Υπάρχει αυτή η έκφραση την οποία ποτέ δεν συμπάθησα και την οποία χρησιμοποιούσαν κατά περίπτωση οι διάφοροι σπορτκάστερς για να δώσουν έμφαση στο υψηλό ευρύτερο επίπεδο μιας ποδοσφαιρικής συνάντησης, την περιέγραφαν ως “γιορτή του ποδοσφαίρου”.
Να που έφτασε η στιγμή κατά την οποία στην προσπάθειά μου να δώσω μια περιεκτική και λακωνική πρόγευση των όσων ζήσαμε το πρώτο Σαββατόβραδο του Νοέμβρη, δεν μπορούσα να σκεφτώ οτιδήποτε πιο εύστοχο από αυτή την κλισέ φρασούλα.
Γιορτή του heavy metal λοιπόν, χωρίς τήρηση οποιωνδήποτε αναλογιών και κλιμάκων, σε όποιο μήκος και πλάτος της γης παρακολουθούσε κάποιος αυτές τις 4μιση ώρες, είμαι βέβαιος πως στο ίδιο συμπέρασμα θα κατέληγε. Και πώς να συμβούν διαφορετικά τα πράγματα όταν με ένα χαμηλού κόστους εισιτήριο έχεις την δυνατότητα να παρακολουθήσεις, σε ένα καινούργιο χώρο, μπροστά σε πολύ κόσμο, 3 τόσο σημαντικές μπάντες, οι δυο με τόσο μεγάλη ιστορία και δυναμική στο παρόν, ενώ η τρίτη έδειξε τόσο θετικά δείγματα στο ντεμπούτο της που γέννησε προσδοκίες για ένα ιδιαίτερα ευοίωνο μέλλον.
Οι Sunburst λοιπόν, εμφανίστηκαν πρώτη φορά στην Αθήνα, αν και οι περισσότεροι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα έχουν επισκεφθεί τις σκηνές της πρωτεύουσας ως μέλη σε άλλες μπάντες που συμμετέχουν, ή συμμετείχαν. Το άλμπουμ τους “Fragments Of Creation” που κυκλοφόρησε τέλη Φεβρουαρίου του έτους που αφήνουμε πίσω σε λίγο καιρό (πότε ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα;), αποτέλεσε μια δισκογραφική δουλειά prog/power metal υψηλών αξιώσεων, το οποίο έλαβε ευρείας αποδοχής και αναγνώρισης (για ντεμπούτο άλμπουμ).
Η τετράδα από την Λάρισα είχε στην διάθεσή της σκάρτα τρία τέταρτα της ώρας, τα οποία εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να μας δώσει μια πιστή πραγματικά αναπαραγωγή, 7 εκ των 10 κομματιών που εμπεριέχονται στο Fragments. Ο αρκετός κόσμος που υπήρχε ήδη στο Academy πριν την εμφάνισή τους έγινε πραγματικά πλήθος κάπου μετά το τρίτο τους κομμάτι (και με συνεχή ροή). Τι να γράψω τώρα για τον Βασίλη Γεωργίου (φωνητικά- Black Fate, Innosense, The Chronicles Project, πρώην Victims Reborn, πρώην Destiny Dawn/live), για τον Gus Drax (κιθάρα- Black Fate, Gus Drax, Paradox, Suicidal Angels, πρώην Biomechanical), τον Κώστα Μυλωνά (τύμπανα- Foray Between Ocean, Outloud, Paradox) και τον Nick Grey (μπάσο- Morphinject);
Τον Γεωργίου τον κυνηγά αυτή η “στάμπα” από την φάση με την αντικατάσταση του Roy Khan (πρώην Kamelot, πρώην Conception), όμως όσο κι αν ακούγεται πραγματικά σε πολλές στιγμές στα χρώματα του Khan, ο άνθρωπος έχει εντελώς δική του υπόσταση. Επαγγελματικά αλάνθαστος, όσο πρέπει επικοινωνιακός, απέδωσε, με απίστευτη πιστότητα αλλά και πάθος, ζωντανά υλικό που το λες και “καθαρά στουντιακό”. Ανατριχίλα και στα 40 λεπτά, τίποτε άλλο.
Δίπλα του ο Gus Drax. Ο άνθρωπος που τη μια στιγμή τσιμεντάριζε με Nevermorικά riff και την άλλη ζωγράφιζε ανεκτίμητους ηχητικούς “πίνακες” επάνω στην πολύχρωμη παλέτα της ταστιέρας του. Μια ορχήστρα μόνος του. Αλάνθαστος επίσης, παρά τις ουκ ολίγες φορές που επιδόθηκε σε headbanging. Μιλάμε για δίδυμο που σκοτώνει, από αυτά που βγαίνουν μια στις χίλιες.
Όχι ότι το δίδυμο στα ρυθμικά πήγαινε πίσω, μια και πρόκειται για ακόμη 2 αρίστους μουσικούς που υποστήριξαν με πληρότητα όλο το set. Ελπίζω πως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα δούμε την μπάντα αυτή να headlin-άρει μπροστά σε δικό της κοινό σε μεγάλες διοργανώσεις. Αυτό το ιδιαίτερα αναζωογονητικό ξεκίνημα ήρθε να μετριάσει η χλιαρή συνέχεια με την εμφάνιση των Marauder.
