Είδος: Melodic death metal
Δισκογραφική: ROAR! Rock of Angels Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Οκτωβρίου 2020
Η μουσική σκηνή της Βρετανίας είναι γνωστό ότι είναι χωμένη στα trends, κάτι λογικό μιας και αυτά ξεκινούν κατά κανόνα από εκεί εδώ και δεκαετίες. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι μπάντες που δρουν σε ακραία ρεύματα σπανίζουν όλο και πιο πολύ σε επίπεδο δισκογραφικής παραγωγής.
Μια μπάντα που αποστασιοποιείται αυτού του κανόνα (αν και πολυεθνική, με 3 Έλληνες στη σύνθεσή τους) είναι οι μελωδικοί death metallers Synthetic οι οποίοι στη νέα τους δουλειά έχουν γινει ακόμη πιο μελωδικοί, με τον όρο “death metal” να εστιάζεται κυρίως στα φωνητικά (εκτός από μερικές αυτοτελείς μουσικές οντότητες οι οποίες θα αναφερθούν παρακάτω). Από την άλλη απέχουν επίσης από το κλασσικό heavy metal, παρουσιάζοντας ένα καθ΄ όλα μοντέρνο άκουσμα, πιστό σε σταθερές που αναπαράγονται τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον.
Η μουσική των Synthetic δείχνει να προσεγγίζει μπάντες του σύγχρονου ευρωπαϊκού χώρου όπως τους Omnium Gatherum αλλά και τους Ιταλούς ήρωες Disarmonia Mundi ενώ η τραγουδοποιΐα τους δανείζεται αρκετά στοιχεία από τους ύστερους Sentenced. Με ρυθμικό υπόβαθρο που στην συντριπτική του πλειοψηφία κινείται σε mid tempo ταχύτητες, δομές που θα θυμίσουν εκτός από τα προαναφερθέντα σχήματα και τους δημοφιλέστατους In Flames των τελευταίων χρόνων στη riffολογία τους, διάσπαρτα συμφωνικά keyboard / piano περάσματα και ένα αρκετά καλό λαρύγγι στο πρόσωπο του Sterge, η μπάντα προσφέρει γενικά ένα συμπαθητικό album του οποίου τα κύρια ατού του είναι τα καλά, δυναμικά ρεφρέν και οι μελωδικές γραμμές του.
To “Clepsydra: Time Against Infinity” έχει κάποια πολύ καλά κομμάτια όπως το “Slipwalk”, το εξαιρετικό “Hostile Design” που τεκμηριώνει εν μέρει τον όρο melodic death με το γρήγορο μπάσιμό του, το “Autumn Scars” το οποίο έχει αέρα “hit song”, τα “The Road to Salvation” και “Into Oblivion” που θυμίζουν τις τελευταίες δουλειές των Dark Tranquillity και τo “Crimson Farewell” που είναι μάλλον η πιο progressive στιγμή του album. Ηχητικά δεν υπάρχει το παραμικρό ψεγάδι, στον τεχνικό τομέα η παραγωγή αγγίζει το τέλειο.
Ευχάριστο άκουσμα, χωρίς να είναι δα και κάτι συνταρακτικό, απλά ένα αξιόλογο σύνολο τραγουδιών που μπορεί να ακουστεί και σε rock / metal μπαράκια αλλά και αρκετά συναισθηματικό που θα μπορούσε να συντροφεύσει τις μοναχικές στιγμές του εν δυνάμει ακροατή τους. Η αλήθεια είναι ότι ο γεωμετρικός τόπος της μουσικής των Synthetic είναι υπερτιγκαρισμένος αλλά σίγουρα τιμούν τις επιρροές τους χωρίς να φτάνουν σε βαθμό στείρου πιθηκισμού αυτών. Ακούς και διαμορφώνεις ιδίαν γνώμη φίλε αναγνώστη.
Facebook: https://www.facebook.com/syntheticmetal
997 
