Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες κι όμως υπάρχουν ακόμη φιλότιμες (και φιλόδοξες) προσπάθειες που δεν το διαψεύδουν, αλλά το κάνουν να φαντάζει μια προσπελάσιμη κατάσταση. Και πως να μην είναι έτσι όταν για περισσότερα από 17 χρόνια είσαι συνεπής απέναντι σε κοινό και μουσικούς και καταφέρνεις να στέκεσαι και να κοιτάζεις τολμηρά το μέλλον με αισιοδοξία ακόμη και αν η χώρα που δραστηριοποιείσαι λέγεται Ελλάδα και μάλιστα στην εποχή της οικονομικής υποδούλωσης κι εξαθλίωσης με την γνωστή σε όλους μας πλέον μεθόδευση των οικονομικών μνημονίων. Ο Λευτέρης Φύτας από την Ikaros Records τα λέει καλύτερα παρακάτω…
Γεια χαρά, σε καλωσορίζω στις σελίδες μας. Πριν λίγες μέρες, με ένα διακριτικό επετειακό event στο Χαλάνδρι, όπου είναι και η έδρα σου, μας θύμισες πως πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια. Πως πήρες αρχικά την απόφαση να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον χώρο της μουσικής, από το δικό σου πάντα μετερίζι;
Όλα ξεκίνησαν πολύ- πολύ πιο πριν. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μάζευα δίσκους. Από τα πρώτα μου μεροκάματα στο τότε 7+7 στο Μοναστηράκι και μέχρι το 1996 οι δίσκοι και η μουσική ήταν βασική μου ενασχόληση. Μετά, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, το 2001 έκανα το μαγαζί το οποίο στην αρχή είχε μόνο αξεσουάρ δίσκων (εσώφυλλα δίσκων, νάυλον και διάφορα άλλα αναλώσιμα για δίσκους). Αμέσως μετά –σχεδόν αναπότρεπτα— ήρθε το μεταχειρισμένο βινύλιο και μαζί πρόσθεσα καινούργιες εκδόσεις και επανεκδόσεις κυρίως βινυλίου. Είμαστε αρκετά μπροστά απο τον καιρό μας αν φανταστείς ότι τότε το βινύλιο δεν είχε αναγεννηθεί ακόμα σαν τώρα…2014, ξεκίνησα την πρώτη μου παραγωγή.
Γιατί Ikaros;
Ikaros γιατί όλα ξεκίνησαν από τον αδελφό μου σαν εταιρεία Ikaros Music το 1992 και κάπου τον Ιούνιο του 2001 μπαίνει μπροστά το μαγαζί, σαν λιανική και σαν Ikaros Records.
Ποιες ήταν οι πρώτες μπάντες που υπέγραψαν στο Label; Πόσο εύκολο ή δύσκολο μπορεί να γίνει το να συνεργαστείς με μουσικούς προκειμένου να κυκλοφορήσεις την μουσική τους;
Η πρώτη μπάντα που έκανα δουλειά, ή τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω δουλειά ήταν οι Dirty Fuse. Χρειάστηκαν περίπου 2 χρόνια για να μπορέσω να κάνω την πρώτη κυκλοφορία μου σωστά γιατί δυστυχώς ήμουν καλόπιστος και έμπλεξα με λάθος ανθρώπους- συνεργάτες. Αλλά τέλος καλό όλα καλά, και μάλιστα για να σου δώσω και μια πρώτη αποκλειστική είδηση, μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχουμε και το καινούργιο album των Dirty Fuse στα χέρια μας.
Το πόσο εύκολο είναι να δουλέψεις με μουσικούς, ή το αντίθετο… Στην πραγματικότητα, είναι μια φάση των άκρων, ή όλα θα πάνε μια χαρά και δεν θα υπάρξει πρόβλημα, ή ακριβώς το αντίθετο, χάος. Πιο συγκεριμένα, έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που όλα πήγαν άψογα και φυσικά το άλμπουμ έγινε sold out και έχω και άνθρωπο που κυριολεκτικά έκαψε μόνος του την κυκλοφορία του. Κύριο θέμα με τους μουσικούς, ή, μάλλον, ένα απο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι ο ελεγκτισμός τους, θέλουν να τα ξέρουν όλα και να έχουν άποψη για όλα. Αυτο δεν είναι εφικτό στον χώρο της παραγωγής, ισχύει κυριολεκτικά το “έκαστος στο είδος του”, τουλάχιστον αν θέλεις να γίνει η δουλειά κάποτε. Ευτυχώς, σε μας σαν Label, αυτό εχει συμβεί μια μόνο φορά γιατί το δις εξαμαρτείν…
Υπάρχει κάποιος ηχητικός προσανατολισμός στα σχήματα που υπογράφεις;
Όχι. Αν μουσικά μου αρέσει και πιστέψω στο μουσικό προιόν, όλα τα υπόλοιπα ειναι τυπικές διαδικασίες.
