Ντου και ξύλο, κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο…
Οι θεσσαλονικείς Freefall δεν είναι χτεσινοί στον extreme χώρο, αν κι η αλήθεια είναι πως παρά την πορεία τους, δεν έχουν βρει ακόμη τη θέση που τους αρμόζει στην σκηνή.
Αυτό ενδεχομένως να αλλάξει με το “Cul-De-Sac”, το οποίο σκάει σε μια περίοδο που η εγχώρια ακραία σκηνή ανεβαίνει ξανά, διαθέτοντας 32 λεπτά πηγαίας οργής, τα οποία σε σύνολο υπερτερούν των προηγούμενων εγχειρημάτων τους. Βασικό συστατικό που ωφελεί την μπάντα, τα περισσότερα straightforward death στοιχεία στον ήχο τους, σε αντίθεση με την ‘core αισθητική που είχαν μέχρι πρόσφατα, δίχως φυσικά αυτήν να εκλείπει.
Εν ολίγοις, οι Freefall φρόντισαν να μη μείνουν στατικοί κι έχοντας ήδη καλές ρίζες στον εν λόγω ήχο, δίνουν πόνο μέσα από 7 (συν ένα intro) καταιγιστικές συνθέσεις, οι οποίες σκάνε κατακούτελα και λυσσασμένα μέσα από το στερεοφωνικό. Ο συνδυασμός πιο κλασικών death metal περασμάτων με την πιο μοντέρνα αισθητική πετυχαίνει, με μόνη ένσταση για τον γράφοντα η παραγωγή που φέρει στο μυαλό αντίστοιχες της αμερικανικής σκηνής του ιδιώματος, έτσι όπως συναντιόταν στα ‘90s, κάτι που ναι μεν ενισχύει τη “σαπίλα”, αλλά σίγουρα αφαιρεί πόντους από την πιο σύγχρονη ματιά που διαθέτουν οι συνθέσεις, ειδικά στις εναλλαγές ρυθμών. Περί ορέξεως βέβαια…
Η νέα δουλειά των Freefall πάντως αξίζει κι αποδεικνύει πως άπαξ κι έχεις μεράκι, μπορείς να στοχεύεις ολοένα και ψηλότερα.
Πριν το βάλεις να παίξει το δισκάκι όμως, άνοιξε στο τέρμα τους ανεμιστήρες, διότι με το “Cul-De-Sac” θα ιδρώσεις ακόμη πιο πολύ.
490 
