Placebo, ως λέξη, σημαίνει εικονικό σκεύασμα ή ψευδοφάρμακο.
Χρησιμοποιείται ως όρος στην φαρμακοβιομηχανία για να περιγράψει τα πειράματα που διεξάγονται για να ελέγξουν την αντίδραση του ασθενή σε ένα χάπι, για παράδειγμα, που δεν έχει κάποια δραστική ουσία.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο για τον Brian Molko και την παρέα του. Εδώ και είκοσι χρόνια, ποτίζουν τα, άρρωστα για μουσική, αυτιά μας με άπειρες δραστικές ουσίες, μελωδίες και στίχους. Είτε θεραπευτικές, όταν μας ξεσηκώνουν ακούγοντας τα πολλά δυνατά κιθαριστικά κομμάτια τους, είτε από αυτές που κάνουν την ψυχή και την καρδιά να λυγίζει, με τις πιο ακουστικές στιγμές τους, με ακραία συναισθηματικούς στίχους.
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε από τους Brian Molko (φωνή και κιθάρα) και Stefan Olsdal (μπάσο) όταν αυτοί γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα σταθμό του Λονδρέζικου μετρό το 1994, ενώ στο παρελθόν, φοιτούσαν στο ίδιο σχολείο στο Λουξεμβούργο οπού και ζούσαν. Αρχικά ο Molko, ζήτησε από τον γνωστό του, Steve Hewitt, να αναλάβει τα drums, αλλά καθώς αυτός συμμετείχε σε άλλη μπάντα, την θέση πήρε ο Robert Schultzberg. Τελικά ο Hewitt τον αντικατέστησε το 1996, για να αντικατασταθεί κι αυτός με την σειρά του από τον Steve Forrest το 2008, ο οποίος αποχώρησε από το γκρουπ το 2015 (η θέση είναι κενή αυτήν τη στιγμή, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε, αλλά μην περιμένετε να πάρετε σύνταξη μαζί τους…)
Οι Placebo φημίζονται για τα live τους. Με αμέτρητες περιοδείες σε όλο τον κόσμο, έμπειροι πλέον και πάντα δυναμικοί, με πάρα πολλά υπέροχα τραγούδια, τόσα που είναι αδύνατον να χωρέσουν σε μια setlist, έχουν έρθει αρκετές φορές στην χώρα μας (9 μέχρι τώρα), με την τελευταία 3 χρόνια πριν.
Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη τους, την 1η Ιουλίου στο Terra Vibe και στο πλαίσιο της περιοδείας τους “20 Years Of Placebo”, στην οποία δεν προωθούν κάποιο album τους, αλλά προς τέρψιν των απανταχού fans, παίζουν τα καλύτερα τραγούδια όλης της καριέρας τους, το Rockway.gr κάνει μια αναδρομή σε όλους τους σταθμούς της full length δισκογραφίας τους. Πάμε λοιπόν…
“Placebo” (1996)
Το 1996, οι Placebo κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, το οποίο δημιουργεί τον πρώτο θόρυβο γύρω από το όνομα τους. Ο ήχος τους, που κατά πολλούς έχει πολλές επιρροές από το glam rock της δεκαετιών του ‘70 και του ‘80, οι δυνατές κιθάρες, η θεματολογία των στίχων που περιστρέφονται γύρω από το σεξ, τις εσωτερικές μάχες των συναισθημάτων καθώς και τις ουσίες και φυσικά η ανδρόγυνη φιγούρα του Molko, φέρνουν αρκετή συζήτηση γύρω από αυτούς και το album στο νούμερο 5 του UK chart. Η αρχή έχει γίνει…
Tracks to notice: “Nancy Boy” (η πρώτη τους επιτυχία), “I Know” (προσωπικά, ίσως το αγαπημένο μου ever, το παίζουν σε αυτή την περιοδεία κιόλας…)
“Without You I’m Nothing” (1998)
Με το συγκρότημα να ανοίγει συναυλίες του τεράστιου David Bowie, στα πλαίσια της περιοδείας του “Outside Tour” και τον ίδιο να τους καλεί να παίξουν στα πεντηκοστά γενέθλια του, ο αγγλικός Τύπος, που μόνιμα ψάχνει τους νέους Smiths, Cure κλπ (βάλτε ότι όνομα θέλετε δίπλα), σπεύδει να τους αποθεώσει. Την ίδια χρονιά, συμμετέχουν στην ταινία “Velvet Goldmine” (υπέροχη αναδρομή στο glam rock των 70’s, προτείνεται ανεπιφύλακτα).
