Το διήμερο 18 και 19 Μαρτίου ήταν αφιερωμένο στις δύο δεκαετίες της Sound Effect Records. Το label και δισκοπωλείο που έχει αγκαλιάσει τον underground ήχο, έφτιαξε μια γιορτή όπως ακριβώς έπρεπε να είναι, γεμάτη μουσική, χαμόγελα, αγκαλιές, εκπλήξεις αλλά και καινούργιες γνωριμίες. Εγώ βρέθηκα στο Gagarin τη Κυριακή 19 Μαρτίου και όταν τελείωσε η γιορτή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν: “Τις έχουμε ανάγκη αυτές τις βραδιές…”.
Την γιορτή άνοιξαν οι Widowpit λίγο μετά τις 19:30. Η προσέλευση του κόσμου ήταν λίγο απογοητευτική, αλλά το συγκρότημα δεν έδειχνε να πτοείται. Οι Widowpit έχοντας σαν βάση το heavy hard rock, καταφέρνουν να το συνδυάσουν με το doom, το garage αλλά και την ψυχεδέλεια. Θα σταθώ στο τελευταίο σημείο, καθώς υπήρξαν στιγμές που πέρα από τις ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες, τα drums μας θύμισαν μεγαλειώδεις στιγμές του Krautrock και ειδικότερα τους Can.
Η συνέχεια άνηκε στους Bastard Sword. H τριάδα έχοντας στην φαρέτρα της το φρέσκο “Bastard Sword I”, κατάφερε να μας κερδίσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Ανυπομονούσα να τους δω live γιατί τον δίσκο τον έχω στο repeat από τότε που κυκλοφόρησε και ήμουν περίεργος πως θα αποδώσουν live αυτή την Sabbathική ψυχεδέλεια. Το live set τους ήταν πέρα από κάθε προσδοκία που είχα. Οι Bastard Sword προσγειώθηκαν στο Gagarin με χρονοκάψουλα και μας έδωσαν τον αέρα και τον ήχο των early 70’s. Βαριά riff, ψυχεδέλεια, δεμένος και γεμάτος ήχος που δυσκολευόσουν να πιστέψεις ότι έβγαινε από μια τριάδα. Όταν τελείωσε το set δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω για αυτό που είδα. Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο live.
Αισίως έχουμε φτάσει λίγο μετά τις 21:00 και σειρά είχαν οι Gagulta. Η τετράδα πλέον πήρε την θέση της στην σκηνή και το μανιασμένο ανίερο sludge μας πήρε από τα μούτρα. Η προσθήκη του Γρηγόρη Κωνσταντάρα των Seer of the Void στο μπάσο, έδωσε κι άλλο όγκο στον ήχο του συγκροτήματος και μια ατμόσφαιρα η οποία απογείωσε τον καταιγισμό καθαριστικού θορύβου και τα απόκοσμα ουρλιαχτά. Σε μια προσωπική μου ανάρτηση είχα γράψει ότι οι Gagulta ήταν η πιο δυνατή (loud) συναυλία που είδα το 2022. Έχω μια εντύπωση ότι και για το 2023 το ίδιο θα πω.
Από το set των Gagulta βγήκαμε λαχανιασμένοι οπότε ήταν η ιδανική στιγμή να ακολουθήσουν οι Lotus Emperor. Το άναμμα ενός κεριού στο πάτωμα της σκηνής έδωσε την έναρξη για το ψυχεδελικό mantra των Lotus Emperor. Τόνοι reverb στα φωνητικά, ανατολίτικες μελωδίες στο μπάσο, ψυχεδελικές κιθάρες και drums στα όρια του tribal, μας χάρισαν ένα ταξίδι στην rock ψυχεδέλεια. Το μόνο που μας έλειψε από τον ήχο του συγκροτήματος ήταν ένα ακόμα πρίμο όργανο. Άλλη μία κιθάρα ή πλήκτρα θεωρώ ότι θα έδινε τεράστια ώθηση στον ήχο τους.
Η βραδιά τελείωσε με τους Automaton. Είμαι fan της μπάντας, δεν το έχω κρύψει καθόλου, αλλά εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια αντικειμενική πραγματικότητα. Οι Automaton είναι σπουδαία μπάντα και το αποδεικνύουν συνεχώς με την συνέπεια στον ήχο, τα ηχοτοπία που δημιουργούν στα concept τους και έχοντας άποψη χωρίς να είναι φλύαροι. Στην αρχή του set τους κάποια τεχνικά προβλήματα, τους δημιούργησαν μια μικρή αμηχανία αλλά πολύ γρήγορα κατάφεραν να τα ξεπεράσουν και βυθίστηκαν στο doom, psychedelic post-metal τους. Στο live της Κυριακής ξεχώρισα δύο σημεία. Ο drummer της μπάντας, κάπου στη μέση του set, με ιεροτελεστικές κινήσεις άφησε τα ακουστικά του πάνω στα τύμπανα, σηκώθηκε και με αργό βήμα πήρε θέση πίσω από το μικρόφωνο, όπου εκεί έσκισε τις χορδές του με χαλί την σκοτεινή ατμόσφαιρα που ξέρουν πολύ καλά να δημιουργούν οι Automaton. Το άλλο σημείο που ξεχώρισα ήταν το τελευταίο κομμάτι του set, το οποίο είναι καινούργιο και με μεγάλη μας χαρά είδαμε ότι δεν κατέβασαν καθόλου ρυθμούς. Βίαιο, σκοτεινό και με αισθητική που κλείνει το μάτι στο black metal. Οι Automaton μας καληνύχτισαν και εμείς είχαμε μείνει άφωνοι προσπαθώντας να χωνέψουμε όλο αυτό που ακούσαμε.
Κάποια στιγμή πέτυχα τον ιδιοκτήτη της Sound Effect Records, Γιάννη Ανδριόπουλο και σφίγγοντας του το χέρι του είπα ένα απλό “Ευχαριστούμε”. Ήταν μια σπουδαία γιορτή του underground ήχου και με πολύ χαμηλό εισιτήριο. Ίσως δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να γίνει ετήσιος θεσμός.
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
881 
