Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: Inside Out Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Ιουνίου 2020
Όσο δεν πιστεύω σε προφήτες και προφητείες, τόσο εκτιμώ τους διορατικούς ανθρώπους με τους γυμνασμένους και ευαίσθητους αισθητήρες. Τέσσερα χρόνια μετά το “The Prelude Implicit”, ο τίτλος του φρέσκου, 16ου δίσκου των Kansas μοιάζει να περιγράφει επιγραμματικά αλλά απόλυτα εύστοχα την περίεργη και δυστοπική πραγματικότητα που τον υποδέχεται. Και αν το όνομά του και οι έντονοι υπαινιγμοί στους στίχους κερδίζουν άμεσα μια επιβλητική επικαιρότητα, μένει να αναλογιστούμε και να ανιχνεύσουμε τι συμβαίνει και μουσικά στο σημερινό πλήρωμα του ιστορικού σχήματος.
Με το σταθερό δίδυμο του ντράμερ Phil Ehart και του κιθαρίστα Rich Williams που έχουν γυρίσει μαζί όλες τις σελίδες της ιστορίας τους, οι σημερινοί Kansas κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ με τον εξαιρετικό τραγουδιστή και κημπορντίστα Ronnie Platt στο μικρόφωνο. Το νέο πρόσωπο είναι ο χαρισματικός Tom Brislin, μια προσθήκη πολυτελείας που πέρα από τα πλήκτρα έχει τεράστια συνθετικά εφόδια και γνώσεις παραγωγής. Ο μπασίστας Billy Greer λογίζεται πια παραπάνω από απαραίτητος, όντας παρών από το 1985, ο κιθαρίστας/παραγωγός Zak Rizvi ήρθε μαζί με τον Platt αμέσως μετά τη νέα αποχώρηση του Livgren. Ο βιολιστής David Ragsdale έχει κι αυτός τη δική του προϊστορία που ξεκινά το 1991, με αυτή να αποτελεί τη δεύτερη περίοδό του στο γκρουπ, από το 2006 και μετά. Η σημασία σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, που ίσως κουράζουν αρκετούς, καθρεφτίζεται τελικά και στην ίδια τη φύση των εννιά νέων τραγουδιών.
Για όσους έχουν παρακολουθήσει στενά και με συνέπεια το μακρύ δρόμο των Αμερικανών πιονιέρων, δεν θα αποτελέσει σοβαρή έκπληξη ο συνολικός λογαριασμός του νέου άλμπουμ. Πέρα από την επιλεκτική επιμονή σε καταπληκτικούς μουσικούς που χαρακτήρισε τους Kansas ακόμα και στη διάρκεια της αμφιλεγόμενης περιόδου των ‘80s, όταν είχαμε και την εποχή του κιθαρίστα Steve Morse, το όνομα αυτό έχει συνδεθεί με μια μεγάλη συνέπεια προσφοράς και έμπνευσης. Αναμφισβήτητα υπάρχουν δίσκοι που φέρουν το όνομα αυτό και έχουν ελαττώματα, δεν θα συναντηθείς όμως με την αδιαφορία και την απουσία λόγων που θα σε κρατήσουν κοντά στη μουσική.
Αυτό που θα καταλογίσουμε άμεσα στους δυο καπετάνιους και την ομάδα τους, είναι η μεταφορά του σήματος κατατεθέν του ύφους των Kansas σε ένα παρόν, με μια φρέσκια δύναμη και μια σπάνια συνθετική υποστήριξη. Αμέσως, με την είσοδο στη μεγάλη διαδρομή του ομότιτλου, που είναι και το μακρύτερο χρονικά του δίσκου, συναντούμε τη συναρπαστική μελωδικότητα που μπορεί να ελίσσεται ακόμα με μια περίτεχνη φολκ αύρα. Πάνω από όλο τον οργανικό σκελετό, ο Platt γεφυρώνει ιδανικά τη σκιά του προκατόχου του με την ανάγκη της εξέλιξης και της ανανέωσης. Σε ένα τραγούδι με επιβλητικά ριφ όπως το “Throwing Mountains” φαίνεται πόσο σημαντικές είναι οι επιλογές των κατάλληλων προσώπων σε μια ηχητική ισορροπία που με διάδρομο την παραγωγή οδηγεί υπέροχα αυτό το όνομα στο απαιτητικό παρόν και το μέλλον. Όπως και σχεδόν σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, αυτή η συμπυκνωμένη έμπνευση μουσικών ιδεών και εκτελεστικών τερτιπιών είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Τόσα πράγματα συμβαίνουν αλλά η σημασία της ουσίας θριαμβεύει μέσα από τραγούδια που έχουν τον πλούτο αλλά και την πετυχημένη σχέση με τη μνήμη του ακροατή.
Πιο άμεσα και απλά είναι τα νοσταλγικά “Memories Down The Line” και “Never”, που έχουν μια συγγένεια διαθέσεων, ενώ το instrumental “Propulsion” έχει την ενέργεια και τη δίψα νέων μουσικών του χώρου και θα συναρπάσει αυτούς που επιμένουν στο περιπετειώδες performing. Πολύ κοντά του το περίτεχνο “Circus Of Illusion”, θαυμάσιο δόλωμα για παλιότερους συντηρητικούς ακροατές, ενώ το “Animals On The Roof” έχει μέσα στον ρυθμό και την εξέλιξή του όλα τα διαχρονικά ραδιοφωνικά χαρίσματα των Kansas. Η μεγάλη και δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση αφήνει τον νεοφερμένο Brislin να πάρει αποκλειστικά πάνω του το φινάλε, γράφοντας και τραγουδώντας το “The Song The River Sang”, με ενδιαφέροντα ρυθμό, ιδιαίτερες μελωδίες και σκοτεινή εξέλιξη.
Όσο δύσκολη κι αν είναι η μάχη απέναντι στη συνήθεια, οι Kansas του σήμερα δεν φυτεύουν συμβατικές αφορμές για τη συντήρηση και τη διατήρηση στην επικαιρότητα. Δεν λειτουργούν καν με το σκεπτικό της κυκλοφορίας δίσκων που ουσιαστικά υποστηρίζουν τον λόγο για νέα περιοδεία. Δεν διατηρούν καν την ταυτότητα με το κριτήριο της σκοπιμότητας.
Κλασικοί αλλά όχι βαρετοί, έμπειροι αλλά όχι κολλημένοι, συνεχίζουν να ακολουθούν την ανάγκη της έκφρασης όταν αυτή εμφανίζεται. Ελπίζω να μην αναρωτήθηκες αν αξίζει τον κόπο που συνεχίζουν.
https://www.kansasband.com/
https://www.facebook.com/KansasBand/
https://twitter.com/kansasband
465 
