Είδος: Cinematic Fuzz Rock
Δισκογραφική: Rise Above Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 10 Μαΐου 2024
Θα ακούς Uncle Acid, όμως την ίδια στιγμή θα αισθάνεσαι ότι ακούς κάτι άλλο, καθώς αυτό το παράδοξο θα βιώνεις καθόλη τη διάρκεια της ακρόασης του καινούργιου δίσκου, των Ιταλοθρεμμένων ηχητικά και αισθητικά εν προκειμένη, Βρετανών με έδρα το Campridge. Ενώ ταυτόχρονα θα αποκτάς ενεργό ρόλο στην πλοκή της ταινίας που θα διαδραματίζεται με τις ρίζες της να βρίσκονται στον Poliziotteschi (crime) and Giallo (horror) Ιταλικό κινηματογράφο.
Όλο το συγκρότημα είναι άξιο συγχαρητηρίων, με standing ovation μη σου πω, και πολύ περισσότερο ο Kevin Starr σαν ηθικός αυτουργός πίσω από τη δημιουργία αυτού του ανυπέρβλητου θεματικού έργου που συνέλαβε, όπως επίσης και για το γεγονός ότι κατάφερε να συμπεριλάβει στον δίσκο τη συμμετοχή των σπουδαίων ηθοποιών Franco Nero και της Edvige Fenech μεταξύ άλλων, προσδίδοντας μια ταινία γνησιότητας σε αυτή του τη μεγαλόπνοη προσπάθεια.
Η ιστορία του Starr επικεντρώνεται στη διαφθορά και στην εκδίκηση, ενός ηθικά χρεοκοπημένου επιχειρηματία που εμπλέκεται σε μία συνωμοσία εξαπάτησης και δολοφονίας από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης που ο ίδιος “κακοποιεί”. Το concept είναι αρκετά συμπαγές και το μουσικό υπόβαθρο είναι αυθεντικό λες και προέρχεται από την δεκαετία του 70’.
Για καλή μου τύχη, οι ελάχιστες γνώσεις στην Ιταλική με βοήθησαν σημαντικά αφενός να τα εξασκήσω βγάζοντας τα από το φέρετρο που τα έχω καταχωνιάσει χρόνια τώρα και αφετέρου να μπω στο πετσί του ρόλου και της υπόθεσης. Σε καμία των περιπτώσεων δεν σε αποτρέπει το γεγονός του να μη γνωρίζεις τη γλώσσα καθώς η διεθνής γλώσσα της μουσικής από μόνη της σε προσκαλεί στην αγκαλιά της.
Οι συνθέσεις που απαρτίζουν τον δίσκο μπορούν να χωριστούν σε τρεις ενότητες, αρχικά με τα voice over κομμάτια να προωθούν την πλοκή, τα ορχηστρικά να είναι υπεύθυνα για το στήσιμο του σκηνικού, ενώ τα αμιγώς Psych Rock τονίζουν περισσότερο τη συγκεκριμένη διάθεση και το κίνητρο.
Θα μπορούσε κάλλιστα στους συντελεστές της υποθετικής ταινίας να υπάρχουν τα ονόματα των Enio Moricone, Angelo Badalamenti, δεδομένου ότι η μουσική από μόνη της παραπέμπει στον Ιταλικό κινηματογράφο και σε συνθέτες όπως οι Riz Ortolani, Nino Rota and Stelvio Cipriani.
Κρατήστε τα λόγια μου κι σημειώστε τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πως δεν θα ακούσουμε κομμάτια ζωντανά μεμονωμένα στην επερχόμενη περιοδεία. Αν όχι στο επόμενο, τότε σε κάποια από τις επόμενες εκδόσεις του Roadburn θα το παρουσιάζουν στην ολότητα του στα πλαίσια ενός commissioned show με το απαραίτητο σκηνικό να έχει στηθεί και με τα πιο ταιριαστά βίντεο να το πλαισιώνουν.
Κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχαν κάνει οι Goblin παίζοντας ζωντανά τα soundtrack των “Suspiria” και “Dawn of The Dead” που αποτέλεσαν once in a lifetime οπτικοακουστική εμπειρία.
Τα 78 λεπτά που διαρκεί η “Μπλε Ώρα” προσφέρουν μία συναρπαστική εμπειρία ακρόασης που σε καθηλώνει καθώς και μία φιλόδοξη καλλιτεχνική δήλωση από πλευράς συγκροτήματος κάνοντας βουτιά στην έβδομη τέχνη περιπλέκοντας καταστάσεις.
Υπήρξαν στιγμές που οι στιχομυθίες στην Ιταλική γλώσσα έφεραν κατά νου το εξίσου μοναδικό concept των Ιταλών Time Machine “Act II:Galileo”, όχι λόγω της συγγένειας στον ήχο, καθότι έπαιζαν Prog Metal, παρά για την όλη ατμόσφαιρα που επικρατούσε και εκεί όπως και εδώ.
Σίγουρα προοδευτική δουλειά σε όλο της το είναι, και από πλευρά σύλληψης της ιδέας αλλά και από πλευράς εκτέλεσης αυτής, με την τετράδα να αποτίει φόρο τιμής στον Ιταλικό κινηματογράφο και στους εικαστικούς της αλλά και στην γενέτειρα της, με τη μουσική κληρονομιά των Pink Floyd να είναι διάσπαρτη και μαεστρικά εμβόλιμη στον δίσκο, αφήνοντας τις απαιτούμενες σταγόνες ψυχεδέλειας όπου και οπότε χρειάζεται.
Οι Uncle Acid αποτελούν από τους κορυφαίους προμηθευτές occult rock της εποχής μας, καταφέρνοντας να συνδυάσουν την κατάλληλη lo fi παραγωγή, με λαμπερά φάλτσα φωνητικά με αρκετά 70s ψήγματα τρόμου και μυστηρίου αναγκάζοντας ακόμα και τους Electric Wizard να κοκκινίσουν από τη ζήλεια, για να μην πω σκάσουν και φανώ εμπαθής.
Το κουαρτέτο επιστρέφει ελαφρώς μεταλλαγμένο σε ένα synth-ετικό και Fuzz oriented σκηνικό, κάνοντας τη δική του δήλωση για το υπό μία έννοια Post Rock, με την ειδοποιό διαφορά ότι αν και ως είθισται, η μουσική γεννάει ατμόσφαιρες, εδώ πρωτοτυπούν και οι ατμόσφαιρες γεννούν μουσική…και τι μουσική…!!!
Facebook: https://www.facebook.com/uncleacid
619 
