SYLVAINE: “Eg Er Framand”

REVIEW

Είδος: Post Ambient/Folk
Εταιρεία: Season OF Mist
Ημ. Κυκλοφορίας: 22 Μαρτίου 2024

Θα ξεκινήσω μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό: το “Eg Er Framand” πρόκειται για μια καταπληκτική κυκλοφορία.

Η Sylvaine (κατά κόσμον Kathrine Shepard) έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν πολυεπίπεδο καμβά ατμόσφαιρας και συναισθημάτων μέσα από τη γλώσσα της μουσικής. Μουσική την οποία χρησιμοποιεί (το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς) ως αγωγό διοχέτευσης όλων αυτών που κατοικούν στα ενδότερα της ψυχής, στον πυρήνα της ανθρώπινης υπόστασης, προσφέροντας τη δυνατότητα έκφρασης και ενδεχομένως -γιατί όχι- κάθαρσης.

Η πολυοργανίστρια φίλη μας από τον Βορρά, που έχει ήδη κυκλοφορήσει τέσσερις full-length δίσκους και ένα ΕΡ σε περισσότερο post φόρμες, με το “Eg Er Framand” απογυμνώνει τη μουσική της και επανασυνδέεται με τις ρίζες, με την πηγή, προσφέροντάς μας ένα αψεγάδιαστο μείγμα παραδοσιακής Νορβηγικής folk με αιθέρια ambient, δίνοντας απόλυτο νόημα στην έκφραση “less is more”. Το γεγονός ότι τραγουδάει τα πάντα στα Νορβηγικά ταιριάζει πλήρως με τη μουσική και το ύφος και προσθέτει επιπλέον μυστήριο στο όλο εγχείρημα. Μπροστά στον ακροατή ξετυλίγεται μια αφήγηση βόρειας λαογραφίας που αντηχεί τους ψίθυρους ξεχασμένων πλασμάτων και τα πνεύματα αρχαίων δασών.

Το ΕΡ αυτό χαρακτηρίζεται από συνοχή καθ’ όλη τη διάρκειά του, με μια χαρακτηριστική υπνωτική επίστρωση από keyboards και κιθάρα, χωρίς να πρωταγωνιστούν, αλλά λειτουργώντας υποστηρικτικά στις απλά αψεγάδιαστες φωνητικές αρμονίες της Sylvaine. Στο μυαλό μοιραία έρχονται οι Ulver του “Kveldssanger”, οι Wardruna και η Anna Von Hauswolff.

Σε έναν κόσμο κορεσμένο από μουσικές υπερβολές, το “Eg Er Framand” αποτελεί απόδειξη του γεγονότος ότι η αληθινή ικανότητα ξεπερνά την ανάγκη για φανφάρες και υπέρμετρες ενορχηστρώσεις.

Facebook: https://www.facebook.com/sylvainemusic/
Instagram: https://www.instagram.com/sylvainemusic/
Bandcamp: https://sylvainemusic.bandcamp.com/music

281

Avatar photo
About Δημήτρης Κωνσταντινίδης 50 Articles
Ερωτευμένος με το σκληρό metal από μικρή και ευαίσθητη ηλικία, όταν μια μοιραία στιγμή άκουσε το "Ride The Lightning" από παλιά κασέτα Maxell. Έπειτα ανακάλυψε τους Slayer και έπαθε πώρωση σε βαθμό μανίας. Μουρμουράει συνεχώς κάποιο riff και παίζει ρυθμούς drums με τα δάχτυλά του. Με ιδιαίτερη αδυναμία επίσης: στο black metal, σε οτιδήποτε obscure, στο d-beat, στον ζύθο, στις grim μέταλ πόζες, στον Stanley Kubrick, στον Dario Argento, στο DIY, στις ωραίες μυρωδιές. A metalhead to the punks, a punk to the metalheads.