Σε γενικές γραμμές, ποιο είναι το ταξίδι ενός δίσκου από την στιγμή που θα πέσουν οι υπογραφές μέχρι την ώρα που οι κόπιες θα φτάσουν στα ράφια σου;
Είναι ενα ταξίδι που κρατά 4 με 5 μήνες και θα περάσει απο τουλάχιστον τρία, τέσσερα ή και παραπάνω άτομα. Απο το mastering στο studio, στον άνθρωπο που θα το κόψει στο εργοστάσιο, τον γραφίστα, τον τυπογράφο, μέχρι τον άνθρωπο που θα το τοποθετήσει μέσα στην θήκη και θα σφραγίσει τον δίσκο. Είναι κάτι πολύ δύσκολο και θέλει υπομονή και γερό στομάχι.Η αλυσίδα ειναι πολυ εύκολο να σπάσει και εκεί εισέρχομαι εγώ και τα κρατάω όλα στην θέση τους. Ουσιαστικά είμαι το συννεκτικό κομμάτι μεταξύ του θεωρητικού και του πραγματικού και φαντάσου οτι αυτό είναι το εύκολο μέρος, διότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να το πουλήσεις στον κόσμο εκεί έξω.
Γνώμη μου : τον μουσικό δημιουργό πρέπει να τον σέβεσαι γι’ αυτό που σου προσφέρει (την δημιουργία του) αλλά και ο μουσικός πρέπει να σέβεται τα χρήματα σου και την επένδυση που κάνεις πάνω του. Η ισορροπία είναι πάρα πολύ λεπτή. Για παράδειγμα, είχα άνθρωπο που, χωρίς να με ρωτήσει, μου έστειλε λίστα με 10 άτομα στους οποίους είχε κάποια υποχρέωση και ήθελε να στείλει το δίσκο του σαν δώρο. Δεν μπήκε καν στον κόπο να μου προτείνει να πληρώσει τα ταχυδρομικά! Είπαμε, θέλει υπομονή αυτό το επάγγελμα.
Αυτή την στιγμή ποιο είναι το status της Ikaros; Είχαμε την κυκλοφορία των Need, έρχονται Mother Of Millions, πες τα μας αναλυτικά εσύ…
Είχαμε και πολύ καλές κυκλοφορίες και πιο πρίν με μπάντες που προανέφερα, όπως Tardive Dyskinesia “Harmonic Confusion”, Beyond Perception “Vital Ground”, Made by Grey “Grief” και The Jumpin’ Bones “Marrow”. Επίσης, σε αποκλειστική διανομή μαζί μας είναι οι Ribbons of Εuphoria, Art of Simplicity, Victory in Rio, Hypnotic Nausea, Skin Erased, και Fractal Veil.
Tο Need πήγε εξαιρετικά, έγινε sold out πριν καλά- καλά έρθει στα χέρια μας το βινύλιο. Και υπάρχει συνέχεια με τους Iota, Message in a Cloud, Mother of Millions, The Locals, Dirty Fuse, Παρασκευάς Κίτσος, Poem και άλλα πολλά υποσχόμενα νέα σχήματα.
Φαντάζομαι πως μόνο ρόδινα δεν είναι τα πράγματα στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου που διαχειρίζεται μια τέτοια εταιρεία στην Ελλάδα σήμερα. Θες να μας δώσεις μια εικόνα του τί αντιμετωπίζεις;
Όπως όλοι, έτσι και εμείς αντιμετωπίζουμε τα γνωστά προβλήματα που μας εχει αφήσει η κρίση. Αυτό που λέω ειναι υπομονή, τα κεφάλια μέσα, σωστές, προσεγμένες κινήσεις και πολλή δουλειά.
