Powerwolf, GloryHammer (29/11/2019) Piraeus 117 Academy club

 Τί να πρωτογράψει κανείς για αυτή την βραδιά. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο στο μυαλό των συντακτών, σπάνε το κεφάλι τους να βρουν κάτι να ξεκινήσουν, εδώ δεν ξέρω ποιο να πιάσω και ποιο να αφήσω καθώς πράγματα που δεν περίμενα συνέβησαν, ενώ άλλα που τα προσδοκούσα διαφορετικά… δεν. Ας ξεκινήσω με τα τελευταία.

Έχει προηγηθεί ανακοίνωση πως οι πόρτες θα ανοίξουν στις 20:00. Έχεις κάνει τα κουμάντα σου κι έχεις φτάσει έξω από τον συναυλιακό χώρο στις 19:10. Εκεί συναντάς ήδη μια ουρά που φτάνει και ξεπερνά την γωνιά του οικοδομικού τετραγώνου. Πηγαίνεις στο τέλος και υπομονετικά περιμένεις να ξεκινήσει κάποια στιγμή η είσοδος του κοινού. Μάταια όμως. Αντί αυτού, ένας υπάλληλος της διοργανώτριας φώναζε ανά διαστήματα (και σε όσους τον άκουγαν) να περάσουν πχ όσοι έχουν vouchers (άσχετα αν είχαν καταφθάσει μια ώρα μετά από όσους περίμεναν στην σειρά), ή όσοι είχαν εκτυπωμένο εισιτήριο (επίσης αδιάφορο τους ήταν αν καταργούσαν την σειρά προτεραιότητας).

Σε όλη αυτή την παρωδεία, είχαμε και τους κλασικούς ελληναράδες που δεν έμπαιναν στην σειρά τους και έστριβαν κατευθείαν για την πόρτα, εκμεταλλεύομενοι το χάος που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι οι υπάλληλοι της διοργανώτριας. Αυτογκολ από τα αποδυτήρια (αν υπάρχει αυτή η έκφραση) και το αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του κοινού να χάσει αν όχι όλο, σεβαστό μέρος της εμφάνισης των GloryHammer που άνοιγαν την βραδιά.



Προσωπικά, αν και στην ουρά 80 λεπτά πριν την ώρα που είχε ανακοινωθεί πως θα έβγαιναν στην σκηνή, μπήκα στον χώρο ενώ τελείωναν το 4ο κομμάτι του set τους, ενώ είχα αφήσει πίσω μου να περιμένει στην ουρά πάρα πολύ ακόμη κόσμο.

Εντός πλέον, τα πράγματα ήταν … περίεργα. Με μέσο όρο ηλικίας τα 17, βρέθηκα μπροστά σε ένα κοινό που έδειχνε να γνωρίζει να κομμάτια και να ήρθε όχι τυχαία από νωρίς. Επάνω στην σκηνή, οι Βρετανοί Gloryhammer έδειχναν να απολαμβάνουν το απόγευμά τους στην Ελλάδα, με το Academy να γεμίζει ραγδαία, χωρίς όμως πιθανότατα να έχουν καταλάβει πόσο κακό ήχο έβγαζαν στο κοινό.



Τα σκεπασμένα σκηνικά των headliners τους ανάγκαζαν να κινούνται περιορισμένοι στο μπροστά μέρος της σκηνής, φορώντας αστείες στολές και παρουσιάζοντας ένα δυστυχώς όχι τόσο πετυχημένα αστείο show μεταξύ των κομματιών.

Οι ίδιοι αυτοαποκαλούν την μουσική τους Interdimensional Space Metal, αυτό που πραγματικά παίζουν είναι πολύ μελωδικό power metal, σε σημεία συμφωνικό, με πολλά προηχογραφημένα μέρη και πειραγμένα φωνητικά. Έχουν υιοθετήσει science fantasy θεματολογία με ψευτοεπικό χαρακτήρα κι έχουν σαρώσει στο target group των πιτσιρικάδων που βλέπεις να ξημερώνονται με κάποιο rpg (καθόλου κακό αυτό).



Αν αφαιρέσεις όλο αυτό το επιτηδευμένο περιτύλιγμα, λίγα πράγματα μένουν να βρει κανείς “μουσικά”. Σίγουρα έχουν κάποιες καλές ιδέες (πχ “Masters of the Galaxy”), αλλά σύντομα αντιλαμβάνεσαι πως τις επαναλαμβάνουν.

Οι Gloryhammer είχαν το κοινό τους ανάμεσα σε όσους βρέθηκαν στο Academy και δεν είναι τυχαίο ίσως το ότι έβλεπες τόσα πολλά t shirt των Sabaton.



Gloryhammer setlist:
The Siege of Dunkeld (In Hoots We Trust)
Gloryhammer
Angus McFife
The Land of Unicorns
Questlords of Inverness, Ride to the Galactic Fortress!
The Hollywood Hootsman – video link
Goblin King of the Darkstorm Galaxy – video link
Hootsforce – video link
Masters of the Galaxy – video link
Universe on Fire
The Unicorn Invasion of Dundee



Οι Γερμανοί Powerwolf εμφανίστηκαν στην σκηνή του Academy αφού πρώτα ετοιμάστηκε ο εξοπλισμός και τα σκηνικά που έφεραν μαζί. Αυτό που ακολούθησε μετέτρεψε το status μιας μπάντας που είχα στο μυαλό μου ως μια απλά οκ μπάντα, σε ένα από τα συναυλιακά γεγονότα της χρονιάς.

