Να με συμπαθάτε, αλλά η όλη φάση με το hard rock a la ελληνικά δε με συγκινεί.
Από τότε που επανήλθε το ιδίωμα στο εξωτερικό, γεμίσαμε εγχώρια sleazάτα συγκροτήματα που βάζουν λακ στο (λιγοστό) μαλλί τους και αναμασούν τα ίδια ακόρντα και τις ίδιες μελωδίες, γεμίζοντας τα album τους με μπαλαντούλες.
Οι Ganzi Gun έρχονται να (μου) δείξουν πως η όλη φάση δεν είναι απαραίτητα φρου-φρου και αρώματα. Ρωτάς γιατί; Διότι το “Welcome to the Show” είναι ένας hard n’ heavy δίσκος που δε φιλτράρει ντε και καλά τις μανιέρες των παρελθοντολάνγων που επιμένουν να ζουν σε άλλες εποχές, αλλά προσπαθεί τίμια και ωραία να παρουσιάσει ένα σύνολο κομματιών που δεν έχουν ως κοινό παρανομαστή τη “σάχλα”.
Ρε παιδί μου, ακούς το “Whiskey Talking” και καταλαβαίνεις πως δε γράφτηκε για να το ακούνε κορασίδες που κάνουν τσιχλόφουσκες. Ακούς το “Fading Lights” και δε φαντάζεσαι να τραγουδάει κάποιος με λεοπάρ κολάν, βαμμένα μάτια και μπαντάνα. Ακούς το “Sweet Sadness” (η μόνη μπαλάντα του album) και δεν πασαλείβεσαι με μέλι. Ακούς το “Scream” και ανοίγεις αυτόματα μπύρα.
Το “Welcome to the Show” έχει (hard) τσίπα και (rock) τσαγανό. Έχει τις αδυναμίες του, έχει τα μείον του, αλλά η συνολική εικόνα οφείλει να κάνει περήφανη τη μπάντα.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μια δουλειά- αποκάλυψη, αλλά επιτέλους έσκασε δισκάκι εγχώριας hard rock μπάντας που δεν άκουγε μονάχα Journey και Bon Jovi αλλά και Scorpions, Skid Row, KISS και Motley Crue (μεταξύ άλλων), όταν ηχογραφούσε. Welcome, ωρέ…
487 
