Μετά από 6 χρόνια σιωπής, οι αθηναίοι dark metallers Inactive Messiah επανέρχονται στον κόσμο των ζωντανών με το νέο, τρίτο album τους “Dark Masterpiece”, ένα προοδευτικό αξιολογότατο εγχείρημα που έρχεται να γεφυρώσει το μεσοδιάστημα ανάμεσα στην soudtrackική, σινεφίλ μουσική και το πειραματικό goth / doom / death / black metal, με εξαιρετικά ορατές τις εκ καταγωγής μουσικές σταθερές του ιδιώματος.
Το υλικό του νέου album θα μπορούσες να το ορίσεις σαν μια εκμοντερνισμένη χωροχρονική μεταφορά των mid προς late ’90s εικαστικών ακραίων πεπραγμένων που θυελλωδώς σάρωναν την Ελληνική metal σκηνή. Οι Inactive Messiah αναμιγνύουν τα καλύτερα στοιχεία από τις εγχώριες εκλαμπρότατες ημών μπάντες της περιόδου της πλήρους ακμής τους Nightfall, Septic Flesh και με μπούσουλα το φουτουριστικό / νεωτεριστικό ρόλο των keyboards και των electronic στοιχείων των Christian Cambas (DJ και παραγωγός) / Δημήτρη Σταθακόπουλου (Virgins O.R Pigeons), συνθέτουν τη δική τους, ακραίας αισθητικής, “κινηματογραφική” παραγωγή.
Πολύ καλό το “Lord of Avaris” με τον συμφωνικό επίλογό του (για να ακριβολογήσω, έτσι θα έπρεπε να ορίζεται ο συμφωνικός χαρακτήρας και όχι με ψευδοακίνδυνα power γκομενάτα τσιφτετέλια), το greek dark scene meets Sisters Of Mercy goth φερώνυμο track, το ανθεμικό, χαρακτήρα καραhit έπος “Blood Needs Blood”, το καταιγιστικό “Apocalypse”, το Paradise Lostικό “Farewell Tonight” και το επιλογικό πολεμοχαρές “Army of Darkness”.
Φοβερή απόδοση από τον drummer Μιχάλη, εξαιρετικά riffs από τον Θάνο Τζανετόπουλο (αν και μου φάνηκαν κάτι μοίρες πιο πίσω οι κιθάρες, ποιος ξέρει, μπορεί και να κουφαίνομαι, ου γαρ έρχεται μόνον) o οποίος είναι και επαρκέστατος στα καθήκοντά του ως μπασίστας, άψογα, εκφραστικότατα growl φωνητικά από τον Χρήστο, ενώ η Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας συμβάλλει σε διακριτικό βαθμό, χωρίς να “καπελώνει” τον metal χαρακτήρα της μουσικής των Inactive Messiah.
Ο ήχος είναι τέλειος για το ύφος της μουσικής των Inactive Messiah που διαπρέπουν ως παραγωγοί με τη βοήθεια του Foti Benardo (SixForNine, ex-Septic Flesh) στη μίξη και το mastering, που τείνει να εξελιχθεί σε guru της σκηνής και η δουλειά είναι καλαίσθητη, με το χέρι του Seth Siro Anton να φιλοτεχνεί το artwork.
Συμπερασματικώς, η επιστροφή των αθηναίων είναι αξιοπρεπέστατη αν και έχω την θεώρηση ότι θα δούμε πολύ σύντομα μια νέα και διορατικώς σφοδρότατη επανεμφάνιση από αυτούς τους τύπους. Το “Dark Masterpiece” έχει μια ακαθόριστη αίσθηση του “μεταβατικού”, πράγμα απολύτως φυσιολογικό μετά από τόσα χρόνια αποχής. Σαν πρώτο μπάνιο στη θάλασσα μετά από χρόνια Δαλαϊσμού στην Γκιώνα. Όπως και να ‘χει, σε απόλυτες τιμές, θετικότατο άκουσμα.
531 
