμπάθεια για ένα μουσικό στυλ το οποίο μου είναι λιγότερο προσιτό, κάθε φορά προσπαθώ και σας δίνω το λόγο μου γι’ αυτό, να είμαι ουδέτερος και αδέκαστος σε ότι κι αν ακούω. Γι’ αυτό με μεγάλη προσοχή θα σας πω, πως παρότι διέκρινα αρκετά όμορφα πράγματα στο δίσκο τούτο, στο τέλος το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πως με κούρασε…
Όλες αυτές οι συνεχείς κοφτές καθαριστικές νύξεις (π.χ “Perplexia”) που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα κομμάτια, όπως επίσης και η μονοτονία του πιάνου (άκου “Error”) και του συνολικού ρυθμού, με χάλασε! Επίσης η έλλειψη φωνής αν και σεβαστό από μέρους μου λόγο “ποιητικής αδείας”, και η προσθήκη drum machine αν δεν κάνω λάθος (κρατάω μια πισινή γι’ αυτό, τουλάχιστον έτσι μου ακούστηκε) σε ορισμένα σημεία (“Error”, “The Fornax Void”), τοποθετεί το συνολικό αποτέλεσμα λίγο πιο κάτω του “λίαν καλώς”!
Άποψη! Κάτι που δε μειώνει σε τίποτα τους μουσικούς της μπάντας, ή τη προτίμηση που θα δημιουργηθεί πιθανόν στους fun του progressive, ή έστω του “Si-Fi progressive-metal fusion”, που υποστηρίζει η μπάντα πως παίζει!
Όπως και να’ χει, είναι νωρίς ακόμη να κρίνουμε τους Quantum Sphere, μιας και είναι η πρώτη δουλειά τους. Όσοι πιστοί του είδους προσέλθετε, ή υπόλοιποι απλά ας τους έχετε υπόψιν!
435 
