Είχα καλό προαίσθημα γι’ αυτήν εδώ την δισκογραφική επιστροφή.
Σε αυτό φυσικά συνέβαλε και η αξιοπρεπέστατη εμφάνισή τους στην χώρα μας, στην σκηνή του Rock You To Hell fest. Ακόμη και χωρίς τον Floyd Rose στην κιθάρα, κατάφεραν να μεταφέρουν ικανοποιητικά τον “αέρα” των μόλις 2 άλμπουμ που είχαν στο ενεργητικό τους. Άλλωστε είχαν μαζί τους κι έναν Kendall Bechtel (πρώην Fifth Angel) να βοηθά σημαντικά.
Είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση όμως να μπαίνεις ως Q5 ξανά στο στούντιο, μετά από 32 ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του μνημειώδους “Steel The Light” (ή 30 μετά από το μέτριο “When The Mirror Cracks”…) και να προσπαθείς να πιάσεις εκείνο το τραίνο. Μάλιστα χωρίς τον Floyd Rose, αλλά ούτε και τον Kendall Bechtel! Το δισκάκι δεν είναι άσχημο, απλά ρηχό, με λίγες διάσπαρτες καλές ιδέες κι ενώ με ένα άλλο όνομα μπορεί να το χώνευες καλύτερα, σκορπάει τις προσδοκίες αυτού που έχει εστιάσει στο γιγαντιαίο Q5 που μοστράρει στο εξώφυλλο.
Το χειρότερο όλων όμως είναι η έντονη μυρωδιά από AC/DC που φέρει, ιδιαίτερα με το εναρκτήριο λάκτισμα το οποίο σημαίνει το “We Came Here To Rock”, αλλά και στη μεγαλύτερη ροή της δουλειάς. Τα φωνητικά του Jonathan Scott K. αποτελούν τον πιο σταθερό συνδετικό κρίκο με τον γνώριμο τους ήχο της δεκαετίας του 80. Υπάρχει κι εκείνο το ομότιτλο “New World Order”, στο οποίο ο δίσκος σηκώνει κεφάλι προς τον τρόπο που έγραφαν τα κομμάτια τότε, χωρίς όμως να καταφέρνει να κάνει την διαφορά. Υπάρχει κι ένα κομμάτι με σαφή κι άμεση αναφορά στους Έλληνες οπαδούς με τίτλο “One Night In Hellas”, αδιάφορο από κάθε άλλη πλευρά.
Η δυνατή παραγωγή αφήνει την δουλειά των Evan Sheeley και Jeffrey McCormack να ακούγεται “ανάγλυφη”, ενώ οι κιθάρες των Rick Pierce και Dennis Turner ακούγονται old school, ίσως και περισσότερο από όσο έπρεπε. Νομίζω πως οι Q5 με την κυκλοφορία του “New World Order” καταφέρνουν να χτυπήσουν την χρυσή μετριότητα, αφού πρόκειται συνολικά για ένα εύπεπτο άλμπουμ 14 κομματιών με έντονο γκρουβ, καλή παραγωγή, κλασικά hard rock φωνητικά μεταξύ Ac/Dc και Krokus, αλλά μέχρι εκεί. Η απουσία μεγάλων κομματιών με προσωπικότητα και το στίγμα της μπάντας είναι παραπάνω από αισθητή.
Για όσους δεν έχουν ανακαλύψει τους Nightshade, την συνέχεια κατά κάποιο τρόπο των Q5 μετά την διάλυση τους, ας κατευθυνθούν προς τα εκεί πριν τσεκάρουν το δισκάκι αυτό, αφού έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να βρουν αυτό για το οποίο ψάχνουν.
Q5 2016:
Jonathan Scott K.: Vocals, Backgr. Vocals
Rick Pierce: Lead Guitars, Rhythm Guitars
Dennis Turner: Rhythm Guitars, Lead Guitars, Backgr. Vocals
Evan Sheeley: Bass Guitar, Backgr. Vocals
Jeffrey Mccormack: Drums And Percussion, Backgr. Vocals
646 
