Κατέφτασα αλαφιασμένος και κατόπιν ελαφρού μποτιλιαρίσματος στον τόπο του εγκλήματος, για μηδενικό λόγο, γιατί ως γνωστή ψαρούκλα των ανταποκρίσεων είμαι πάντα πριν την ώρα εισόδου, αλλά δεν πειράζει θα βελτιωθώ.
Υπήρξε ωστόσο αρκετή αναμονή ως την εμφάνιση των Spectralfire, που ανέλαβαν το άνοιγμα της συναυλίας.
Συγκεκριμένα ο Λάμπης Κουντουρόγιαννης, ιθύνων νους του γκρουπ, ανεβαίνει στη σκηνή περί τις δέκα παρά με τους τέσσερις συνεργάτες του, που απόψε απαρτίζονται κατά το ήμισυ από το rhythm section των Modrec. Το γκρουπ κάνει πολύ καλή δουλειά στην εκλεκτική κατεύθυνση που έχει επιλέξει και έχουν σύμμαχο τους τον ήχο, καθώς οι συνθέσεις είναι κυρίως ηπίων τόνων, σχεδόν lounge, θα έλεγα.
Οι επιρροές είναι αρκετές και οι ιδέες του φίλτατου Λάμπη αρκετά καλές, φλερτάροντας όμορφα με τον minimal ηλεκτρονικό ήχο και έχοντας ως βάση τον αντίστοιχο οργανικό (κιθαριστικό), συνοδεία της εύθραυστης, a-la Elvis Costello, χροιάς του mainman. Βέβαια, αυτό που ζημίωσε την εμφάνιση του γκρουπ ήταν τόσο το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των συνθέσεων, που προέρχονταν αποκλειστικά από το ντεμπούτο του, όσο και κάποιες αμήχανες κουβέντες του Λάμπη που άσκοπα παρέτειναν την παραμονή του γκρουπ στη σκηνή. Αποχαιρετώντας ο Κουντουρόγιαννης, περί της έντεκα παρά, παροτρύνει τον κόσμο να στείλει ντουμάνια στη σκηνή…
Με μία σύντομη διακοπή ο λιπόσαρκος ήρωας του trip-hop από το συννεφιασμένο Bristol, ο κατά κόσμον Adrian Thaws, και γνωστός σε όλους ως Tricky, ανεβαίνει στη σκηνή του κατάμεστου πλέον Fuzz… Για να γκρεμίσει ότι είχε απομείνει από τον ήδη πληγωμένο, από τις χλιαρές κυκλοφορίες, μύθο του. Με τρόμο διαπίστωσα ότι ο κύριος Thaws μας είχε εξαρχής χεσμένους, για το γεγονός και μόνο, ότι η live μπάντα του αποτελείτο, πέραν της Francesca Bellmonte που επωμίστηκε το μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών, από έναν drummer και έναν κιθαρίστα ενώ όλα τα υπόλοιπα προέρχονταν από ένα sampler που χειριζόταν ο ίδιος ο κιθαρίστας (κοινώς πατούσε το play).
Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω να θάβω το εν λόγω live. Καταρχάς το προαναφερθέν sampler κράσαρε τουλάχιστον τρεις φορές καθ’ όλη τη διάρκεια του live καταστρέφοντας κομμάτια όπως το “Ponderosa”, τα οποία η μπάντα ποτέ δε συνέχιζε. Η φωνή της Bellmonte χανόταν συχνά-πυκνά, καθώς υπερκαλυπτόταν στη μίξη από τα υπόλοιπα κανάλια, παρ’ όλη τη φιλότιμη προσπάθεια της ίδιας να σώσει την κατάσταση… Αλλά εις μάτην, γιατί ο δε Thaws μας είχε γράψει στα παλαιά των υποδημάτων του απορροφημένος από το “γεμιστό” τσιγάρο του και ψελλίζοντας ενίοτε κάποιους στίχους, που κατά βάση δεν ακούγονταν καν. Ίσως η εμφάνιση της τσαμπουκαλεμένης rapper No-Lay (που δήλωσε ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι λέγεται Ναταλί Αθανασίου) να άναψε τα αίματα και το σωτήριο “Black Steel” να ακούστηκε σα βάλσαμο μετά από τόσα προβλήματα, αλλά σίγουρα δεν σώζουν το live.
Ο Tricky αποχαιρετά μόλις πενήντα λεπτά μετά την έναρξη, με μία άνευ λόγου τραβηγμένη εκτέλεση του “By Myself” και ανεβάζει καμιά δεκαριά άτομα από το κοινό μπας και βρει κάποιο σύμμαχο σε αυτήν την πανωλεθρία. Διαπιστώνω ότι πολύς κόσμος γύρω μου φασώνεται (πλην εμού βέβαια, που πρέπει να κάνω σωστά τη δουλειά μου..), μάλλον για να περάσει η ώρα μέχρι να αρχίσει το χαριστικό encore. Η μπάντα (που παίζει τα πάντα) παίζει μία αψυχολόγητη διασκευή στο “Ace of Spades” (ε ,ποιών άλλων τώρα, μη μαλακίζεστε) η οποία λήγει άδοξα σαν αποτυχημένη πρόβα και καταλήγει με μία deja-vu δεκάλεπτη εκτέλεση του “By Myself” (σαν να παίζεις την “Μπασταρδοκρατία” σε κατάληψη ένα πράμα), με τα ίδια άτομα επί σκηνής και λήγει ένα πραγματικά βασανιστικό και λίαν “επαγγελματικό” live.
Όπως είπε ένας καλός φίλος: “Tricky is a tricky business”…FUCK OFF TRICKY…
Tricky setlist
You Don’t Wanna
I Live Alone
Nothing’s Changed
Parenthesis
Why Don’t You
Breeders
Black Steel
Puppy Toy
Shake
Overcome
Palestine Girl
Pondrosa
Gangster Chronicles
Nothing Matters
Joker
By Myself
Vent
Ace of Spades
By Myself
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
530 
