Είδος: Brutal Death Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 3 Νοεμβρίου 2023
Κανονικά θα έπρεπε να έχει ταμπελοποιηθεί ένα ολάκερο είδος μουσικής που θα ονομαζόταν “Suffocation metal”. 30 και κάτι χρονάκια που οι Αμερικανοί brutal death metallers επιδίδονται σε αυτό το ιδιαίτερο μόρφωμα στο οποίο κυριαρχεί η σκληρότητα παρέα με την τεχνική. Και σίγουρα μπάντες που έχουν κάνει κάποιο όνομα στο χώρο όπως οι Carnifex, οι Decapitated ή οι παλαιοί Whitechapel (καταλάβατε οι υποψιασμένοι), θα έπρεπε να ανήκουν σε αυτή τη συνομοταξία (στην οποία θα έπρεπε να ανήκουν και οι διάφοροι -ation εδώ που τα λέμε, Immolation, Incantation και πάει λέγοντας…). 9 album λοιπόν στην αξιοπρεπή πορεία τους και επιστρέφουν 6 χρονάκια μετά το αρκετά καλό “…Of The Dark Light” με το νέο “Hymns from the Apocrypha” οπότε για να δούμε τη δυναμική της μπάντας αυτή τη στιγμή.
Σαν πρώτο δεδομένο είναι ότι οι Suffocation δεν έχουν δείξει κανένα είδος μετάλλαξης. Επιμένουν στο σφοδρό και κατά βάση γρήγορο death το οποίο διακόπτεται συχνά-πυκνά από κοφτά riffs. Χείμαρρώδεις οι δομές των κομματιών, ελάχιστες “λαμαρινέ” μελωδίες και Hannemanικά – ωστόσο αρκετά μελωδικά, στα πλαίσια της μπάντας φυσικά – solos από τους Terrance Hobbs και Charlie Errigo, εντελώς τριγκαρισμένο blast από τον Derek Boyer (μπάσο) και το “τέρας” Eric Morotti (drums) και στην κορυφή ο νεοφερμένος Ricky Myers πηγαδήσιος, βορβορώδης και φυσικά χωρίς ούτε ένα δευτερόλεπτο “καθαρότητας”, ένας ερμηνευτής αντάξιος του Frank Mullen τον οποίον αντικατέστησε. Ο ήχος βοηθάει το υλικό του “Hymns from the Apocrypha” και αν και το άκουσμα είναι εκρηκτικό, όλα ακούγονται διαυγή (αλλιώς θα επικρατούσε σωστό χάος).
Αρκετά καλά κομμάτια όπως το “Seraphim Enslavement”, το ομότιτλο “Hymns from the Apocrypha” και το”Perpetual Deception” με τα γρήγορα tapa tupa στα (πολύ καλά) solo parts όπως επίσης και τα “Delusions of Mortality”, “Embrace the Suffering” και “Ignorant Deprivation” που κλείνει το album με βάναυσο τρόπο.
Οι λάτρεις της δαιδαλοσύνης (είμαι λεκτικός εφευρέτης αλλά μη βαράτε οι τυπικολάτρες), αυτοί που απολαμβάνουν το ξύλο χωρίς “χαριτωμενιές” και γενικώς αυτοί που χαρακτηρίζονται ως σαλταρισμένοι death μεταλλάδες, θα καραγουστάρουν. Οι υπόλοιποι μακριά, κάτι που ισχύει για το σύνολο της δισκογραφίας τους. Οι Suffocation δεν παράγουν ψυχαγωγική μουσική αλλά μάλλον δοκίμια ξύλου και εν δυνάμει soundtracks action ταινιών με αποθέωση σπλατεριάς. Τσεκάρεις και κρίνεις φίλε ακροατή.
Facebook: https://www.facebook.com/suffocation
Official website: https://www.suffocationofficial.com/
367 
