Για άλλη μία φορά, το συναυλιακό πρόγραμμα της Αθήνας μας δίνει την ευκαιρία να δούμε και να ακούσουμε μπάντες καινοτόμες και καταξιωμένες στον τομέα τους.
Την Κυριακή 14/04 ήταν η σειρά του An Club να φιλοξενήσει τους Φινλανδούς “λύκους” του Melodic Metal ονόματι Wolfheart, μέλος των οποίων είναι ο δικός μας Βαγγέλης Καρζής (Lead Guitar, Vocals) ο οποίος αποτελεί έναν παραπάνω λόγος που νιώθω συμπόνια για αυτούς που δεν μπόρεσαν να έρθουν, καθώς η βραδιά ήταν το λιγότερο μαγική.
Φτάνοντας γύρω στις 20:25 το μαγαζί ακόμα δεν δεχόταν κοινό, επομένως μαζί με αρκετό κόσμο ακόμα περιμέναμε με ανυπομονησία να μπούμε στο χώρο, κάτι το οποίο δεν άργησε πολύ καθώς 20:30 άνοιξαν οι πόρτες του αγαπημένου μας υπογείου και το κοινό άρχισε να παίρνει θέση μάχης.
21:30 πήραν θέση στη σκηνή, με την χρήση του ακαδημαϊκού τετάρτου καθώς το πρόγραμμα έγραφε 21:15, οι Desert Near The End. Δυναμική παρουσία και έντονο interaction με το κοινό ήταν τα πρώτα που μου κάνανε εντύπωση καθώς δεν είχα ξαναδεί την συγκεκριμένη μπάντα από κοντά.
Ένα ατύχημα με σπάσιμο χορδής στο μόλις πρώτο κομμάτι της setlist σε μία από τις δύο κιθάρες δεν αποτέλεσε πρόβλημα στη μπάντα καθώς ο κιθαρίστας είχε χορδή μαζί του και ταχύτατα την άλλαξε αφού πρώτα είχε παίξει περισσότερο από το μισό του πρώτου τραγουδιού με μία χορδή λιγότερη. Ωραίος και μεστός Thrash/Epic Metal ήχος ερχόταν στα αυτιά μας για 45 περίπου λεπτά που οι Desert Near The End ήταν στην σκηνή, χρόνος ικανοποιητικότατος για Opening Act.
Το An έχει αρχίσει πλέον να γεμίζει, ο εξαερισμός και το Air Condition δουλεύουν υπερωρίες (μπράβο στο μαγαζί καθώς πολλά δεν το κάνουν) με αποτέλεσμα να μην έχει βαρύνει η ατμόσφαιρα ούτε από άποψη ζέστης, ούτε και από ορισμένους που για άλλη μία φορά αποφάσισαν να καπνίσουν σε κλειστό χώρο. 22:35 ήρθε η ώρα που περιμέναμε από τον Φεβρουάριο, μιας και το Live είχε αναβληθεί, με τους Wolfheart να αναλαμβάνουν τα ηνία και να μας κάνουν ξεκάθαρο από την πρώτη νότα πως θα είναι μία βραδιά που θα την θυμόμαστε καιρό. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη μπαντάρα;
Θα ξεκινήσω με τις υπέροχες συνθέσεις, που αποτελούν κατά κύριο λόγο εμπνεύσεις του Tuomas, από τις οποίες δεν έλειπε τίποτα καθώς υπήρχαν πάρα πολλές όμορφες μελωδίες, υπέροχα φωνητικά και ορισμένα καταπληκτικά Instrumental Intros που δίνανε έναν πιο ορχηστρικό χαρακτήρα.
Επίσης, οφείλω να τονίσω τα αψεγάδιαστα solo του Tuomas και του Βαγγέλη τα οποία είναι πολύ δύσκολα μιας και χρειάζονται εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και άπειρες ώρες μελέτης. Το Setlist, διάρκειας 1,5 ώρας, περιείχε πολλές επιτυχίες της μπάντας όπως “Abyss”, “Knell”, “The King”. Το encore περιλάμβανε δύο ακόμα κομμάτια με τελευταίο φυσικά το “The Hammer” με το οποίο άνοιξε το μεγαλύτερο pit που έχω δει προσωπικά στο συγκεκριμένο Venue. Ηχητικά το μαγαζί ήταν σε πολύ καλό επίπεδο, γεγονός που δυστυχώς πλέον δεν συνηθίζεται στους κλειστούς χώρους, όμως το An σαν παλιά καραβάνα που είναι ξέρει τι κάνει, με αποτέλεσμα η μπάντα να μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα. Ο παλιός είναι αλλιώς!
Για άλλη μία φορά οι “Λύκοι” μας έκαναν να αποχωρήσουμε από το χώρο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, γεμάτες μπαταρίες για την υπόλοιπή εβδομάδα και μας έδωσαν το παράδειγμα για το πως πρέπει να θέλουν να γίνουν όλες οι ελληνικές μπάντες ως performers αλλά και ως επαγγελματίες αν θέλουν να κάνουν σοβαρή καριέρα και ανέβει πιο ψηλά η χώρα μας στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Σίγουρα είναι νωρίς να το σκέφτομαι, ωστόσο ανυπομονώ να ξαναβρεθώ σε live καθώς οι Wolfheart είναι από τις μπάντες που δεν τις χορταίνεις με τίποτα!
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
470 
