interview

Οι Crystal Tears είναι μια Power metal μπάντα από Θεσσαλονίκη και καθώς κυκλοφόρησαν τον διάδοχο του “Hellmade” το οποίο ονομάζεται “Decadence Deluxe”, ο Ραφαήλ Παγώνης δεν έχασε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τον drummer Χρυσάφη Ταντανόζη ώστε να μάθει τα σχέδια της μπάντας.  Καλώς όρισες στο Rockway, τι κάνεις αυτό το διάστημα?Hello και σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Μόλις τελειώσαμε την Meet N’ Greet περιοδεία μας σε διάφορες πόλεις της βόρειας Ελλάδας. Τώρα απλά ακούω καινούρια μουσική και προωθούμε το νέο album . Συνέχεια από τη νέα σεζόν μετά το καλοκαίρι και πάλι.Στις 18 Μαΐου κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος με όνομα “ Decadence Deluxe”. Για πες λίγα λόγια για το δίσκο. Να περιμένουμε αλλαγές συνθετικά και μουσικά σε σχέση  με τον προηγούμενο δίσκο “Hellmade”?Στο “Decadence Deluxe” συμβαίνει το εξής: για πρώτη φορά δεν έχουμε καμία αλλαγή στο line-up μας ! Πάρα πολύ σημαντικό ! Μάθαμε πώς λειτουργούμε, τις αδυναμίες και δυνατότητες του καθενός, άρα και η διαδικασία έγινε ακόμη πιο ανώδυνα και πιο stress free. Συν του ότι ξεκινήσαμε να γράφουμε μετά την πρώτη μας ευρωπαϊκή περιοδεία… οπότε καταλαβαίνεις η έμπνευση full-mode . Είναι πιο ακραίο από το “Hellmade”, πιο επιθετικό, αλλά ταυτόχρονα και πιο μελωδικό. Τον θεωρώ ως τον πιο ολοκληρωμένο μας, ατόφιο δίσκο.Πώς προέκυψαν οι συνεργασίες των guest μουσικών σε αυτόν το δίσκο?Με τον Ryan Roxie μιλάμε 10ετία και βάλε. Έπρεπε να γίνει ! Βασικά, είχαμε μιλήσει από το προηγούμενο ήδη album. Ωστόσο, λίγο πριν το οριστικοποιήσουμε, έφευγε σε tour Alice Cooper / Iron Maiden… Και μιας που ο Alice είναι από τους πιο hard touring artists, ήταν δύσκολος ο συντονισμός. Τέλη του προηγούμενου έτους κι έχοντας τελειώσει με τη Farewell tour των Motley Crue μου έστειλε ένα μήνυμα ρωτώντας αν ίσχυε ακόμη το guesting… Απίστευτος τύπος, απίστευτη εμπειρία! Όσον αφορά στους Ασιάτες, παρατηρήσαμε μία τάση προς τη νοτιανατολική Ασία σύμφωνα με τα stats των Ιστοσελίδων μας.Για αυτό κι αποφασίσαμε να συμπεριλάβαμε συμμετοχές από αυτές τις χώρες τιμής ένεκεν. Κάναμε έρευνα και επικοινωνήσαμε με τους σπουδαιότερους shredders των χωρών καταλήγοντας στον Fidel και στον Karisk… απίστευτοι μουσικοί και χαρακτήρες και οι δύο τους! ‘Άψογη συνεργασία ακόμη και ας βρισκόμασταν στις άλλες άκρες του κόσμου στην κυριολεξία! Με τον Julz των Gorod ήταν εντελώς πειραματικό, ψάχναμε μια brutal φωνή για να δώσει όγκο στο “My Own Hell” και ο Julz ήταν η καταλληλότερη… έχει απίστευτο βάθος, growl, όγκο!Ποια είναι τα θέματα που σας απασχολούν συνήθως?Θέματα επίγεια, της καθημερινότητας. Πιανόμαστε με τη θρησκεία, την πολιτική, τη μαζοποίηση των ανθρώπων, την έλλειψη προσωπικότητας. Και φυσικά θα μιλήσουμε και για το rock και metal, την αγαπημένη μας μουσική, την ελευθερία και αδρεναλίνη!Ποιος γράφει τη μουσική και τους στίχους?Είναι συλλογική προσπάθεια. Όλοι γνωρίζουμε να παίζουμε κιθάρα και όλοι συνεισφέρουμε με riffs και ιδέες σε demo μορφή. Ωστόσο, υπάρχει κάποιος – στην περίπτωσή μας truly yours που παίζει το ρόλο ενός προπονητή σε μια ομάδα. Συντονίζει τις καλύτερες ιδέες, τις αναδιαμορφώνει κτλ. Φυσικά και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και κατανόηση.