Είδος: Epic Extreme Metal, Progressive Extreme Metal
Δισκογραφική: Noble Demon
Ημ. Κυκλοφορίας: 8 Δεκεμβρίου 2023
Χρειάστηκαν 7 χρόνια για να βγάλουν οι Winterhorde νέο album, καιρός που έφερε κι αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, με τον Yoni “Oblivion” Oren να συντροφεύει τον “παλιό” Zed Destructive πίσω από το μικρόφωνο, τον Moshe Benofel να αναλαμβάνει την κιθάρα δίπλα στον Omer “Noir” Naveh, τον Alex Zaitsev να παίρνει θέση πίσω από τα τύμπανα, συνοδεύοντας στο rhythm section τον έτερο “παλιό” Sascha “Celestial” Latman και τον Olgerd να πιάνει δουλειά στα πλήκτρα. Εν ολίγοις, 4 νέα μέλη κι ένα μεγάλο κενό από το “Maestro” του 2016, οδηγούν στην εύλογη ερώτηση: «άξιζε η όποια αναμονή;». Και ναι και όχι! Τουτέστιν, το τέταρτο πόνημα του συγκροτήματος έχει κάποιες λαμπρές στιγμές, έχει όμως και κάποιες «ναι μεν, αλλά» που δεν αφήνουν το αποτέλεσμα να σε απογειώσει.
Για όσους ακούτε για πρώτη φορά το όνομα Winterhorde, σκεφτείτε κάτι μεταξύ Borknagar, Primordial και Enslaved, με καθαρά και brutal φωνητικά να εναλλάσσονται, καθώς το υπόλοιπο group βαράει αλύπητα από πίσω.
Το “Neptunian”, όπως και οι προκάτοχοί του, διαθέτει καταιγιστικό black metal, επικά ρεφρέν, death επιρροές, μελωδικές πινελιές, progressive σημεία και λογής ηχητικές εκπλήξεις, όπως σαξόφωνο στο εναρκτήριο “Amphibia”, ενώ συναντάμε και τους Kobi Farhi (Orphaned Land) και Davidavi Dolev (Subterranean Masquerade) στα “Angels in Disguise” και “A Harvester of Stars”, αντίστοιχα.
Αρκετά πομπώδες σε σύνολο, με έντονο το epic στοιχείο αλλά και αυτό της μελαγχολίας, σαν σε ανάπαυλα κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης μάχης, γεμάτη νεκρούς και τραυματίες. Κι αν βγαίνει κάποιος νικητής από όλο αυτό, είναι οι Winterhorde, μόνο που έχουν να μετρήσουν και οι ίδιοι ουκ ολίγες πληγές. Με λίγα λόγια, η εν λόγω δουλειά στέκεται ζωντανή, έχοντας κερδίσει άξια τις εντυπώσεις, αλλά ταυτόχρονα είναι και λαβωμένη, κυρίως από την κατά τόπους υπερπροσπάθεια να ξεχωρίσει στο πεδίο της μάχης. Ένα album αξιοπρεπές μεν, αλλά χωρίς να φτάνει τους προκατόχους του, αφήνοντας τον ακροατή να ελπίζει πως ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα και ότι το σχήμα δεν έχει ολοκληρώσει την επίθεσή του.
Το “Neptunian” συνδυάζει την αίγλη με την πυγμή, χαρίζοντας ποιότητα στον ακροατή, παράλληλα με headbanging, σε ένα ηχητικό ταξίδι που θα μπορούσε να είναι αξέχαστο, αλλά κάπου έχασε την ισορροπία μεταξύ των πραγματικά καλών κομματιών με των πιο αναμενόμενων. Long story short, μπορούν και καλύτερα και το έχουν αποδείξει, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως πρόκειται για στραβοπάτημα ή για ένα μέτριο full length.
Προσωπικά ξεχωρίζω τα “Amphibia”, “Neptunian (As Trident Strikes the Ice)”, “The Spirit of Freedom”, “A Harvester of Stars” και το “Alone in the Ocean”, όντας πεπεισμένος πως αν ο δίσκος είχε κι άλλες εξίσου καλές στιγμές, τότε δεν θα μιλούσαμε απλώς για μια «οκ δουλειά», αλλά για ένα εν δυνάμει έπος. Oh well, αν δεν κάνουν πάλι τόσα χρόνια να επιστρέψουν, θα δείξει το μέλλον.
https://www.facebook.com/winterhorde/
https://www.instagram.com/winterhorde.metal/
https://winterhorde.bandcamp.com/album/neptunian
482 
