Είδος: Black Metal
Δισκογραφική: Vendetta/Hidden Tribe
Hμ. Κυκλοφορίας: 06/05/2022
Black Metal, το: ακραίο παρακλάδι του metal (ναι, ΤΟ μέταλ, όποιος λέει “η” μέταλ, χρήζει απομάκρυνσής απ’ το κοινωνικό σύνολο) το οποίο γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στη Νορβηγία στα mid 90s και τράβηξε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας για ΟΛΟΥΣ τους λάθος λόγους. Τα ξέρετε, μην τα λέμε. Αυτό που κάποιες φορές δεν είναι ιδιαίτερα αντιληπτό από κόσμο που δεν πολυ ασχολείται με το ιδίωμα, είναι το πόσο έχει αλλάξει το black τα τελευταία χρόνια και πόσο έχει επηρεαστεί από άλλα είδη.
Και το full length ντεμπούτο των Καναδών Vital Spirit, είναι ακριβώς ένα τέτοιο παράδειγμα. Το γκρουπ των Kyle Tavares και Israel Langlais (Wormwitch αμφότεροι) παίζει αυτό που οι ίδιοι περιγράφουν ως “Saccharine Black Metal of the West”. Και εξηγούμαι: τα παραμορφωμένα σημεία των κομματιών τους, αν και καλογραμμένα μερικές φορές θα σας θυμίσουν “μία από τα ίδια” και είναι ευθεία αναφορά στη νορβηγική σκηνή των 90s, χωρίς βέβαια να λείπουν και πιο heavy metal περάσματα (πχ στο “Withering Fire”). Προσωπικά, μου έφεραν στο μυαλό, πρώιμους Satyricon, Dissection, Taake, χωρίς όμως να περιορίζονται σε αυτά. Εκεί όμως που η μπάντα απογειώνεται, είναι τα μελωδικά της σημεία, τα οποία θα σας θυμίσουν από Ennio Morricone και spaghetti western, μέχρι neo folk (παράδειγμα το “Saccharine Sky”). Πείτε το cowboy black metal, πείτε το cowboy psychedelia, o δίσκος αυτός είναι ακόμα μια απόδειξη του γιατί το black είναι τα τελευταία χρόνια το πιο progressive, fluent και versatile metal παρακλάδι, μακράν.
Από κομμάτια, το “Blood & Smoke” είναι ιδανική αφετηρία για το δίσκο, με φοβερό riff, ταχύτητες και ιδανικό μελωδικό outro που δείχνει αυτήν ακριβώς την πιο πειραματική πλευρά της μπάντας. Οι ταχύτητες παραμένουν υψηλές στο πιο κλασικά black “Bad Hand” για να φτάσουμε στο “Dawn of Liberty”, το οποίο περιγράφει τα γεγονότα του Taos Revolt, μια ένοπλη διαμαρτυρία των ισπανόφωνων του Νέου Μεξικό κατά των αμερικανικών αρχών πίσω στο 1847. Από εκεί είναι και το πανέμορφο εξώφυλλο του άλμπουμ, που απεικονίζει την Taos Pueblo church, κέντρο των γεγονότων. Επόμενο το εξαιρετικό “Τhe Long Walk”, που ισορροπεί ιδανικά μεταξύ ταχύτητας και μελωδίας και περιγράφει των διωγμό των Ναβάχο από τη γη τους από τις αμερικανικές αρχές. Γενικότερα, αυτό είναι και το στιχουργικό theme του δίσκου, ο τρόπος δηλαδή που οι ντόπιοι πληθυσμοί της βόρειας Αμερικής εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους και σχεδόν εξαφανίστηκαν από τους αποίκους. Συνεχίζουμε με το πιο μεταλλικό “Withering Fire”, για να καταλήξουμε στο πανέμορφο instrumental “Saccharine Sky”, κομμάτι που μάλλον αποτελεί ατόφιο το mantra του γκρουπ. Oι ταχύτητες ανεβαίνουν και πάλι στο μάλλον αδύναμο “White Eyes”, για να κλείσει ο δίσκος με το πολύ καλό “Lord of the Plains” οπού το μονολιθικό και αργόσυρτο riff του κλέβει την παράσταση και θυμίζει ότι σε σημεία, θα μπορούσε άνετα να γίνει ambient (με επιρροές από τον έξω από δω, ονόματα δε λέμε) με την προσθήκη πλήκτρων.
Το “Still as the Night, Cold as the Wind” είναι ένα πολύ καλό ντεμπούτο, το οποίο θα ήταν για πολύ ψηλά, αν οι επιρροές τις μπάντας στα γρήγορα και παραμορφωμένα μέρη, ήταν λίγο πιο δουλεμένες και προσπαθούσαν να δώσουν κάτι λίγο διαφορετικό, όπως στα εκπληκτικά καθαρά τους μέρη. Ακόμα κι έτσι, θα περάσετε πολλές ευχάριστες ακροάσεις παρέα με το άλμπουμ αυτό, το οποίο μας κάνει να αναμένουμε τη συνέχεια με μεγάλο ενδιαφέρον.
747 