Μαζί με τα παραπάνω έρχεται και η αναγνώριση από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, με το N.20 του Bilboard να το επιβεβαιώνει. Όχι άδικα βέβαια, καθώς το album θεωρείται από τα κορυφαία τους, το “Every You Every Me” εξακολουθεί να ακούγεται μέχρι και σήμερα στα μπαρ, ενώ το ομώνυμο τραγούδι έχει στοιχειώσει πολύ κόσμο.
Tracks to notice: “Every You Every Me”, “Pure Morning”, ενώ όσοι δεν έχετε ακούσει την μεταγενέστερη εκτέλεση του “Without You I’m Nothing” μαζί με τον Bowie, κάντε το… απλά ανατριχίλα.
“Black Market Music” (2000)
Με τον ήχο τους να περνάει σε πιο alternative μονοπάτια και με τις προσδοκίες κοινού και κριτικών να είναι πλέον πολύ υψηλές, οι Placebo κυκλοφορούν το τρίτο τους album τον Οκτώβριο του 2000. Το συγκρότημα απολαμβάνει την επιτυχία μιας μεγάλης περιοδείας και τα μέλη του, βυθισμένα στις καταχρήσεις (κατά δήλωση του ίδιου του Molko), κάνει 9 μήνες να ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις. Το αποτέλεσμα, χωρίς να είναι κακό, είναι υποδεέστερο των προηγούμενων κυκλοφοριών τους, παρόλα αυτά, σημειώνει επιτυχία.
Tracks to notice: “Taste In Men”, “Special K’, “Slave To The Wage”
“Sleeping With Ghosts” (2003)
Έχοντας ξεφύγει από την glam αισθητική της αρχής της καριέρας τους, οι συνθέσεις πλησιάζουν κάποιες φορές σε πιο pop μονοπάτια, ενώ η παραγωγή είναι πιο εκλεπτυσμένη, εμπλουτισμένη πλέον και με ηλεκτρονικούς ήχους. Το “English Summer Rain” είναι σχεδόν χορευτικό, χωρίς φυσικά να λείπουν από το album οι κιθάρες (βλέπε “Bulletproof Cupid”).
Η special έκδοση κυκλοφορεί με το bonus cd “Covers”, που απαρτίζεται εξολοκλήρου από διασκευές σε αγαπημένα κομμάτια του συγκροτήματος. Με τραγούδια από Smiths, Pixies και Depeche Mode, μέχρι T Rex και Boney M (!) προσωπικά έχω ακούσει πολύ περισσότερο αυτό, παρά το album…
Tracks to notice: “Bitter End”, “English Summer Rain”, “Protect Me from What I Want” και “Running Up That Hill”, “Where Is My Mind”, “20th Century Boy” από το bonus cd.
“Meds” (2006)
Το πέμπτο album κυκλοφορεί με παραγωγό τον Γάλλο Dimitri Tikovoi. Ακολουθώντας απ την μια την σταθερά την πετυχημένη φόρμουλα του παρελθόντος, είναι απ την άλλη ένας από τους πιο σκοτεινούς δίσκους τους, με μεγάλη συνοχή. Την περίοδο των ηχογραφήσεων, οι σχέσεις των μελών της μπάντας κλυδωνίζονται, με αποτέλεσμα την αποχώρηση του Hewitt και την παραλίγο διάλυσή τους. Από τα φωνητικά, δε λείπουν οι συνεργασίες. Στο εναρκτήριο “Meds”, συμμετέχει η Alison Mosshart των Kills, και στο “Broken Promise”, ο Michael Stipe των REM.
