KAIRON;IRSE!: “Ruination”

Τέσσερις εσωτερικοί, διαστημικοί ταξιδιώτες-μουσικοί από τη δυτική Φινλανδία κρύβονται πίσω από το παράξενο όνομα “Kairon;Irse!”…

Tο πρώτο τους χτύπημα με τον τίτλο “Ujubasajuba”, το ντεμπούτο άλμπουμ τους, αναρτήθηκε το 2014 στο bandcamp τους και παρά το γεγονός πως δεν ήταν διαθέσιμο σε φυσικό φορμάτ, κατάφερε να βρει το δρόμο του σε πολλές λίστες με τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς.

Μεγάλη διαδρομή διανύθηκε από τότε: οι Φινλανδοί εμφανίστηκαν σε αρκετά μεγάλα φεστιβάλ επικυρώνοντας το ενδιαφέρον και επιστρέφουν με το “Ruination” που θα κυκλοφορήσει κανονικά σε βινύλιο και cd από τη Svart Records.

Οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους ως συνολική εκτίμηση και νοοτροπία της πειραματικής pop rock μουσικής των δεκαετιών ’60 και ’70 μέσα από μια σύγχρονη προσέγγιση και φυσικά φιλτραρισμένη από το δικό τους μουσικό όραμα. Το πρώτο τους άλμπουμ ήταν ουσιαστικά μια επιλεκτική συρραφή από αυτοσχεδιασμούς και τζαμαρίσματα του γκρουπ που σχηματοποιήθηκαν σε τραγούδια. Στο “Ruination” όμως η τακτική αλλάζει και το άλμπουμ αποτελεί τον καρπό δύο χρόνων λεπτομερούς σύνθεσης, σκληρής δουλειάς και απόπειρας ελέγχου του γενικού χάους. Το άλμπουμ τελικά ηχογραφήθηκε μέσα στο καλοκαίρι του ’16 με τον παραγωγό των Oranssi Pazuzu, Juho Vanhanen.

Από την πρώτη επαφή με το άλμπουμ γίνεται ξεκάθαρο, εκτός από τον αέρα περασμένων δεκαετιών που μεταφέρουν κυρίως τα φωνητικά, πως η μουσική τους δεν είναι και το σύνηθες πιάτο για συμβατικούς ακροατές. Σκελετικά, η δομή και η εκτέλεση των τραγουδιών στηρίζονται στην ευρύτερη έννοια του προοδευτικού ροκ και παλι όμως με τις εντυπώσεις να παραπέμπουν μάλλον στη δεκαετία του ’70. Θα συναντήσει κανείς εμφανείς αναφορές σε Yes και Camel.

Καταλυτικό βάρος στο συνολικό τελικό αποτέλεσμα παίζει βέβαια ο ήχος που εμφανίζεται μάλλον ωμός και τραχύς, δίνοντας μια πιο επίμονη και ζωντανή υφή σε επαναληπτικές επιμονές τους. Μαζί με κάποια avant garde περάσματα και μια στριφνή διάθεση να σαμποτάρουν συχνά την ταξιδιάρικη διάθεση που οι ίδιοι στρώνουν σε διαστήματα ή να ανατρέψουν την εντύπωση μιας ευχάριστης παραίσθησης, καταφέρνουν να παραμένουν συναρπαστικοί και απρόβλεπτοι. Ακόμα και τα φωνητικά έρχονται στιγμές που φέρνουν στο μυαλό ηγετικές, εκφραστικές φωνές της θρυλικής εταιρίας 4AD μοιράζοντας περιστασιακά μεγαλύτερες δόσεις ευαισθησίας και ονείρου.

Και οι 6 συνθέσεις του άλμπουμ διατρέχονται από βαθιά εσωτερικότητα και οικοδομούν τον αέρα μιας πνευματικής περιπέτειας. Δεν λείπουν και τα χαρακτηριστικά θέματα που θα αιχμαλωτίσουν άμεσα το αυτί και σύντομα θα χαθούν στην εξέλιξη. Άλλωστε είναι αυτονόητο πως το “Ruination” απαιτεί… Δεν είναι άμεσο, δεν είναι εύκολο, δεν είναι συμβατικό, δεν είναι λάγνο ούτε καν στη φλούδα του ήχου του. Κάποιες στιγμές θα σε πλανέψει με επικείμενη ηρεμία σαν την κύρια διαδρομή του εμφανώς Ελληνικού τίτλου “Porphyrogennetos” και κάποιες άλλες θα σου επιτεθεί με απανωτές ενστάσεις σαν το συγκεντρωτικό “Starik”.

Aυτό που τελικά είναι αδιαπραγμάτευτο είναι πως το “Ruination” είναι ένας καρπός αυθεντικής έκφρασης πέρα από συμβάσεις και με κάθε κίνδυνο μιας ανοχύρωτης ειλικρίνειας. Είναι μια μουσική κατάδυση που μπορεί κανείς άφοβα να ακολουθήσει όταν χρειάζεται να αναγεννηθεί μέσα από μια απόκλιση ή να απομακρυνθεί ακόμα και από τη συνηθισμένη εντύπωση του εαυτού του.

358

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…