Ίσως σε αρκετούς η ταμπέλα ορχηστρικό προοδευτικό μέταλ να φαντάζει κάπως… κουραστική, αυτοί εδώ οι 4 μεξικανοί όμως καταφέρνουν να ηχογραφήσουν μια δουλειά που περιέχει όλα αυτά τα γνώριμα στοιχεία που ελκύουν τους απανταχού θαυμαστές του ήχου ανά τον πλανήτη, χωρίς να γίνουν εξοντωτικά φλύαροι.
Καλά, μην κοροϊδευόμαστε κιόλας, το “Dodecaedro” δεν απευθύνεται ακόμη και στον ακροατή του οποίου το πιο “σύνθετο” άκουσμα φτάνει μέχρι τους Ac/Dc. Προϋποθέτει μια σχετική προϋπηρεσία και αγάπη για τις μελωδικές κιθάρες που αρπίζουν επάνω σε πολύ συχνά εναλλασσόμενα riff, ρυθμικά μέρη που αν ήταν βηματοδότης θα οδηγούσαν σε κολπική μαρμαρυγή, πλήκτρα που άλλοτε συνοδεύουν και άλλοτε τα σπρώχνουν όλα τα υπόλοιπα στην άκρη.
Παρότι το tracklist μας ενημερώνει ότι η δουλειά περιέχει 9 κομμάτια, στην ουσία τα μισά είναι θεματικά ιντερλούδια- εισαγωγές. Το ταξίδι ξεκινά με ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, το “Babel”. Έντονα ethnic ηχοχρώματα, τύμπανα που σε μεταφέρουν στον χάρτη σε πιο νότια κλίματα, ιδιαίτερα βαρύ rhythm section και φυσικά μια σχετικά μεγάλη σε διάρκεια σύνθεση.
Το “Fu” διχάζει ανάμεσα στην ψυχεδέλεια και την διαστροφική ευφυΐα, ενώ το “Inside The Whale” κάνουν πιο έντονα την παρουσία τους progressive fusion και jazz στοιχεία με ένα πανέμορφο και δυναμικό riff στην καρδιά του. Το “Detritus” ξεκινά με ένα πολύ σκληρό riffing και την μελωδία να καταλαμβάνει χώρο προοδευτικά. Το άλμπουμ κλείνει το ομότιτλο κομμάτι με έναν τρόπο κινηματογραφικό, παράξενο.
Σίγουρα από τα άλμπουμ που η δυσθεώρητη ποιότητα των συνθέσεων, η υψηλότατη παιχτική ικανότητα των μουσικών και η ισορροπημένη καθαρότητα της παραγωγής σε καθιστούν υπεύθυνο αν μετά από αυτή την ανάγνωση δεν του δώσεις μια ευκαιρία.
817 