Sunburst setlist
Out Of The World
Dementia
Symbol Of Life
Forevermore
Remedy Of My Heart
Reincarnation
Break The Core
Ωριαίο set με τα 4 από τα 8 κομμάτια να έρχονται μέσα από το φετινό “Bullethead” (“Metal Warriors”, “Son Of Thunder”, “Dark Legions”, “The Fall”) και τα υπόλοιπα από το, θρυλικό πλέον, “1821” (“Free Like An Eagle”, “The Greek Revolution Begins”, “The Return Of The Warrior”) και το “Face The Mirror” (“Face The Mirror”). O ήχος τους είχε νομίζω κάτι παραπάνω σε όγκο από τις υπόλοιπες 2 μπάντες της βραδιάς, αλλά ήταν αρκετά πιο μουντός.
Για ακόμη μια φορά έχουμε αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο των Marauder, με τον Τάσο Κροκόδειλο (Spitfire, Blind Justice, Hybrid, Fire And Steel, πρώην Secret Illusion, πρώην Deified, πρώην X-Piral) αυτή την φορά να δίνει σάρκα και οστά στα φωνητικά των κομματιών των Αθηναίων epic/power metallers.
Το μόνο που δεν περίμενα να δω (και να ακούσω) το συγκεκριμένο βράδυ, ήταν να παρακολουθήσω μια τόσο καταξιωμένη στο ελληνικό κοινό μπάντα, να φωνάζει με την σκηνική της παρουσία “είμαστε απροβάριστοι”. Το όλο ζήτημα γινόταν πιο έντονο από το γεγονός πως έπαιξαν εμβόλιμα μεταξύ 2 σχημάτων ορισμού της καλοκουρδισμένης μπάντας.
Παρόλα αυτά, στα παλιά τους κομμάτια περάσαμε καλά (και πώς να μην είναι έτσι όταν με αυτά τα κομμάτια έχουμε μεγαλώσει). Αυτή η στυγνή προσέγγιση όμως που έχουν τα καινούργια τραγούδια στους Manowar, της μετά το “Warriors Of The World” εποχής, πραγματικά με αφήνει αδιάφορο. Ο Τάσος αδιαμφισβήτητα φωνάρα, κάλυψε με επιτυχία (και είχε και ρέστα) το εύρος των προκατόχων του, αν κι ως σκηνική παρουσία είχε κάτι που θα προσπαθήσω να το συνοψίσω στην φράση “υπερβολική οικειότητα σε σημείο που να μπορεί να παρεξηγηθεί κι ως πλήξη”.
Οι Marauder αποτελούν μια μπάντα που χαίρει της απολύτου αγάπης και εκτίμησής μου. Και γι’ αυτό γεύτηκα με πικρία αυτή τους την εμφάνιση. Όλα αυτά βέβαια πέρασαν στον απόηχο, όταν στην σκηνή τους διαδέχθηκαν οι πρωταγωνιστές της βραδιάς, οι Innerwish των Θύμιου Κρίκου, Μανώλη Τσίγκου, Γιώργου Εικοσιπεντάκη, Αντώνη Μαζαράκη, Φραγκίσκου Σαμοΐλη και Γιώργου Γεωργίου (κι όχι μόνο)…
Marauder setlist
Metal Warriors
Free Like An Eagle
Son Of Thunder
Face The Mirror
Dark Legions
The Greek Revolution Begins
The Return Of The Warrior
The Fall
Μεγάλη βραδιά, για την μπάντα, το κοινό, για ολόκληρο το ελληνικό heavy metal. Δίσκος ορόσημο για την πορεία της μπάντας ο φετινός ομότιτλος, χρονιά σταθμός το 2016. Όλα αυτά ενσαρκώθηκαν στην ανταπόκριση και την αγάπη του κοινού που κατέκλυσε το Academy, στην απόδοση και το πάθος που έδειξε η μπάντα στην σκηνή. Συγκίνηση, μεράκι, αλλά και ικανότατοι μουσικοί με υλικό που φυσάει. Μαζί τους εμφανίστηκαν σε κάποια κομμάτια του καινούργιου άλμπουμ και οι Voice Box, η μοντέρνα χορωδία που υποστήριξε τις σχετικές ανάγκες το γκρουπ, με ιδιαίτερα επιτυχή και εντυπωσιακό τρόπο.
Για δυο γεμάτες (και βάλε) ώρες, ο ένας ύμνος διαδεχόταν τον άλλο. Το setlist φωτιά. Από τα παλιά τους μέχρι τα νεώτερα κομμάτια, υπήρχε μια μαγική ομοιομορφία υπό τα άψογα φωνητικά του Εικοσιπεντάκη. Η φωνή του Γιώργου θύμιζε λαμπάτο ενισχυτή, που όσο ζεσταινόταν στο πέρασμα της ώρας απέδιδε πιο ζεστά, χωρίς να δείξει ίχνος κούρασης, παρά το γιγάντιο set.