Ποια είναι τα μελλοντικά σας πλάνα?Σίγουρα gigs! Θα προσπαθήσουμε από Οκτώβριο να βγούμε στο δρόμο, Ελλάδα και Ευρώπη! Εύχομαι όλα καλά!Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου να παίζεις στην μπάντα ως κιθαρίστας και να παρατήσεις τα ντραμς? Να σε δει και λίγο το κοινό.Χάχα! Αυτός είναι ο ευγενικός σου τρόπος να μου πεις ότι δεν είμαι καλός στα drums; Χάχα! Όχι, καλά είμαι και εκεί πίσω, άσε στους frontmen τη δύσκολη δουλειά .Έχω προσέξει κάθε δίσκος και διαφορετική εταιρεία πολλές οι απαιτήσεις?Με τη Massacre Records υπήρξε άψογη συνεργασία, όπως και με όλες τις εταιρείες στο παρελθόν. Κάθε πλευρά έκανε ότι καλύτερο μπορούσε με τα μέσα που διέθετε κι αυτό αρκεί. Για το νέο album δυστυχώς δεν υπήρχε ομοφωνία με το συνεργάτη του label και έπρεπε να βρούμε άλλη δισκογραφική στέγη. Το καλό είναι ότι είχαμε αρκετές προτάσεις με τις περισσότερες να είναι πραγματικά αξιόλογες δεδομένης της εποχής. Η Pride & Joy Music φαίνεται να είναι μία σοβαρή εταιρεία με total respect στην μπάντα μας, ευελπιστώ σε μία πετυχημένη συνεργασία.Η power metal σκηνή είναι λίγο πεσμένη δεν ακούγεται το είδος όπως παλιά θεωρείς ότι μπάντες αυτού του είδους έχουν να δώσουν ακόμη?Έχεις δίκιο, δεν ακούγεται όπως παλιά. Και είναι πολλοί παράγοντες για αυτό το φαινόμενο. Το ίδιο το κοινό, η προώθηση από τα media, εννοείται τα ίδια τα συγκροτήματα. Ναι, φυσικά και έχουν να δώσουν μπάντες αυτού του είδους! Ιδίως οι νέες… φρέσκο αίμα, έμπνευση στο ζενίθ, νέες ιδέες! You just got to believe it, both fans and bands!Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από όλη την δισκογραφία?Next question please… χαχα… Καταρχάς νομίζω ότι αυτό αλλάζει κατά περιόδους. Τι να σου πω, θα πρότεινα το “Rock Until We Fall” που είναι ιδιαίτερο σημείο αναφοράς… Έπειτα, με κάθε album προσπαθούμε να ξεπερνούμε τους εαυτούς μας… well, είναι τόσα πολλά… “Rock Survivors”, “Out Of The Shadows”, η διασκευή μας στο “Beds Are Burning”… τα “Bleeding Me”, “Evil Vs Evil” και “My Own Hell” από το νέο album… Κάθε κομμάτι έχει τη δική του ιστορία, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Πραγματικά.Τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει η τεχνολογία, το Internet (Facebook, Twitter) θεωρείς ότι έχει μπορεί να βοηθήσει τις μπάντες ή είναι αναγκαίο κακό?Θεωρώ ότι έχει βοηθήσει πολλούς artists – both actual and wannabes  να προωθήσουν το προφίλ τους. Ωστόσο, έχει κάνει τόσο κακό, όσο καλό… υπάρχει όγκος πληροφοριών και δεδομένων και το πιο σημαντικό… ο κόσμος έχει πλέον απίστευτα άμεση πρόσβαση! Δεν υπάρχει πάθος, συναίσθημα. Κάποτε δε γνωρίζαμε καν πώς ακούγονταν οι φωνές όταν μιλούσαν οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες… Υπήρχε αυτή η μαγεία. Τώρα ο κόσμος θεωρεί τη μουσική και την όλη διαδικασία δεδομένη πλέον… δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δυσκολία και σπουδαιότητα της διαδικασίας… και είναι λογικό όταν μεγαλώνεις πλέον σε ένα τέτοιο περιβάλλον άμεσης κατανάλωσης.Ευχαριστώ για την συνέντευξη .Τα τελευταία λόγια δικά σου.Ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σου. Εύχομαι να τα πούμε από κοντά σε κάποιο gig! (Crystal) cheers! […]