Τα μεγάλα χρονικά διαστήματα, μεταξύ των άλμπουμ μίας μπάντας, μπορεί να σημαίνουν δύο πράγματα. Είτε δεν υπάρχουν οι κατάλληλες ιδέες, για μία νέα κυκλοφορία, είτε το γκρουπ θέλει να βγει ο δίσκος, με την προσοχή που του αρμόζει. Δηλαδή, με τις καλοδουλεμένες συνθέσεις, τον ήχο που θέλει η μπάντα να ακούγεται και, φυσικά, τη προσεγμένη παραγωγή. Νομίζω ότι, οι Dawn Of Winter, ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία.
Το “Pray For Doom”, είναι μόλις η τρίτη full length δουλειά τους, ωστόσο φαίνεται να είναι και η πιο τελειοποιημένη. Η μπάντα, υπάρχει από το 1990, ως Cemetery, και το 1991 μετονομάστηκε σε Dawn Of Winter, όπου κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ. Τα “In the Valley of Tears”, το 1998 και “The Peaceful Dead”, το 2008.
Το γκρουπ, φαίνεται να υποστηρίζει, τον αγνό, παραδοσιακό doom ήχο, μην ξεφεύγοντας από αυτό που, εδώ και πάνω από 25 χρόνια, αντιπροσωπεύει. Απλά χρόνο με το χρόνο, το σφυρηλατεί και το φέρνει στα μέτρα που θέλει.
Το άλμπουμ ξεκινά με το “A Dream Within A Dream”, ένα κομμάτι “τίγκα” στον doom, βαρύ ήχο και με δυνατό σόλο. Το “The Thirteenth Of November”, είναι σκοτεινό, στο ίδιο μήκος κύματος με το εναρκτήριο. Το “Woodstock Child”, είναι ένα πιο γρήγορο κομμάτι, αλλά αρκετά doom, ταυτόχρονα. Ακολουθεί το “Sweet Taste Of Ruin”, που με το σαγηνευτικό του ήχο, σε παρασύρει σε σκοτεινά μονοπάτια. Το “Pray For Doom”, ίσως είναι η αιχμή τους, για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το doom στις μέρες μας. Οι ακουστικές μελωδίες του, το κάνουν πιο “θλιμμένο”. Συνέχεια με το “The Orchestra Bizarre”, που με το καταιγιστικό του riff, δε σε αφήνει να χαλαρώσεις στιγμή. Το “Paralysed By Sleep”, έχει το κάτι που σε κάνει να θες να το ακούσεις ξανά και ξανά. Ο δίσκος κλείνει με το “Father Winter”, ένα αργό επικό κομμάτι, ορισμός του doom metal.
Σίγουρα, οι Dawn Of Winter, έχουν κάνει τρομερή δουλειά, σε αυτή τη κυκλοφορία. Πιο δουλεμένες συνθέσεις, στον παραδοσιακό doom ήχο της μπάντας και με δυνατές ερμηνείες. Οι οπαδοί τους, θα το ευχαριστηθούν, ενώ θα κερδίσουν και άλλους που αρέσκονται στο είδος. Doom on…
522 
