To “Tunes Of War” ίσως να μην είναι το καλύτερο album των Γερμανικών θεριών του heavy metal, είναι όμως σίγουρα εκείνο που τους καθιέρωσε στην παγκόσμια metal κοινότητα.
Είναι η πιο επιδραστική τους δουλειά που στιγμάτισε τη φουρνιά των μεταλλάδων της εποχής χαρίζοντας στο metal μια τονωτική ένεση σε μια δύσκολη περίοδο. Επηρεασμένοι από την κλασική πλέον ταινία “Braveheart” του 1995 με τον Mel Gibson, κυκλοφόρησαν ένα χρόνο έπειτα αυτό εδώ το έπος και σφράγισαν το όνομα τους στο πάνθεον της σκληρής μουσικής.
Θεματολογικά το άλμπουμ αποτελεί το άτυπο πρώτο μέρος από τα δύο που ακολούθησαν (“Knights Of The Cross” 1998, “Excalibur” 1999) και που μετέπειτα θα χαρακτηριστεί ως “Trilogy Of The Middle Age”. Στιχουργικά το “Tunes Of War” περιγράφει τα γεγονότα του αγώνα για την ανεξαρτησία των Σκοτσέζων από τους Άγγλους τα οποία ξεκινούν από τον 7ο αιώνα και τελειώνουν στο 1746 με την μάχη του Culloden Muir και την ήττα από τους Βρετανούς που σηματοδότησε και το τέλος της επανάστασης. Έκτοτε δεν καταγράφηκε από την ιστορία καμιά άλλη σοβαρή προσπάθεια για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού.
Η πολεμική ατμόσφαιρα και το επικό στοιχείο είναι διάχυτα σε ολόκληρο το άλμπουμ. Η τραχύτητα και η δύναμη στην φωνή του Chris Boltendahl κάνει το άκουσμα των στίχων ανατριχιαστικό και πωρωτικό ταυτόχρονα. Τα θρασοriff του Owe Lulis τσιμεντοποιούν τα πάντα στο πέρασμά τους, ενώ τα καλοδουλεμένα lead solo της κιθάρας σε τραβούν να τα ξανακούσεις ξανά και ξανά. Τέσσερα κύρια συστατικά χαρακτηρίζουν το τευτονικό τους οικοδόμημα, speed – heavy – power – metal. Επικά chorus στα ρεφρέν με την σύμπραξη του τυφλού φύλακα, Hansi Kursch, από την μια και ταχύτατα κουπλέ από την άλλη, σε μια ατμοσφαιρική εναλλαγή που συνθέτει το σήμα κατατεθέν του “Tunes Of War”, συνταγή που δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ έκτοτε.
Οι 4 Γερμανοί ταξίδεψαν στον φυσικό γεωγραφικό χώρο όπου εξελίχθησαν τα ιστορικά γεγονότα που αφηγούνται στον δίσκο τους, φιλμάροντας κι ένα video για το “Rebellion (The Clans Are Marching)” το οποίο μάλιστα είχε κυκλοφορήσει στην χώρα μας τότε σε μια βιντεοκασέτα συλλογή από έντυπο μέσο του χώρου. Ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της δουλειάς, η παραγωγή, αποτελεί ταυτόχρονα και το μόνο μειονέκτημα (τηρουμένων των αναλογιών). Η ηχογράφηση ακούγεται υπερλουστραρισμένη και το ρυθμικό μέρος των Tomi Gottlich (μπάσο) και Stefan Arnold (τύμπανα) απόλυτα συμπαγές, αλλά και τα χορωδιακά μέρη εκστατικά πομπώδη. Όταν ακούς το δισκάκι από την άνεση του καναπέ σου όλα ακούγονται ιδανικά, κάτι που είναι δύσκολο να αποδοθεί και ζωντανά επί σκηνής. Παρόλα αυτά όμως, αρκετά από τα κομμάτια του TOW καταφέρνουν να αποτελούν εδώ και χρόνια highlight στις ζωντανές εμφανίσεις των Γερμανών αποδεικνύοντας την αγάπη του κοινού τους για το εν λόγο άλμπουμ.
Οι στιγμές που ξεχωρίζουν είναι σαφέστατα η εισαγωγή “The Brave” και “Scotland United” με την επιμεταλλωμένη πιπιζάτη εκδοχή του ανεπισήμου εθνικού ύμνου της Σκωτίας, το “Rebellion” που προαναφέρθηκε με την χαρακτηριστική του riffάρα και το κλασικό πλέον και απόλυτα επικό ρεφρέν του, το doomίζον “The Bruce”, τα καταιγιστικά “The Battle Of Flodden”, “The Truth” και “William Wallace (Braveheart)” , αλλά και το “The Ballad Of Mary”, μια μπαλάντα όπως μαρτυρά ο τίτλος που αναπάντεχα θετικά αναδεικνύει μια εντελώς διαφορετική πλευρά της φωνής του Chris σε μια φορτισμένη συναισθηματικά ερμηνεία μόνο με τα καθαρά του.
785 
