Είδος: Progressive heavy jazz rock
Εταιρεία: Karisma Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Μαΐου 2023
Τελικά οι Seven Impale υπάρχουν ακόμα. Και πάνω που θα τους ξεχνούσαν ακόμα και οι πιο δοσμένοι prog fans, με επτά ολόκληρα χρόνια να έχουν περάσει από το τελευταίο τους album (“Contrapasso, 2016”), ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια και κυκλοφορούν την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.
Το σεξτέτο από το Μπέργκεν της Νορβηγίας παραμένει στο δυναμικό του επίσης νορβηγικού label Karisma Records, που κάνει τρελά αφοσιωμένο focus στην prog rock σκηνή της χώρας, και έπειτα από τόσο καιρό ετοίμασε τέσσερις συνθέσεις μεγάλης διάρκειας (η μικρότερη κρατάει εννιά λεπτά και η μεγαλύτερη δεκατρία) και τις βγάζει υπό τον γενικό τίτλο “Summit”.
Έχοντας πίσω τους ένα ντεμπούτο που εντυπωσίασε αρκετό κόσμο (“City of the Sun, 2014”) και έναν δεύτερο δίσκο επικών διαστάσεων που δίχασε, οι Seven Impale συνεχίζουν να κινούνται στο στιλ του ‘70s progressive rock, με ισχυρές δόσεις jazz, αλλά και έντονα heavy κιθαριστικό ήχο, καθώς το σαξόφωνο, τα keyboards και η ηλεκτρική κιθάρα μοιράζονται τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Από τα πρώτα πράγματα που προσέχω είναι ότι οι σημερινοί Seven Impale είναι πολύ πιο δωρικοί συγκριτικά με το παρελθόν τους. Επίσης, τα βαριά sequences έχουν γίνει βαρύτερα, και η μπάντα φλερτάρει –αν δεν αγκαλιάζει κιόλας– τον metal χαρακτήρα.
Από την έναρξη με το “Hunter”, η μπάντα υιοθετεί ένα σκοτεινό, σχεδόν απειλητικό ύφος και, σε στιγμές, μόνο ο αδόκιμος όρος doom-jazz θα μπορούσε να περιγράψει αυτό που παίζουν. Ασφαλώς, η τωρινή δωρικότητά τους δεν αφήνει απ’ έξω τα jazzy ντελίρια και τις οριακά αυτοσχεδιαστικές freeform εκτονώσεις, αλλά πλέον υπάρχουν κοντράστ που ξαφνιάζουν με στρυφνά sludgy (κι όμως!) περάσματα και λίγη ψυχεδέλεια. Ωστόσο, το αποτύπωμα βγάζει μια ψύχρα και μια σκληράδα. Δεν είναι, ας πούμε, σαν τις πιο πολύχρωμες και ζωηρές heavy εξερευνήσεις των έτερων Νορβηγών jazz progsters Krokofant, όπως δοκίμασαν να κάνουν στο “Big Heavy Thing” (“Fifth”, 2021).
Μια πιο γλυκιά πλευρά, με αυξημένους βαθμούς ομορφιάς, βρίσκουμε στο αμέσως επόμενο “Hydra”, μια σχετικά απλή αλλά συναρπαστική σύνθεση που θα μπορούσε να πλασαριστεί ως modern prog rock classic. Όμως, το “Ikaros” επαναφέρει το σκοτεινό πρόσωπο που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζει το “Summit”, και το καταληκτικό “Sisyphus” (ίσως το πιο καλογραμμένο και πιο ισορροπημένο track του δίσκου) παίζει και με τις σκιές και με το φως, κάνοντάς τα μάλλον και τα δύο καλύτερα.
Σε σχέση με τα παλιά, μία αλλαγή ακόμη αφορά τον χειρισμό της φωνής του Stian Økland. Στο “Summit” έχει «σοβαρέψει» αρκετά και αποφεύγει τα πολλά παιχνιδίσματα. Στους γκρίζους τόνους των φωνητικών του προδίδεται η μαθητεία κοντά σε σημαίνουσες περσόνες του prog rock (βλ. Peter Hammill, Latimer), όμως αξιοποιείται και η οπερατική παιδεία του Økland. Αυτή η προσέγγιση, σε συνδυασμό με τον γενικότερα μουντό, angular τόνο του “Summit”, είναι από τους βασικούς λόγους που καθίστανται ευδιάκριτες οι αναμφίβολες επιρροές από Van der Graaf Generator και King Crimson.
Πιθανότατα, οι Seven Impale του “Summit” διανύουν τη δική τους «Γεωμετρική Εποχή». Μπορεί ό,τι προηγήθηκε να είχε περισσότερο χρώμα και πιο πολλή λάμψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η φάση τους στερείται ενδιαφέροντος ή ότι δεν συντελούνται κομβικές εξελίξεις. Εξάλλου, αν είναι έτσι, το μέλλον διαγράφεται πολύ συναρπαστικό και θα φέρει πολύ περισσότερες συγκινήσεις. Μη γελιέστε, όμως· τα θεμέλια μπαίνουν τώρα.
Official Site: https://sevenimpale.com/
Facebook: https://www.facebook.com/sevenimpale
Instagram: https://www.instagram.com/sevenimpale/
414 