Tracks to notice: “Meds”, “Post Blue” και το εθιστικό “Song To Say Goodbye”
“Battle For The Sun” (2009)
Με νέο drummer στην σύνθεσή τους τον Steve Forrest, ο οποίος έχει punk καταβολές, το album ηχογραφείται εξ ολοκλήρου στον Καναδά. Οι κριτικές διίστανται. Κάποια έγκριτα μουσικά site ανά τον κόσμο σε καμία περίπτωση δεν το αποθεώνουν, κατηγορώντας το σχήμα ότι απλά προσπαθεί να αντιγράψει τις παλιές καλές στιγμές του, ενώ απ την άλλη το Νοέμβριο του 2009 κερδίζουν στα “MTV Europe Music Awards” στην κατηγορία alternative.
Προσωπικά δεν θα το χαρακτήριζα κακό, απλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Πνευστά προστίθενται στις ηχογραφήσεις, με σκοπό να διευρύνουν λίγο την αίσθηση του ήχου. Στο album περιέχεται και το “Ashtray Heart”, που ήταν και το αρχικό όνομα του συγκροτήματος, πριν το αλλάξουν σε Placebo.
Tracks to notice: “For What It’s Worth”, “The Never Ending Why”
“Loud Like Love” (2013)
Η χαρακτηριστική ένρινη φωνή του Molko είναι εκεί, οι post punk κιθάρες το ίδιο, το σκοτάδι που πάντα μας χάριζαν συνεχίζει να υπάρχει. Κανένας οπαδός τους δεν θα μείνει δυσαρεστημένος από τον δίσκο, ενώ οι υπόλοιποι μπορεί και να τον θεωρήσουν μια από τα ίδια. To “Rob A Bank” σίγουρα ταρακουνάει όποιον το ακούσει με την στιβαρή μπασογραμμή του, το “Scene Of A Crime” με τις αλλαγές σε ρυθμό και ήχους παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ στο “Hold On To Me”, όσοι αγαπάτε την φωνή του, θα κολλήσετε.
Tracks to notice: “Loud Like Love”, “Too Many Friends”, “A Million Little Pieces”.
Οι Placebo συγκαταλέγονται αναμφισβήτητα στα μεγάλα σχήματα της τελευταίας εικοσαετίας στον χώρο του alternative (όσο κι αν δεν μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός, μιας και τώρα τελευταία σε αυτή την ετικέτα τσουβαλιάζονται τα πάντα).
Σταθεροί στον ήχο τους, γεγονός που κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως μειονέκτημα, ενώ άλλοι ως συνέπεια προς τους fans τους, μας έχουν χαρίσει απλόχερα υπέροχες μουσικές στιγμές. Η θεματολογία των τραγουδιών τους, που περιστρέφεται σταθερά γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα και τον εσωτερικό κόσμο, οι πάντα παρούσες δυνατές κιθάρες που τα σπάνε, τα πολλά hit τους, έχουν δημιουργήσει μεγάλο πυρήνα οπαδών, ενώ σχεδόν σε όλους, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων, από μουσικόφιλους του πιο σκληρού χώρου, μέχρι πιο mainstream κοινό, αρέσουν τραγούδια τους.
Το “Without You I’m Nothing”, κορυφαία στιγμή της καριέρας τους κατά πολλούς (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου), έχει μπει σε πάμπολλες λίστες καλύτερων album κι έχουν γεμίσει άπειρα στάδια ανά την υφήλιο, δίνοντας εκρηκτικά live.
Τι καλύτερο λοιπόν για όλους μας, από το 2ωρο show που πρόκειται να δούμε το Σάββατο 1η Ιουλίου στην Μαλακάσα και να θυμηθούμε όλα αυτά…
1453 