Το ηγετικό κιθαριστικό δίδυμο των Κρίκου/Τσίγκου μας πήρε τα μυαλά. Ο πολύ καλός ήχος στις κιθάρες συνετέλεσε ακόμη περισσότερο στο να απολαύσουμε τα riff και τα πανέμορφα μελωδικά σόλο των κυρίων. Αυτό όμως που πήγε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα ήταν η ψυχή και η ενέργεια που έβγαλαν. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ξεσήκωναν το κοινό, έλεγαν ατάκες, μοίραζαν χαμόγελα, ζούσαν την κάθε στιγμή.
Το μόνιμο χαμόγελο που ήταν “κολλημένο” στο πρόσωπο του Μαζαράκη (μπάσο), καθώς και τα χιλιόμετρα που έγραψε επάνω στην σκηνή δείχνουν πως κι αυτός δεν το ευχαριστήθηκε λιγότερο, ενώ λίγο πίσω του, στο κέντρο της σκηνής, ο Φραγκίσκος έχανε λίτρα ιδρώτα ως συνέπεια του ρυθμικού μεγαθηρίου που έχτιζε με τον προαναφερόμενο κύριο (δεν έλειψε κάποια στιγμή και το σύνθημα “είναι τρελός ο καραφλός” για πάρτη του). Ο Γιώργος Γεωργίου αποτελεί την ήρεμη δύναμη της μπάντας, ακέραιος κι εκείνος στον ρόλο του πίσω από τα μαύρα γυαλιά του.
Τι έχασε όποιος δεν παραβρέθηκε στο live αυτό; Καταρχήν, έχασε την ευκαιρία να ακούσει τα μεγαλύτερα κομμάτια της μπάντας βελτιωμένα στα σημεία και με την ηχητική σφραγίδα του Εικοσιπεντάκη που δίνει ένα αποτέλεσμα, ας μου επιτραπεί, ακόμη πιο ιδιαίτερο απ’ ότι τα έχουμε γνωρίσει ως τώρα. Έχασε την ευκαιρία να ακούσει τα κομμάτια του “Innerwish” με την υποστήριξη των Voice Box, που έφερε ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα, άκρως εντυπωσιακό. Χαρακτηριστική η εκτέλεση του “Rain Of A Thousand Years” η οποία επισφράγισε σε όλους μας την σιγουριά πως μπροστά μας είχαμε τους καλύτερους Innerwish που έχουν υπάρξει ως σήμερα, αλλά και τον “καημό” πως είναι μια μπάντα που πρέπει πάση θυσία να ακουστεί στον πλανήτη.
Προσωπικά ευχαριστήθηκα που άκουσα (έτσι όπως το άκουσα) το “Carry Your Cross”, από το ντεμπούτο τους “Waiting For The Dawn” (1998), από το οποίο φυσικά έρχεται και το “Ready For Attack” με το οποίο έκλεισαν, αλλά και τα “Needles In My Mind” (το απόλυτο “χιτ” του νέου δίσκου), το επίσης καινούργιο “Modern Babylon”, το “Feel The Magic”, πραγματικά είναι ανούσιο να προσπαθώ να επισημάνω highlights αφού η βραδιά υπήρξε ορισμός της, χωρίς κακές (ούτε μέτριες) στιγμές, εμφάνισης.
Τα προσωπικά μου συγχαρητήρια στο σχήμα γι’ αυτή την πολύ ιδιαίτερη εμπειρία που μας χάρισαν, αλλά και για το γεγονός πως κάνουν κάτι που το έχουμε ανάγκη αυτή την στιγμή, μας δείχνουν πως υπάρχουν άνθρωποι σε αυτήν εδώ την χώρα που κοπιάζουν και πάνε μπροστά, δημιουργούν, ονειρεύονται, ζουν κι ελπίζουν, όχι αιθεροβατώντας, χωρίς να έχουν ανάγκη τα ρουσφέτια, χωρίς να επιδεικνύουν μιζέρια και γκρίνια επειδή αυτά έχουν γίνει must της εποχή μας, χωρίς να σταματούν να “παράγουν” τέχνη και να προάγουν ήθος, να γίνονται καλύτεροι, και φυσικά μπράβο και σε όλους εσάς που με την παρουσία σας επιβραβεύσατε αυτήν την προσπάθεια χρόνων των ανθρώπων αυτών. Yes, we felt the magic…
Innerwish setlist
Machines Of Fear
Eye Of The Storm
Chosen One
Dancer Of The Storm
Modern Babylon
Travelers In Time
Carry Your Cross
Sirens
Rain Of A Thousand Years
Broken
Feel The Magic
Midnight Call
Burning Desires
If I Could Turn Back Time
Silent Faces
Needles In My Mind
Never Let You Down
Kingdom Of Our Prime
Tame The Seven Seas
Waiting For The Dawn
Inner Strength
Ready For Attack
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
616 
