Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο στην κυκλοφορία των Βουλγάρων Rampart ήταν ο ισχυρισμός τους πως κυκλοφόρησαν μια metal opera στο ύφος των Savatage. Ουδέν αναληθέστερο από αυτό! Επίσης όσες φορές και αν άκουσα το “War Behest” δεν κατάφερα να εντοπίσω την progressive προσέγγιση στο true metal τους, όπως ανέφεραν οι ίδιοι στο δελτίο τύπου.
Το μεγάλο πρόβλημά τους θεωρώ πως είναι η Maria Doychinova (vocals) η οποία ακούγεται τόσο κουραστική όσο λίγες. Αστεία προφορά, ισχνές φωνητικές δυνατότητες και ένα κάτι στον τρόπο που τραγουδάει που σε κάνει να θες να τα σπάσεις όλα από τα νεύρα σου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το μειονέκτημά τους. Οι συνθέσεις δείχνουν να μην είναι δουλεμένες και τυγχάνουν έλλειψης έμπνευσης και δημιουργικότητας. Η παραγωγή μετριότατη με το ρυθμικό μέρος να θυμίζει σε σημεία ελληνικό επαρχιακό πανηγύρι.
Έπειτα από ένα demo, ένα ep και ένα ακόμη πλήρες album, oι Rampart επιμένουν να προσπαθούν να παίξουν παραδοσιακό heavy metal και αν υπάρχουν και κάποια -λίγα- σημεία που το επιτυγχάνουν (όπως στα “Roads to the Unknown” και “Storm Force”) η φωνή της Maria τα χαλάει όλα. Την υπόλοιπη σύνθεση της μπάντας συμπληρώνουν οι Vili Neshev (guitars), Svilen Ivanov (bass) και Peter Svetlinov (drums).
Μεγάλη απογοήτευση, ειδικά μετά την ανάγνωση του δελτίου τύπου που με είχε σχεδόν ενθουσιάσει και που τελικά δείχνει σα να μιλούσε για διαφορετική μπάντα από τους Rampart. Epic με το “στανιό”; Ευχαριστώ δεν θα πάρω.
614 
