Είδος: Heavy rock
Εταιρεία: FYC Records
Ημ. κυκλοφορίας: 25 Δεκεμβρίου 2022
Αυτό το κείμενο είχε γραφτεί. Και κάποια άλλη φορά. Ένα κενό στον εγκέφαλό μου πιθανόν, επέτρεψε στον Μορμόλη να το καταπιεί. Έφαγα τον κόσμο να το αναζητάω. Και να με πάλι με ταπεινότητα να προσπαθώ να γράψω όσα το κουρασμένο μου μυαλό έχει αποθηκεύσει.
Ευτυχώς, το ύφος της παρούσας κυκλοφορίας ξυπνάει τις θύμησες, όχι μόνο της πρότερης στιγμής αρθρογράφησης του λησμονημένου κειμένου, αλλά και μουσικές θύμησες, κοινές τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για τον γράφοντα.
Για να βάλουμε τα πράγματα όμως σε σωστή σειρά, πρέπει να αναφέρουμε πως τα 4/5 του “Drunk Sessions” είχαν δει το φως της ημέρας το 2009 ως “Drunk & Wasted”, πριν καν η μπάντα κυκλοφορήσει το “…and alcohol for all” το 2013, τότε σε μόλις 666 κόπιες, ενώ τώρα, με νέο όνομα, κυκλοφορεί την ημέρα της γέννησης του Κυρίου ημών. Δεν γνωρίζω αν η θρησκευτική αντίθεση αυτών των δυο στειχείων έχει κάποια σημειολογία, αλλά εδώ που τα λέμε μικρή σημασία έχουν αυτά.
Το ύφος του ΕΡ αυτού είναι ακουστικό και δημιουργεί στον ακροατή ατμόσφαιρα εφάμιλλη με εκείνη στα ένδοξα MTV Unplugged, συγκροτημάτων όπως οι Alice in Chains και οι Nirvana, ειδικά των πρώτων, αφού υπάρχει και η διασκευή στο “Would” στην παρούσα κυκλοφορία και η σύνδεση είναι ξεκάθαρη..
Η φάση λοιπόν, είναι παρέα, κιθαρούλες, κρύα μπίρα ή ζεστό μπέρμπον σε κάποια παραλία ή πλάι σε αναμμένη φωτιά με φόντο κάκτους και έρημο. Από το εναρκτήριο “Again”, παρατηρεί κανείς την επιρροή του Layne Staley στη φωνή του Father W και καταλαβαίνει αμέσως τον σκοπό του όλου εγχειρήματος, που είναι να βρεθεί το σχήμα όσο κοντύτερα γίνεται στους μουσικούς που θαυμάζει.
Και το ” Heaven & Hell” και το “Drunk & Wasted” που ακολουθούν, είναι παρόμοιας αισθητικής και ύφους, ενώ τα κομμάτια έχουν νέο mastering που ενδεχομένως να δίνει την ευκαιρία να λάμψουν καλύτερα. Στο κλείσιμο υπάρχει το μνημειώδες “Would” στο οποίο δεν τα πάνε καθόλου άσχημα, χωρίς όμως να αλλάζουν καθόλου την ακουστική εκτέλεση που ήδη έχουμε ακούσει από τους αρχικούς συνθέτες του τραγουδιού, αλλά και ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι τους, με τίτλο “So fucking drunk”.
Λάτρεις της ακουστικής κιθάρας και του παρεΐστικου κλίματος, καθώς και φίλοι των Drunk Mfs, θα συγκινηθούν με αυτήν την κυκλοφορία, που μπορεί να συμπληρώσει και το “Dead End” EP (review) που κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι.
Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι και άραξε να ακούσεις. This is the Way!
330 