Κι αυτό δεν οφείλεται τόσο στις κομματάρες τους (ομολογουμένως συναυλιακά αποκτούσαν άλλη χάρη), ή στις παικτικές τους δυνατότητες (καλοί ήτνα όλοι τους) όσο στην μοναδική χημεία που απέκτησαν με το κοινό και το ξέφρενο πάρτυ που έστησαν στις σχεδόν δυο ώρες που κράτησε η εμφάνισή τους.



Δεν υπερβάλλω όταν γράφω πως το κοινό είχε γίνει υποχείριο στις υποδείξεις των Attila Dorn (φωνητικά) και Falk Maria Schlegel (πλήκτρα), υπακούοντας πειθήνια σε όλες τις υποδείξεις, σε βαθμό που εξέπληξε ολοφάνερα και τους ίδιους. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που μια χιλιάδα κοινού κρατούσε εντυπωσιακά “δεύτερα”, ενώ δεν ήταν και λίγα τα διαδραστικά “παιχνίδια” του Dorn με τους θεατές (σε σημείο που εμένα προσωπικά τουλάχιστον, να κουράσει προς το τέλος).

Ο ήχος ήταν κλάσεις ανώτερος από ότι ακούσαμε στο support σχήμα, δεν έφτασε όμως και σε επίπεδα που να χρειάζεται ειδική μνεία. Τα σκηνικά εντυπωσιακά (αν και είδαμε τμήμα μόνο του πλήρους σετ τους), όπως και οι δικές τους στολές και make up. Ανά διαστήματα συνέβαιναν διάφορα, κουκουλοφόροι με αναμένους πυρσούς έβαζαν φωτιές στην σκηνή, ψεύτικο χιόνο, ο τεράστιος led σταυρός, γενικότερα συνέχεια υπήρχε κάτι να παρακολουθήσεις και αυτό έκανε το δίωρο να περάσει χωρίς να το καταλάβουμε.



Ο Dorn κρατάει και στα live (την είχα μια αμφιβολία) αυτό το μοναδικό ηχόχρωμα που ακούς στους δίσκους, τον όγκο του τενόρου και το γρέζι του metal frontman. Επίσης έχει ιδιαίτερο χιούμορ, είναι επικονωνιακός και σίγουρα στο πάνθεον όσων έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια μπροστά από τα μάτια μας.

Συναυλιακά όλα ήταν άψογα, αν μπορώ να καταλογίσω κάποιο ψεγάδι δεν θα είναι άλλο από τα ίδια τα κομμάτια των Powerwolf, τα οποία μοιάζουν τόσο μα τόσο μεταξύ τους. Οι Γερμανοί έχουν βρει την συνταγή και την έχουν λυσσάξει στις επαναλήψεις με μια συνθετική ατολμία από album σε album. Ποιος ξέρει φυσικά τι θα δούμε στο μέλλον.



Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποια ιδιαίτερη στιγμή, καθώς σε όλο το δίωρο γινόταν της κυρίας που δουλεύει μέσα στο σπιτάκι με το κόκκινο λαμπάκι στην είσοδο, το κάγκελο. Σίγουρα όμως το κλίμα στην εκτέλεση του “Where the Wild Wolves Have Gone”, με το χιόνι να πέφτει στην σκηνή του Academy ήταν διαφορετικό. Όπως και τα ρίχτερ από το τραγούδι του κοινού στο “We Drink Your Blood” νόμιζε πως πήγαν βαθιά στα κόκκινα της κλίμακας metal (έστω και …plastic).

Αυτό που είδαμε ήταν ένα σχήμα δεμένο, με κομμάτια που θα έλεγα ότι έχουν ξεκάθαρα συναυλιακό χαρακτήρα και με ένα μοναδικό κοινό για το οποίο είμαι βέβαιος πως οι ίδιοι θα μιλάνε ακόμη για καιρό. Έπαιξαν απολαυστικό σετ και σε επιλογές κομματιών και σε διάρκεια και μάλιστα την στιγμή που μας επισκέφτονται στην ακμή τους, όταν άλλοι που βγαίνουν στην πιάτσα για την σύνταξη αρκούνται σε κάτι πεθαμένα 65λεπτα…

Αν και αυτή υπήρξε η παρθενική επίσκεψη των Powerwolf στην χώρα μας, είμαι βέβαιος πως θα τους ξαναδούμε και μάλιστα σύντομα.



Powerwolf setlist:
Fire and Forgive
Army of the Night
Incense & Iron
Amen & Attack
Killers With the Cross
Demons Are a Girl’s Best Friend
Armata Strigoi
Stossgebet
Resurrection by Erection – video link
Where the Wild Wolves Have Gone
Blessed & Possessed
Kiss of the Cobra King
We Drink Your Blood – video link
Lupus Dei – video link
(Encore):
Sanctified With Dynamite – video link
Coleus Sanctus – video link
Werewolves of Armenia – video link



Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής

Videos: Γιάννης Φράγκος

556