Ποια είναι η γνώμη σου για το βινύλιο και την κατάσταση όπως έχει καθιερωθεί σήμερα γύρω από την διακίνηση του στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια;
Το βινύλιο εχει για λίγο ακόμα μέλλον— γνώμη μου, 5-10 χρόνια μάξιμουμ— θα ξαναγίνει ότι έγινε και το 1995. Κάποτε είχαμε την μοναδικότητα του δίσκου, την έννοια της συλλεκτικότητας. Τώρα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, όλα είναι φλατ, κυκλοφορούν τα πάντα χωρίς καν να κοιτάνε τι θέλει ο κόσμος. Η Ελλάδα τώρα απο μόνη της είναι κάτι το μοναδικό: φαντάσου ότι έχουμε περίπου ένα παζάρι δίσκων κάθε μήνα και σε χώρες όπως η Γερμανία- Ολλανδία έχουν δύο ή τρία το χρόνο. Το παζάρι είναι ίσως ένα κομμάτι της Ελληνικής κουλτούρας αλλά και της απενοχοποίησης του Έλληνα της κρίσης από το να ξοδέψει για κάτι τόσο ιδιαίτερο όπως το βινύλιο.
Επίσης, μεγάλα Labels όπως Nuclear Blast, Napalm, και κάποιες Ελληνικές εταιρείες έχουν δικά τους online shops και πολύ κόσμος ψωνίζει κατευθείαν από αυτούς και όχι από τα μαγαζιά. Πραγματικά είναι παράλογο να προσπαθήσεις να συγκρίνεις την Αmazon ή την όποια μεγάλη ηλεκτρονική πλατφόρμα ή μεγάλο Label με ένα απλό μαγαζί στην Αθήνα και να περιμένεις ή να απαιτείς να έχουν την ίδια τιμή. Είναι άσκοπο να αναρωτιόμαστε μετά γιατί κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Στην διανομή υπάρχει απόλυτη αναρχία.
Ποια η γνώμη σου, σε ότι αφορά στο θέμα μας πάντα, για τo Discogs, το YouTube, τον ψηφιακό μουσικό τύπο κλπ; Δεν είναι παράγοντες που θα έπρεπε να βοηθούν σημαντικά στην προώθηση της καλής μουσικής;
Όλα είναι καλά αλλά με μέτρο. Π.χ. το Discogs είναι μια καλή online εγκυκλοπαίδεια, το YouTube είναι ό,τι πρέπει για να πάρεις μια ιδέα γι’ αυτό που θες να αγοράσεις και σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν στο να γίνει γνωστή ή να διατηρήσει την δημοτικότητά της μια μπάντα. Προσοχή, όχι υπερβολές, για παράδειγμα, ένας δίσκος δεν κοστίζει Χ χρήματα γιατί το λέει το Discogs. Πρέπει να είμαστε σκεπτόμενα άτομα.
Πιστεύεις πως υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε ποτέ φθηνό βινύλιο, ή ακόμη και τύπωση βινυλίου στην Ελλάδα;
Για το πρώτο πραγματικά δεν το βλέπω. Σκέψου ότι μόνο ο ΦΠΑ ειναι 24%. Οι τιμές μόνο προς τα πάνω πάνε στην Ελλάδα της κρίσης. Αυτό το χόμπι ήταν και εξακολουθεί να είναι αρκετά ακριβό. Για να πέσουν οι τιμές, θέλει πάρα πολύ μεγάλα τιράζ, αλλά η χώρα μας είναι πολύ μικρή αγορά για μπορέσει να απορροφήσει από μόνη της τόσα τεμάχια, με εξαίρεση ίσως, δύο ή τρείς πολύ μεγάλες μπάντες.
Εργοστάσιο στην Ελλάδα από όσο ξέρω υπάρχει και κάνουν μια προσπάθεια να το στήσουν. Πιστεύω πως όταν θα έρθει η ώρα, θα τα μάθουμε από τους ανθρώπους που εμπλέκονται με αυτό το εγχείρημα.
Ποια είναι τα άμεσα αλλά και τα μακροπρόθεσμα πλάνα της Ikaros;
Το πλάνο μας ειναι να αντέξουμε την κρίση και να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε πάρα πολύ.
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Είναι κάτι ακόμη που θα ήθελες να συμπληρώσεις;
Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη για τον χρόνο σου, επίσης, ευχαριστούμε και τον κόσμο που έμπρακτα υποστηρίζει το μαγαζί μας στο Χαλάνδρι και κρατάει το Label Ikaros ανοικτό 17+ χρόνια, καθώς και όλους τους νέους μουσικούς και δημιουργούς που μου εμπιστεύονται το υλικό τους για να το εκδώσω. Για τον κόσμο εκεί έξω: Υποστηρίξτε τα μικρά Labels, αγοράστε τους δίσκους και τα CD που βγάζουν με πολύ κόπο και ιδρώτα, και μην ξεχνάτε , “Βγάζουν την μουσική που αγαπάς”.
1312 
