Είδος: Melodic metalcore
Εταιρεία: Solid State Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Σεπτεμβρίου 2022
Έτσι όπως σας έχω κόψει, αγαπητό αναγνωστικό κοινό του Rockway, δεν είστε από τα άτομα που θα αναρωτιούνταν «Ποιο να είναι, άραγε, το metalcore album του 2022;» Όμως, για αυτό είμαστε εμείς εδώ. Θέτουμε τα ερωτήματα που δεν ξέρατε ακόμα ότι σας απασχολούν. Δεν σας ταΐζουμε rock/metal κουτσομπολιό, δεν σας ψαρεύουμε με clickbaits και δεν κεφαλαιοποιούμε τον social media troll χαβαλέ, αλλά σας φέρνουμε αντιμέτωπες/ους με προκλήσεις· και για αυτό μας αγαπάτε.
Ελάτε, λοιπόν, να μιλήσουμε λίγο στα γρήγορα για το metalcore album της χρονιάς, που δεν είναι άλλο από τη νέα κυκλοφορία των The Devil Wears Prada (#lame_name). Το όγδοο full-length που έβγαλε φέτος το σεξτέτο από το Οχάιο έχει ήδη αποσπάσει άριστες κριτικές από τον μουσικό Τύπο και έχει εξιτάρει όσο λίγες φετινές κυκλοφορίες το κοινό που λαχταρά πιο μοντέρνα, σκληρά ακούσματα. Τι λέμε, όμως, στο Rockway; Είναι έτσι τα πράγματα ή πρόκειται για τεχνητό ενθουσιασμό που θα ξεφουσκώσει;
Προσωπικά, δεν ψάχνομαι ιδιαιτέρως με το genre. Η τελευταία metalcore δουλειά που με ιντρίγκαρε σοβαρά ήταν το “Holy Hell” των Architects. Ωστόσο, πάντα έχω διάθεση για αξιόλογη μουσική, από όπου κι αν προέρχεται. Και ομολογώ πως το “Color Decay” πέτυχε μεμιάς να μου τραβήξει την προσοχή.
Για ποιον λόγο, ρωτάτε; Να σας πω. Καταρχάς, και τα 12 tracks συγκροτούν μια πολύ ενδιαφέρουσα και ομαλή διαδρομή που δεν κουράζει καθόλου (σε αυτό βοηθά και η συνολική διάρκεια των 45 περίπου λεπτών) και είναι πολύ καλά μελετημένο το πού-μπαίνει-τι, καθώς και οι κάθε είδους διακυμάνσεις και εναλλαγές.
Το μπουκάρισμα με το “Exhibition” σε αρπάζει από τα μούτρα, δίνει το στίγμα για τον χαρακτήρα όλου του album και σου ανοίγει την όρεξη. Η συνέχεια διαθέτει το γνώρισμα –την αρετή, αν προτιμάτε– του απρόβλεπτου. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκάσει μετά. Θα είναι μια ηχητική βόμβα με καλογραμμένα, δυναμικά riffs, πωρωτικό drumming, ουρλιαχτά και catchy hooks ή breakdowns για κλοτσοπατινάδα, όπως τα “Watchtower” και “Time”; Θα είναι μια πιο χαλαρή σύνθεση, με pop ή electro ροπές, που θα αποσυμπιέσει την ένταση, αλλά και θα φορτίσει συναισθηματικά, σαν τα “Broken” και “Fire”; Ή θα είναι ένα τραγούδι σύγχρονου μελωδικού metalcore που θα παίζει με τις post hardcore καταβολές της μπάντας και θα περιέχει ένα κουπλέ, ένα ρεφρέν ή μια κιθαριστική μελωδία που θα κάνει κατάληψη στο μυαλό σου, όπως τα “Salt” και “Sacrifice”;
Επιπλέον, τα μέλη των TDWP μοιάζουν να είναι σε διαολεμένη φόρμα. Πλέον έχουν την εμπειρία να παίξουν ακριβώς τις νότες που χρειάζεται και με τέτοιον τρόπο ώστε να δίνεται η εντύπωση πως τίποτα δεν περισσεύει. Κάθε ερμηνεία και κάθε εκτέλεση βρίθει από diversity. Οι πιο plus size στιγμές δεν έχουν ανάγκη να «στεγνώσουν», ενώ οι πιο petite φάσεις ό,τι χάνουν σε διαστάσεις τυπικές για τα μεγάλα runways το αναπληρώνουν με την commercial χάρη τους. Όλα τα παραπάνω τα αναδεικνύει υποδειγματικά η επαγγελματική μείξη και παραγωγή, αλλά ταυτόχρονα τα συμπληρώνει με έναν σκασμό πετυχημένων production tricks που κάνουν τη διαφορά (επιτρέψτε μου την αλληγορία) ανάμεσα στο model material και στο απλά όμορφο της διπλανής πόρτας.
Το “Color Decay” θα είναι μέσα στις κυκλοφορίες που θα ξεχωρίσουν φέτος και θα αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα μπροστά για τους TDWP, παρότι ήδη δρέπουν τους καρπούς της αναγνώρισης και της δημοφιλίας. Οι fans του είδους θα βρουν το album που ενδέχεται να μονοπωλήσει τα ακούσματά τους σε βαθμό μονομανίας. Ωστόσο –και εδώ έγκειται η διαφαινόμενη επιτυχία του “Color Decay”– ακόμα και τα λιγότερο φιλικά προσκείμενα στο genre άτομα θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν ότι τούτος ο δίσκος δεν είναι σαν αυτούς που γέννησαν και έθρεψαν την αμφιθυμία τους προς τον metalcore ήχο.
Official Site: https://tdwpband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/tdwp
Instagram: https://www.instagram.com/tdwpband/
517 
