Είδος: Grunge ‘n’ Roll
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Φεβρουαρίου 2024
Ξέρω τι σκεφτόσουν χθες το βράδυ όσο έπινες την μπίρα σου (ακούγεται λίγο creepy, το ξέρω, δεν χρειάζονται περιοριστικά μέτρα). Έχουν υπάρξει τόσοι θεοί/θεές από δω κι από κει για ό,τι μπορείς να φανταστείς. Θεοί για τα ποτάμια, για τους κεραυνούς, προστάτες του τάδε και του δείνα. Για την μπίρα, που τόσο απλόχερα χαρίζει την ευτυχία στους πιστούς της, δεν υπήρχε κάτι;
Φυσικά και υπήρχε, υπήρχε και φυσικά (όπως έλεγε και ο Μάκης Παπασημακόπουλος ως Μακ Πάπας στο ραδιοφωνικό Fight Club πριν αρκετά χρόνια). Το όνομά της Ninkasi και τη συναντάμε κάπου στην Μεσοποταμία τα παλιά τα χρόνια, που οι άνθρωποι πίνανε μπίρα από το λάστιχο και δεν πάθανε και τίποτα, οι γειτονιές μυρίζανε λουκάνικα και άλλα γραφικά.
Ninkasi όμως είναι και το όνομα της Αθηναϊκής μπάντας που την 1η Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε το παρθενικό της ομότιτλο άλμπουμ, και θα μας το παρουσιάσει το Σάββατο 16 Μαρτίου στην αρένα του An Club.
Την αρχή κάνει το “Bad Trip”, που με ένα πολύ ωραίο ριφ και δυνατά ντραμς σε βάζει κατευθείαν στο κόλπο, ενώ τα “Tough Times” και “No Laughs” που ακολουθούν (μαζί με τις περισσότερες συνθέσεις του LP) δικαιώνουν την μπάντα που προσδιορίζει τον ήχο της ως grunge ‘n’ roll, καθώς ένταση, ταχύτητα αλλά και το γρέζι των γυναικείων φωνητικών πανκίζουν έντονα.
Το “Serenade for the Pain” είναι από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν, ειδικα για το πολύ ωραίο ρεφρέν του που σου κολλάει με την πρώτη. Μαζί με το “All my Love” και τα ξεσηκωτικά “Hey Ho” και “Be Mine” που έρχονται λίγο αργότερα, αποτελούν τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου, κατά την ταπεινή άποψη του γραφόντα. Το ντεμπούτο των Ninkasi κλείνει γύρω στο σαραντάλεπτο με το όμορφο, dream popίστικο “The Underdog”.
Ωραία πρώτη δουλεια, με ιδέες που προδιαθέτουν για ακόμα καλύτερη συνέχεια όταν η μπάντα “σφίξει” κι άλλο. Στα αρνητικά, θα πείραζα λίγο την σειρά των κομματιών και θεωρώ πως το album cover παραπέμπει περισσότερο σε EP, χωρίς όμως να είναι άσχημο. Κατά τα άλλα, ο δίσκος είναι γεμάτος ενέργεια η οποία περιμένω να μεταφερθεί (ή ακόμα καλύτερα να πολλαπλασιαστεί, όπως –πρέπει να- συμβαίνει σε αυτές τις εκφάνσεις του ροκενρόλ) και στην σκηνή του αγαπημένου υπογείου της Σολωμού.
https://www.facebook.com/ninkasitheband
300 
