Οι Γερμανοί Flaming Row είναι ουσιαστικά το μουσικό όχημα του κιθαρίστα και πολυμουσικού Martin Schnella. Η διαδρομή ξεκινά το 2008, όταν ο Schnella δημιουργεί ένα project πολλών μουσικών με τον μεγαλεπήβολο στόχο να δημιουργήσει ένα concept άλμπουμ με έντονο το θεατρικό στοιχείο και τον χαρακτήρα μιας σύγχρονης rock όπερας, πολύ κοντά στο πνεύμα των Ayreon.
To “Elinoire” που τελικά ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε το 2011, εκτός από τους βασικούς, ντόπιους συνεργάτες του, τον ντράμερ Niklas Kahl, τον σαξοφωνίστα/κημπορντίστα Marek Arnold και την τραγουδίστρια Kiri Geile, φιλοξένησε και ένα πλήθος διεθνών συμμετοχών. Οι Gary Wehrkamp, Bredt Allman (Shadow Gallery), Billy Sherwood (Yes), Jimmy Keegan (Spock’s Beard) και άλλοι, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Schnella, βάζοντας τη δική τους σφραγίδα σε ένα άλμπουμ που αφηγούνταν τη δραματική ιστορία μιας νεαρής βρετανικής οικογένειας, και απλωνόταν σε διάρκεια 80 λεπτών.
Η ικανοποίηση από την χημεία των μουσικών, το αποτέλεσμα αλλά και την υποδοχή που έτυχε, έφεραν τον Μάρτιο του 2014 τον διάδοχο, με τον τίτλο “A Portrayal Of Figures”. Ο πυρήνας των φίλων παραμένει σταθερός, ενώ στους καλεσμένους η παλέτα εμπλουτίζεται ακόμα περισσότερο, με τους Ted Leonard (Enchant), Leo Margarit, Kristoffer Gildenlow (Pain Of Salvation) να αποτελούν τις πιο δημοφιλείς προσθήκες μεταξύ πολλών άλλων.
Ένα φουτουριστικό concept κινεί αυτή τη φορά τα νήματα της ιστορίας, όταν οι άνθρωποι, που έχουν εξελιχθεί τεχνολογικά αλλά άναρχα απειλώντας τη συμπαντική ισορροπία, δέχονται μια επίθεση από άλλα ανώτερα όντα που σκορπούν την καταστροφή στη γη με στόχο να αφανίσουν το ανθρώπινο είδος. Οι εναπομείναντες άνθρωποι ενώνονται να ανακτήσουν την κυριαρχία στον πλανήτη.
Το άλμπουμ έλαβε αποθεωτικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, πάντα στον συγκεκριμένο χώρο που αναφερόμαστε, καθώς τα δεδομένα του ύφους του παραμένουν πάνω κάτω τα ίδια, ίσως με περισσότερη ποικιλία στα χρώματα και τις διαθέσεις.
Φέτος, λίγο πριν αφήσουμε το 2019 πίσω μας, οι Flaming Row επιστρέφουν. Το βασικό κουαρτέτο έχει μια σημαντική αλλαγή, καθώς στη θέση της Kiri Geile έχουμε πια την Melanie Mau στο μικρόφωνο. Κόσμος συνεχίζει να πηγαινοέρχεται στους καλεσμένους μουσικούς από ολόκληρο τον πλανήτη, και μέσα στα συνολικά 18 ονόματα, συναντούμε και τους Glynn Morgan (Threshold), Johan Hallgren (Pain Of Salvation), Dave Meros (Spock’s Beard), Eric & Nathan Brenton (Neal Morse).
Η πλοκή της ιστορίας του άλμπουμ είναι βασισμένη στη νουβέλα του Stephen King, “The Dark Tower”, και καταλήγει σε έξι τραγούδια που χωρίζονται σε επιμέρους ενότητες. Όπως εύκολα πια μπορεί να καταλάβει κανείς, μετά την αναγκαία αναδρομή στην ιστορία τους, η τακτική των Flaming Row είναι παγιωμένη. Η μουσική δημιουργία επικεντρώνεται στην αναπλαστική απόπειρα της ιστορίας. Υπάρχουν οι χαρακτήρες που ενσαρκώνονται από αντίστοιχους ερμηνευτές, και μια καλοσμιλεμένη ποικιλία από μουσικές μεταστροφές που αναπαράγουν την εξέλιξη της ιστορίας.
Γύρω από τον σταθερό και ισχυρό πυρήνα του progressive rock, που κρατά το χαλινάρι στη συνολική πρόταση, υπάρχουν πλούσιες εντυπώσεις νεοκλασικών ενορχηστρώσεων, πολυφωνικών περασμάτων, neofolk εξευγενισμένων δόσεων, διαστημάτων με αφηγήσεις αλλά και σημεία πιο έντονα με κορυφώσεις. Η ροή είναι πάντως υποδειγματική, και όποιος μπει στον κόπο να επιχειρήσει να συνδέσει την ακρόαση με την εξέλιξη της ιστορίας θα αποζημιωθεί.
Ο Martin Schnella και οι άμεσοι συνεργάτες αλλά και μακρινοί φίλοι, συνεχίζουν να μην απογοητεύουν για τρίτη φορά. Αντίθετα, σε μια εποχή και έναν κόσμο πλήθους ερεθισμάτων, γρήγορων και άμεσων εντυπώσεων, λειτουργούν με τον δικό τους ρυθμό, τιμούν δημιουργικές τακτικές άλλων εποχών, αφήνοντας το θέατρο και την όπερα να τρυπώσουν στη σύγχρονη μουσική τους.
Όσοι αρέσκονται στα μεγάλα και πλούσια μουσικά παραμύθια, πλησιάζουν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.
1065 
